بامدادجنوب- هدی خرمآبادی:
توسعه و بالندگی اقتصاد یک جامعه مرهون دستهای پرتوان کارگرانی است که با مشقت فراوان چرخهای توسعه اقتصاد را میچرخانند اما سهم آنها از این همه تلاش و زحمت، دود است و فقر، نگرانی و بیخوابی و در نهایت بیاحترامی و حسرت. حسرت از اینکه اگر او هم درس خوانده بود، مجبور به کارگری نبود و مانند فلانی و فلانی «مهندس» خطاب میشد و بهواسطه همین مهندس بودن جلویش خم و راست میشدند، به جای آنکه بیاحترامی و بیتوجهی ببیند و حتی زحمتکشیدهاش را هم پرداخت نکنند.
این در حالی است که در استان ثروتمند بوشهر، «بیکاری» بیداد میکند، هر چند آقایان نموداری را هم تهیه کردهاند که استان از نظر بیکاری رتبه خوبی دارد اما آنچه اظهر منالشمس است و نیازی به ارائه شواهد ندارد، وجود جوانان تحصیلکرده و در عین حال بیکاری است که روزانه پرونده به دست، از این اداره به آن اداره میروند و تازه پس از سالها تحصیل و تلاش باید بهدنبال شخص ثالثی بهعنوان رابط و معرف باشند. اغلب این قشر جوان و تحصیلکرده به کارگری مشغولند... .
کارخانه سیمان دشتستان را با تمام حاشیههایش همه میشناسند. روز گذشته تجمع کارگران این کارخانه بار دیگر بیانگر مشکلات فراوان این قشر بود که هر از چندگاهی کاسه صبرشان لبریز میشود و فریاد اعتراض سر میدهند تا شاید این بار کسی در گوشه و کناری صدایشان را بشنود اما به نظر میرسد با تجمعات چندین باره، این کارگران تنها انعکاس صدای خود را میشنوند که گرهای از مشکلاتشان باز نمیشود.
برای بررسی بیشتر این تجمع اعتراضآمیز با چند تن از اعتصابکنندگان گفتوگو کردیم. یکی از این کارگرها در گفتوگو با بامداد جنوب در خصوص تجمع کارگران مقابل کارخانه سیمان با بیان اینکه بهتازگی اضافهکاری ما را کم کردهاند، گفت: علاوه بر کم کردن اضافهکاری، هزینه رفت و آمد نیز کم شده است. وی ادامه داد: آقایان چرا این هزینهها را از خودشان کم نمیکنند؟ چرا از کارگرهای بیچاره کم میکنند؟ بهرهبری که ماهی 400-500 هزار تومان بوده را نیز به همراه پاداش قطع کردهاند. این کارگر در پاسخ به این سوال که مشکلات را به مسوولان هم انتقال دادهاید، افزود: بله بارها مشکلاتمان را به مسوولان گوشزد کردهایم اما گوش شنوایی نیست، میگویند نمیتوانیم برایتان کاری کنیم. مسوولان اصلا رسیدگی نمیکنند.
یکی دیگر از کارگرها میگوید: آقای ...که پیش از این پیمانکار فاز 2 بود، در حال حاضر با لابیگری و رابطه قوم و خویشی رئیس ... است. وی غیر بومی است و دلش به حال کارگرها نمیسوزد. ما باورمان نمیشد که این آقا که پیش از این سِمَت جدیدش پیمانکار فاز دو بوده، کارهای شود. وی با بیان اینکه همه از یک کاسه آب میخورند، افزود: نه فرماندار و نه اداره کار هیچکدام برای ما کاری نمیکنند. 80 ساعت اضافهکاری ما به 60 ساعت کاهش یافت و از 7 صبح تا 5 بعد از ظهر تنها یک ساعت اضافهکار برای ما رد میشود. حقوقها را با تاخیر پرداخت میکنند و اداره کار هیچ کاری برایمان نمیکند. مسوولان نیز میگویند ما هیچ کاری نمیتوانیم بکنیم.
در ادامه با نماینده مردم دشتستان در مجلس شورای اسلامی گفتوگو کردیم. حاج باقر سعادت در گفتوگو با بامداد جنوب با بیان اینکه من هیچگونه تماسی در خصوص تجمع کارگران کارخانه سیمان نداشتهام، تصریح کرد: قشر کارگر ما، قشری پرتلاش و زحمتکش است که مدیرعامل کارخانه سیمان موظف است نشستی را با نماینده و انجمن صنف کارگران برگزار کند و دلایل تغییرات اعمال شده در پرداخت حقوقها را با ارائه مدارک و مستندات معتبر و موثق توضیح دهد.
وی با اشاره به اینکه مدیرعامل کارخانه سیمان موظف است دلایل کاهش اضافهکاری، قطع کردن پاداش و بهرهبری و کم کردن هزینه رفت و آمد و مسائل اینچنینی مورد اعتراض کارگران را روشنگری و به اطلاع کارگران برساند، در پاسخ به این سوال که آیا شما بهعنوان نماینده مردم دشتستان در مجلس شورای اسلامی قول پیگیری این مساله را میدهید، افزود: اگر درخواست کتبی این مساله به من ارجاع داده شود، به قطع آن را پیگیری خواهم کرد و مدیرعامل کارخانه سیمان هم موظف است دلایل اعمال تغییرات را با ارائه مدارک و مستندات معتبر ارائه کند، حال اگر دلایل قوی باشد و بهعنوان مثال ناشی از کاهش تولید و ... باشد، چارهای جز اعمال این تغییرات نیست ولی اگر دلایل منطقی و قابل قبول نباشد، بدون تردید مراتب امر را پیگیری خواهم کرد.
