هدی خرم‌آبادی:
مدت‌هاست که زمزمه سفر وزیر بهداشت به بوشهر نقل محافل شده و اکنون این سفر با تاخیر انجام می‌شود. علت این تاخیر هر چه که باشد اما باز ابهام دیگری را به‌همراه دارد. براساس خبری که سایت خلیج فارس در خصوص آمدن وزیر بهداشت منتشر کرد، قرار بود وزیر بهداشت امروز (24) مهرماه به استان سفر کند و در این زمینه از سوی وزارتخانه با نمایندگان استان هماهنگی‌های اولیه صورت گرفته است، این در حالی است که تا زمان نوشتن این یادداشت براساس درخواست‌های مردمی، خبری از اعلام برنامه‌های وزیر بهداشت به شهروندان نبود.
هاشمی که قرار بود پیش از این پس از ماه رمضان به بوشهر بیاید، همچنان زمان سفرش به بوشهر با احتمال و گمانه‌زنی دنبال می‌شود. سکوت معنادار دانشگاه علوم‌پزشکی در خصوص سفر وزیر بهداشت به بوشهر و برنامه‌های وی را به‌طور قطع مسوولان مربوط دستکم پس از انتشار این یادداشت پاسخ داده و با رایزنی و متوسل شدن به دلایل متقن!!! آن را توجیه خواهند کرد، چه‌بسا که اصلا بدون هیچ قصد و غرضی وزیر بهداشت در خفا به بوشهر می‌آید. شاید مسائل درمانی و بهداشتی و کمبودها و کاستی‌ها در این بخش به علاوه آمدن وزیر بهداشت از سوی مسوولان امر در استان، امری سهل و ساده و بی‌اهمیت می‌نموده و شهر در امان و امان است... .
روی دیگر این سخن اما متوجه نمایندگان منتخب مردم است. لازم است این بار نمایندگان محترم پیش از فوت فرصت و پیش از آمدن وزیر بهداشت و کلنگ‌زنی‌ها و افتتاح پروژه‌ها و بازگشتن به پایتخت، تدبیری بیندیشند تا وزیر محترم بهداشت به مناطقی که مشکلات بیشتری در خصوص بهداشت و درمان دارند، سری بزنند یا دست کم با معتمدان مردم نشستی داشته باشند تا واقعیت مشکلات را از زبان خود مردم بشنوند. نشست با خبرنگاران هم، خواسته بحقی است که البته سفر وزیران پیش از این نشان داده که در بوشهر چنین خواسته‌ای آنچنان هم بحق نیست.
نمایندگان منتخب بدانند پس از این هم باز به رای مردم نیاز دارند و بی‌شک رهاوردِ در جبهه مردم ماندن و صدای آنها بودن، عزت و سربلندی به‌همراه دارد و سکوت پیشه گرفتن و زیرخاکی و محتاطانه عمل کردن و پس از وقوع فاجعه نامه‌نگاری کردن (مانند ماجرای آلودگی عسلویه)، نوشدارو پس از مرگ سهراب خواهد بود. وزیر بهداشت پس از فراز و نشیب‌های فراوان روزهای پنجشنبه و جمعه به بوشهر می‌آید، کلنگ چند پروژه را در بوشهر به زمین می‌زند و می‌رود اما روسیاهی نصیب کسانی خواهد شد که باید پاسخگوی رویاها و رقیه‌ها باشند، باید پاسخگوی کودک یتیمی باشند که چند روز پیش در برازجان کاری برایش انجام نمی‌شود و به شیراز منتقل می‌شود... . دیگر دوره پنهان‌کاری به سر آمده، همه می‌دانند که افتتاح‌های نیمه‌تمام گُلی به سر مردم نمی‌زند، نمونه بارز آن هم افتتاح بیمارستان کنگان و در بوق و کرنا کردن این افتتاح بود که اکنون جنجال و زمزمه‌های شهروندان بیانگر حکایت دیگری از این افتتاح است. هر چند حرف برای گفتن بسیار است اما مجال اندک است. بهتر است نمایندگان برای جلب رضایت مردم هم که شده مشکلات را به‌صورت شفاف و بدون سانسور به عرض وزیر بهداشت برسانند.
بدیهی است که خود شهروندان با نحوه مطالبه‌گری، چنددستگی و هم‌صدا نبودن، روند پاسخگو نبودن مسوولان را رقم می‌زنند و به فرموده امام خمینی (ره) مظلوم هم به اندازه ظالم گناهکار است، آن هم بدین خاطر که اجازه داده به او زور بگویند. مردم باید عزمشان را جزم کنند و در پافشاری برای احقاق حقوق خود، واهمه‌ای نداشته باشند. «نفس کشیدن در رفاه نسبی» حق مسلم کسانی است که روی نفت خوابیده‌اند.
