امین بندری:
یه وقتایی یه چیزایی آدم می‌بینه که اصلا فکش به زمین می‌افته. یه نکاتی رو بهش بر می‌خوری که کلاغ رنگ عوض می‌کنه و اسب هم عَرعَرکنان پشتک‌وارو می‌زند. حالا چی شده، بزارید الان خدمتون عرض می‌کنم.
چند روز پیش یه بابایی که لباس ساده‌ای تنش بی اومد دفتر و همین‌طوری بی‌مقدمه شروع کرد به گپ زدن. طرف اومده و می‌گفت من به‌عنوان چوپان نمونه کشور انتخاب شدم، چرا تو ولات کسی این افتخار بزرگ بنر نکرد و بزنه؟ چرا کسی بهم تبریک نگفت؟ چرا کسی نیومد چاکرم و مخلصم کنه؟ اصلا مگه ما چنه‌مون از بقیه کمتره؟ والا همه بُزَل مو جُمُلی (همان دوقلو) میارن و میشلم همه ماشالله دنبه‌هاشون هر کدوم به اندازه یه گاو هلندی چربی دارن، سالی چند صدکیلو گوشت تولید می‌کنیم، شیر و ماست و کشک ولات هم کلا ما تامین می‌کنیم، سی چه سی ما بنر نزدن؟ سی محض ایکه ما پیل نداریم؟ می هر که چیپونه باید بزنن تو سرش؟
مانم هی زیر چِشی سیل عامو می‌کردیم، چوبش هم که ری کولِ مبارکش بود و زهله بی‌زهله اومدم یه حرفی بزنم که مثل تفنگ فتیله‌ای در رفت و گفت: فکر می‌کنن پیل دارن، والا مو سالی به اندازه حقوقشون کود می‌فروشم، تازه کود بز و میش هم که ارباب خوت می‌فهمی چقه ارزش داره.
دیه نذاشتم حرف بزنه و گفتم: ارباب هم خوتی، عامو جونی، مو می‌فهمم که الان تونی که چوپون برتر کشور شدیه چقه ارزش داری، همه مشکلات هم که خوت گفتی، حیف که دو سه تا محافظ، کمی پررویی، یه خورده‌ای هم ول‌خرجی و حاتم بخشی نداری و تازه کدخدای هیچ‌کجا هم نیستی.
یه سیل بلندی و ما کرد که انگار بستنی نونی او شدم، چوبش هم پس و پیش کرد که رنگم شد انگار زردچوبه نکوبیده، گفت: نترس بوا، کارت ندارم، اما دلم می‌خوا بفهمم مثلا اینایی که سیشون می‌گن نمونه چه به درد مونه گله‌دار خوردنه؟ چه سیم کردنه؟ والا می‌خواسم یه آغلی سی کهره و برّه‌یلُم بزنم اما حاضر نشدن یه وام 15 میلیونی بدن، اوسو می‌رن دبی یه کارگر چینی ورمی‌دارن میارن بوشهر کت و شلواری برش می‌کنن تا ریش وام بگیرن، ای دنیا تف توت بیا.
سیش گفتم امشو خوم سی دهیار ولات می‌گم یه بنری سیت بزنه و بالاش هم بنویسه قائم مقام کل چوپان‌های استان، فرهیخته دانشمند، مش مندنی که توانست آبروی ولات را در عرصه بزداری و میش‌داری بخرد و نام دهاتمان را جاودانه کند.
گفت: پیلشه کی می‌ده؟
گفتم: تو کارته اونش نبو، وِ جیب خوم می‌دم، ما دزد نیسیم که از بیت‌المال خرج کنیم، سی کسی هم نگو.
حالا تو فکرم که چه کنم که سی میش مندو، چیپون نمونه ولات... ای‌خدا این نمونه‌یلِ ری زمین وردار و مانم خلاص کن.
