بامدادجنوب- علی پورتنگستانی:
گزارشم را با این جمله آغاز می‌کنم، چراکه امروز در گزارشی متفاوت به سراغ یکی از روشن‌دلان و افتخار‌آفرینان این روزهای فوتبال ایران رفتیم. اگر مسابقات فوتبال پنج نفره نابینایان را در پارالمپیک 2016 دیده باشید، مطمئنا نام بهزاد زادعلیاصغر به گوشتان رسیده است. بازیکنی با توان فنی بالا که در مسابقات امسال بسیار خوش درخشید و نشان داد که معلولیت، محدودیت نیست. فوتبالیستی که در این سال‌ها سختی‌های زیادی کشیده است تا به این درجه برسد. هنوز هم گل تماشایی او به مراکش در مسابقات پارالمپیک، در صفحات اینترنت دست به دست می‌شود. تا آنجا که برخی از رسانه‌های خارجی لقب مسی را به او داده‌اند. ولی این تمام ماجرا نیست و زادعلی اصغر به‌عنوان اولین لژیونر فوتبال پنج نفره ایران در لیگ ترکیه بازی می‌کند و این خود نشان از بزرگی این بازیکن روشن‌دل دارد. به همین دلیل تصمیم گرفتم با این فوتبالیست خوش‌اخلاق تبریزی گفت‌وگو کنم تا ببینم چطور توانسته با وجود برخی مشکلات، به این درجه برسد.
زادعلی اضغر در گفت‌وگو با بامداد جنوب در ابتدا در مورد چگونگی وارد شدن به عرصه فوتبال گفت: الان حدود 10 سال است که در اختیار تیم ملی فوتبال 5 نفره هستم. قبل از فوتبال، در رشته‌های دیگری به‌طور حرفهای فعالیت می‌کردم. بعد از مدتی اعلام شد که قرار است از نابینایان برای تشکیل تیم فوتبال 5 نفره تست گرفته شود. من هم که از بچگی عاشق فوتبال بودم به همراه چند نفر دیگر به تهران رفتم (حدود 40 نفر) تا در این تست شرکت کنم. چند مربی در این اردو وظیفه انتخاب بازیکن را به عهده داشتند که خدا را شکر مرا برای تیم ملی انتخاب و بعد از یک هفته به اردو تیم ملی دعوت کردند. حدود سال 2007 بود که همراه با تیم ملی در مسابقات سئول شرکت کردیم. البته یک مشکل جدی در اینجا وجود داشت و آن هم این بود که ما به خوبی با شرایط و قوانین فوتبال 5 نفره آشنا نبودیم ولی اطلاعات مورد نیاز را از طریق فدراسیون و مربیان به‌دست آوردیم. خدا را شکر در مسابقات سئول عملکرد خوبی داشتیم و به مقام سومی دست یافتیم. این مسابقات شروع فوتبال نابینایان کشور شد و من این ورزش را ادامه دادم و دو بار در پارالمپیک و مسابقات جهانی و سه بار در بازی‌های آسیایی و چند تورنمنت آسیایی شرکت کردم. خدا را شکر آخر همه این مسابقات به پارالمپیک 2016 ختم شد. ما برای این مسابقات برنامه‌ریزی خوبی داشتیم چراکه می‌دانستیم بازی‌های سختی در پیش داریم. اولا، کادر فنی و بازیکنان تیم واقعا روزهای سختی را سپری کردند. ثانیا، وقتی که از اردوها برمی‌گشتم، بیشتر از اردوها به خودم فشار می‌آورد، چراکه تنها چیزی که ما را ناراحت می‌کرد، نبود مدال المپیک در بین افتخاراتمان بود.