رسیدگی نکردن به وضعیت کارگران کارخانه سیمان در حالی ادامه دارد که چند وقت پیش در نشستی به مناسبت بیمه پلنگ ایرانی، اعلام شد که کارخانه سیمان دشتستان یکی از حامیان اصلی این طرح است! هر چند این امر، اقدام خیر و پسندیدهای است اما بهتر است مسوولان کارخانه پیش از هر چیز دیگری به فکر کارگران زحمتکشی باشند که توسعه و دوام فعالیت کارخانه بسته به دستان پرتوان و تاول زده آنهاست.
مدتها مساله آلودگی کارخانه سیمان ورد زبانها بود که مدیرکل محیط زیست استان چند وقت پیش درباره آن ادعا کرده: «یک زمانی شاید میگفتند که شرکتهای صنعتی بزرگ آلودهکننده هستند ولی در حال حاضر اینگونه نیست و با توجه به فیلترهای نصب شده، این کارخانهها دیگر آلودهکننده نیستند مانند شرکت سیمان که خروجیهای آن عاری از آلودگی شده است». وی در ادامه اذعان کرده: «امیدوارم با برنامهریزیها و کنترلهای زیستمحیطی شرکت سیمان بهعنوان شرکت سیمان سبز انتخاب شود». خدا را شاکریم که با وجود شکایات مردمی و گلههای فراوان در خصوص آلودگی کارخانه اما خروجیهای این کارخانه براساس ادعای! مدیرکل محیط زیست استان عاری از هر گونه آلودگی است!!!
اینها در حالی است که معاون اداری و مالی کارخانه سیمان در یک گفتوگو با سایت اتحاد خبر در خصوص تجمع روز گذشته کارگران گفته است: «احتمالا اعتصابکنندگان باید از بیرون شارژ!!! شده باشند. کارخانه سیمان 120 تا 130 کارگر مازاد دارد اما تا کنون یک نفر را هم اخراج نکرده است!». وی در ادامه با بیان اینکه صنعت باید حمایت شود، گفته است: کارگران دیگر کارخانهها دو تا سه ماه معوقه دارند، در صورتی که کارخانه سیمان هیچ معوقهای ندارد!!!
احتمالی که آقای کرمی فرض کرده در جای خود قابل تامل است. کارگرها میگویند از حق خود و خانوادهشان دفاع میکنند اما وی احتمال توطئه میدهد. اگر در پرداخت حقوق کارگران تغییراتی ایجاد نمیشد، چه کسی و چگونه میخواست کارگران را شارژ کند و کارگرهایی که با کوچکترین صدای اعتراضی با تهدید به «اخراج» روبهرو میشوند با چه بهانهای میخواستند در این تجمع شرکت کنند. نکته جالب دیگر صحبتهای معاون اداری و مالی کارخانه، ادعایی است که در خصوص نیروی مازاد مطرح کرده و البته اخراج نکردن حتی یک کارگر! ماجرای جمال اسلامیان و اخراج او بهسبب بیماری پوستی را دیگر همه به خاطر دارند. علاوه بر اینها آقای کرمی اذعان کرده که دیگر کارخانهها دو تا سه ماه معوقه دارند اما کارخانه سیمان هیچ معوقهای ندارد. سخنان این مسوول کاملا طبیعی است. وی به دستاویزهای همیشگی مدیران و مسوولان متوسل شده تا تجمع کارگران را غیر قانونی جلوه بدهد.کارگرها از اخراج و نامههای تعدیل میگویند و معاون اداری و مالی آن را رد کرده است. کارگرها از معوقات میگویند اما کرمی آن را نقض کرده است. نداشتن معوقه برای کارخانه سیمان، نه تنها هنر و بهانهای برای خوشمشربی کردن در این رسانه و آن رسانه نیست، بلکه باید گفت به اندازه کافی هزینه رفت و آمد، پاداش، بهرهبری و اضافهکاری را تغییر دادهاید تا جبران همه چیز باشد.
مشکلات کارگران کارخانه سیمان همچنان ادامه دارد، چراکه ریشه مشکل را از همان روز نخست قطع نکرده-اند و به نظر میرسد بهسبب برخی ملاحظات، آنها را پشت گوش انداختهاند تا به اصطلاح «صنعت» را حمایت کنند. حمایت از صنعت به چه قیمتی؟ به قیمت بازی با اعصاب مردم و دامن زدن به مشکلات روحی و روانی در کنار بیماریهای جسمی. ضرورت ورود نماینده مجلس به این مساله و پیگیری مشکلات کارگران بیش از پیش احساس میشود و الزامی است که علاوه بر پیگیری مسائل حقوقی و اعمال تغییراتی که بهتازگی در پرداخت حقوقها صورت گرفته، موضوع «بیمه تکمیلی» کارگرها نیز بررسی شود، زیرا این قشر در معرض شدید آسیبهای شغلی هستند و به زعم تنی چند از کارگرها به آنها گفتهاند که بیمه تکمیلی شامل حالِ شما نمیشود! وای به حالِ کارگرها که حالشان اینگونه در بیمسوولیتی وخیم است.