امین بندری:
رفته بودم دهیاری ولات می خواستم مجوز بگیرم سی ساخت خونه. خونه که چه عرض کنم، آلونکی که وقتی میریم ولات جا داشته باشیم و نخوایم پیرمرد و پیرزن را اذیت کنیم. ما یه مشت پول داشتیم که تو این هاگیر و واگیر درگیری ها و بزن بکوب ها سی منطقه آزاد کل این پول ها ارزشش کم شد و رفت.
حالا چطور شد که این پول بی ارزش شد، خودش داستان داره و همه هم این داستان رو می دونند، ما خواستیم با پولمون تو بوشهر خونه بخریم، هر سری رسیدیم یه نقطه سر به سر، یهویی این طرح منطقه آزاد آقوی اوستاندار رفت به صحن علنی و خونه هم رفت رو صحن بی صاحبی و کشید تو آسمون. ما می رسیدیم به متری یک و ۵۰۰، می پرید ۱۷۰۰، ما پول جمع می کردیم واسه یک و هفتصد، دوباره گزارش فیس بوکی منتشر می شد و خونه می شد متری دو تومن.
ما سه چهار ما قرض و قوله می کردیم، وام می گرفتیم و سطح توقعمون رو آوردیم رو ۷۰ متر و باز هم دووم نمیاوردیم، این بار طرف گروه تلگرامی تشکیل می داد و گزارش فیس بوکی می نوشت که رفتیم فلان جا، منم اینجا تف و لعنتش می کردم که نمی ذاره ما یه چار دیواری بخریم، دوباره قیمت خونه و زمین شد متری ۲۴۰۰. دیگه هیچی ما از صلح آباد به سر تل و امامزاده راضی شدیم و نشد.
به همین دلیل هم دیروز رفتم دهیاری دهاتمون تا اینجا زمین گرون نشده بریم زمینی بخریم و ملکی سی خودمون دست و پا کنیم. رئیس دهیاری بعد از شنیدن عرض حال و فهمید که میخوایم یه ۱۲۰ متری بنا کنیم، گفت عوارض ساخت میشه این مقدار... برق سه فاز از کلم پرید و انگار صاعقه زده باشدم، گفتم: چه خورته عامو، می تو زعفرانیه می خوای مجوز بدی و عوارض بگیری؟
گفت: نه عامو والا، تقصیر ما نی، از روزی که منطقه آزاد می خوان درست کنن، دهیاری به دهیاری تاثیر نهاده، بوامون سخته به خدا.
همین جوری که داشتم در و دیوار و نگاه می کردم، گیج و منگ سیل آقای دهیار کردم و گفتم اینجو هم ولم نکرد، خدا لعنتش کنه.
الان هم دنبال ساخت یه کپر تو ستلون هستم....
و لعنت الله علی قوم الکافرین...
