هفته گذشته، هفته اتفاقات عجیب بود، آخرین روزهای ماه صفر در حالی با اتفاقات تلخ و شیرین به پایان رسید که کشور در یک کشاکش سیاسی بی‌هدف دست و پا می‌زند و
کریم جعفری:
هفته گذشته، هفته اتفاقات عجیب بود، آخرین روزهای ماه صفر در حالی با اتفاقات تلخ و شیرین به پایان رسید که کشور در یک کشاکش سیاسی بی‌هدف دست و پا می‌زند و عده‌ای به جای رسیدگی به مشکلات اقتصادی مردم، وقت دولتمردان را گرفته تا آنها را از خدمت‌رسانی دقیق و صحیح غافل کنند.
یکی از اتفاقات هفته گذشته، مذاکرات نفتی وین بود که بر اساس آن کشورهای صادرکننده نفت، اوپک به همراه برخی از کشورهای صادرکننده غیراوپکی مانند روسیه با کاهش بالای یک میلیون بشکه‌ای خود گام مهمی را در راستای تنظیم میان عرضه و تقاضا در بازار نفت برداشتند. از آنجایی که همه در جریان چگونگی کاهش بهای نفت و دودوزه بازی سعودی‌ها هستند، قصد دارم به نکته و مساله‌ای دیگر اشاره کنم که آن هم بعد داخلی این مساله است.
دولت حسن روحانی در حالی سال 1392 قوه اجرایی کشور را به دست گرفت که تورم، بیکاری، فلاکت، بدهکاری عمومی و بی‌اعتمادی نسبت به آینده اقتصاد کشور جامعه را در خود فرو برده بود، با وجود درآمد 700 میلیارد دلاری نفت در طول هشت سال دولت‌های نهم و دهم، دولت یازدهم خزانه را خالی تحویل گرفت، متاسفانه دلواپسانی که این روزها با کمک رادیو و تلویزیون هر چه می‌خواهند به خورد مردم می‌دهند به این مساله اشاره نمی‌کنند که رئیس دولت قبل علاوه بر 700 میلیارد دلار درآمد نفتی، نزدیک به یکصد میلیارد دلار هم در صندوق ذخیره ارزی داشت اما مشخص نشد به کجا رفت، اما اکنون به دولت یازدهم خرده می‌گیرند که سیاست‌های نفتی درستی ندارد!
تحریم‌های کمرشکن و نابود کننده اقتصادی که رهاورد سیاست‌های غلط دولت نهم و دهم بود باعث شد شیرازه اقتصاد کشور از هم بپاشد و تحریم‌هایی که در تاریخ بشری سابقه ندارد علیه یک کشور تصویب شود. صادرات نفت به‌عنوان اصلی‌ترین منبع درآمد ارزی کشور در برخی روزها حتی از 800هزار بشکه هم کمتر شد و به دلیل نبود تکنولوژی لازم، پالایشگاه‌ها کشور همه دچار فرسودگی شده، میزان استخراج نفت به‌شدت کاهش یافت و کشور به تولید بنزین بسیار کشنده از صنایع پتروشیمی روی آورد....
آن روزها در مرکز پژوهش‌ها با یکی از کارشناسان قدیمی حوزه انرژی صحبت می‌کردم و او به صادرات حتی یک میلیون بشکه‌ای نفت که آن روزها بهایی نزدیک به 110دلار داشت هم راضی بود، اما می‌گفت همین اندازه را هم نمی‌توانیم صادر کنیم و مشکل داریم. اما چند سال بعد و با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید باوجود همه انتقادهایی که در عملکرد داخلی آن وجود داشته و دارد، دستکم مبحث صادرات نفت شکسته شد. اینکه در نشست روز چهارشنبه اوپک تعیین‌تکلیف می‌شود ایران حتی باید 95هزار بشکه بیشتر تولید کند، نشان می‌دهد دیپلماسی نفتی دولت قدرتمند بوده است.
عیب‌های بنی‌اسرائیلی که برخی از شبه‌کارشناسان جریان دلواپس هم به این مذاکرات و تصمیم‌های اتخاذشده در آن می‌گیرند خود جالب است. این افراد این روزها می‌گویند پول نفت باز نمی‌گردد!! مگر در دولت نهم و دهم برمی‌گشت؟ این آقایان به جای آنکه امید را که از موارد کلیدی مورد تاکید رهبر انقلاب است در جامعه بسط دهند، در حال ناامید کردن مردم به آینده کشور و انقلاب هستند و خود هم مدعی انقلابی‌گری! باید صبر کرد و دید در روزی که سنای امریکا تحریم‌های 10ساله ایران را تمدید کرده، چه تدبیری باید اندیشید تا پول نفت هم به داخل کشور بازگردد.
X Share