کریم جعفری:
حسن روحانی از هم‌اکنون گام‌هایش برای انتخابات را برداشته است، او می‌داند که در این انتخابات رقیب قدری تا این لحظه ندارد اما یک مشکل اصلی و اساسی در این مسیر دارد، مشکلی که می‌تواند تبعات فراوانی برای او داشته باشد. رقبای جدی به میدان نخواهند آمد، اما حرف اصلی این است که در این مسیر چه روی خواهد داد و چرا شیخ حسن روحانی اندکی نگران است؟
برای پاسخ به این سوال باید به شماره‌های گذشته بامداد جنوب نگاهی داشته باشید، باید دنبال دلایلی رفت که نشان می‌دهد چرا رئیس جمهوری که برجام را به جایی رساند، تورم را تک رقمی کرد و توانست اندکی از مشکلات بین‌المللی کشور را کم کند، این روزها نگران است؟ این چرایی به عوامل بسیاری باز می‌گردد و آن هم احتمال دلخوری مردم است، احتمالی که شاید در طول روزها و هفته‌های آینده و تا زمان رسیدن به وقت انتخابات ابعاد جدیدی به خود بگیرند.
حسن روحانی اگر حمایت‌های آیت‌الله هاشمی و حجت‌الاسلام سیدمحمد خاتمی نبود که توانستند اصلاح‌طلبان و بخش خاکستری مردم را قانع به حضور در پای صندوق‌های رای کنند، امروز مشخص نبود که ساکن پاستور باشد. اما آیا امروز هم این دو نفر می‌توانند همین نقش را بازی کنند و حامیان اصلاحات و آن قشر خاکستری که به سختیاز خانه خارج می‌شود را راضی کنند که به حسن روحانی و دولت او رای دهند؟
این سوالات نباید خیلی دیر مطرح شود و باید پاسخ آن را از هم‌اکنون پیدا کرد، روحانی در طول سه سال گذشته همه همتش بر حل مساله هسته‌ای بود، اما نمی‌دانست که حل شدن این مساله هم گرهی از اقتصاد ویران شده ایران را دست نخواهد کرد و همچنان مسائل و مشکلات عدیده‌ای در کار هستند تا مانع از کار جدی دولت وی و رشد اقتصادی کشور شوند. این مسائل و مشکلات در بخش عمده‌اش به خود دولت و ساختار آن باز می‌گردد که در واقع یک «شتر گاو پلنگ» است، در عین اینکه هیچکدام نیست، همه آنها نیز هست.
با این حال، روحانی در شش ماه آینده اگر نتواند مسائل و مشکلاتی را که در پیش پای دولت وی قرار دارد را به نحو احسن حل کند، از هم‌اکنون باید منتظر یک رای شکننده باشد، رای شکننده‌ای که روحانی نمی‌تواند از آن به‌عنوان ابزار قدرت کامل استفاده کند.
ما از دولت حمایت می‌کنیم، اما در خود بدنه دولت باید تغییرات عمده‌ای، دستکم در حوزه تفکر و نگاه به نیروهای دیگر تاثیرگذار صورت بگیرد، تا زمانی که این تغییرات در باورها صورت نگیرد و برخی از مدیران دولت از موضع بالا با احزابی که روحانی روی دوش آن رای آورد صحبت کنند، نمی‌توان به آینده امیدوار بود.
به‌عنوان مثال حزبی که هیچ نفوذی در میان مردم و حتی اصلاح‌طلبان به‌عنوان اصلی‌ترین رای دهنده به روحانی ندارد، اکنون برای کشور تصمیم‌گیر شده و افراد وابسته به خود را در جای جای کشور می‌گمارد. ما امیدوار هستیم دولتی‌ها به‌خصوص نزدیکان رئیس‌جمهور با دقت بیشتری نسبت به آینده نگاه کرده و کمتر وارد حاشیه شوند تا در انتخابات سال 96 دوباره حسن روحانی بتواند با رای بالایی البته رئیس‌جمهور شود. در شماره‌های آینده در صورت فرصت و ضرورت در این مورد بیشتر خواهیم نوشت.