وی افزود: البته من شرایط خاصی در ذهنم ایجاد کرده بودم که باید با این شرایط کنار می‌آمدم. مردم ما فکر می‌کنند که معلولیت، محدودیت است ولی علاوه بر این‌که می خواستم این طرز تفکر را از ذهن مردم کشورمان پاک کنم، می‌خواستم به آنها بفهمانم که ما می‌توانیم کارهایی انجام دهیم که شاید مردم عادی نتوانند از پس آنها برآیند. ما روزهای بسیار سختی را پشت سر گذاشتیم. مخصوصا تابستان امسال که در شهر ساری اردو زده بودیم. ما 50 متر با دریا فاصله داشتیم و رطوبت شرایط را سخت کرده بود. علاوه بر این، از آنجا که روی چمن مصنوعی تمرین می‌کردیم، از یک طرف به‌شدت گرمای آفتاب بر ما تاثیر داشت و از طرف دیگر کف زمین به‌علت پلاستیکی بودن حسابی گرم شده بود و ما را اذیت می‌کرد. ما هم صبح و هم عصر تمرین می‌کردیم و بعد از پایان تمرینات به شهر خودمان برمی‌گشتم. در تابستان مردم سعی می‌کنند که از تعطیلات استفاده کنند و لذت ببرند ولی ما این لذت‌ها را نزدیک به یک سال و نیم کنار گذاشتیم ولی باز هم خدا را شاکرم که توانستیم مقام نائب قهرمانی مسابقات پارالمپیک را به‌دست آوریم. من در همه مصاحبه‌هایم گفته بودم که تیم ملی ایران لیاقت قهرمانی در این مسابقات را داشت. به هر حال به دلایلی قسمت ما این بود که قهرمان نشویم اما خوشحالم که به همراه بچه‌ها و کادر فنی توانستیم فعل خواستن را صرف کنیم.
بازیکن تیم ملی فوتبال پنج نفره در پاسخ به این‌که حمایت مسوولان از شما و این رشته به چه شکلی است، تاکید کرد: در تبریز اصلا از بنده حمایت نمی‌کنند و به مشکلات من به هیچ عنوان رسیدگی نمی‌شود. متاسفانه تبعیض در بین مسوولان ما وجود دارد و آنها بین ورزشکاران عادی و معلول فرق می‌گذارند و به همین دلیل از آنها خیلی دلگیر هستم. البته مسوولان کشوری باید به فکر این رشته در کشور ما باشند. من الان اولین لژیونر ایران در این رشته هستم و در لیگ ترکیه مشغول فوتبال بازی کردن هستم. من برای پیشرفت فوتبال کشور (که نائب قهرمان المپیک است) به ترکیه رفته‌ام، البته این انتقال در پیشرفتم بسیار تاثیرگذار بوده. هم‌اکنون تیم ایران در رتبه پنجم رنکینگ جهانی قرار گرفته است و با توجه به روند رو به رشد این رشته در ایران، مسوولان باید نگاه ویژه‌تری به رشته داشته باشند. هر استانی باید برای چنین رشته‌هایی زمین اختصاصی داشته باشد ولی هم‌اکنون در کشور ما حتی یک زمین اختصاص هم وجود ندارد. به هر حال فوتبال پنج نفره رشته جوانی است و خیلی نیست که در کشور ما راه افتاده است ولی در این 10 سالی که فعالیت خودش را آغاز کرده، هر سال مقام کسب کرده است (مقام‌های آسیایی و جهانی). ای کاش مسوولان توجه‌شان را به ما را بیشتر کنند. البته رئیس فدراسیون، آقای مظلومی و رئیس انجمن، آقای فرزاد حیدری در این مدت ما را بیشتر تحت پوشش قرار داده‌اند و خدا را شکر ما توانسته‌ایم جواب حمایت آنها را بدهیم. امیدوارم که مسوولان ورزش و جوانان دیدگاهشان را نسب این رشته تغییر دهند و این خواسته فقط برای من نیست بلکه حرف همه کسانی است که در این رشته فعالیت می‌کنند. ما با کمترین امکانات توانسته‌ایم بهترین مقام‌ها را کسب کنیم و در این را هیچ‌گاه کم‌کاری نکرده‌ایم. ما نه مسابقات برون مرزی زیادی داشتیم و نه از زمین اختصاصی برخوردار بودیم ولی توانستیم در پارالمپیک افتخارآفرینی کنیم و مقام دوم را به‌دست آوریم. البته ما در فینال در برابر برزیلی قرار گرفتیم که تیمی بسیار خوبی بود و همه تیم‌های حاضر در مسابقات برای این تیم ارزش قائل بودند. ولی ما هر چه داشتیم در فینال رو کردیم. اگر توجهات نسبت به ما بیشتر شود، مطمئن باشید تیم ایران زبان‌زد تمام دنیا می‌شود.
زادعلیاصغر در مورد گل زیبایش به تیم مراکش در مسابقات پارالمپیک، یادآور شد: بعد از این گل، یکی از شبکه‌های انگلیس لقب مسی را به من داد ولی من می‌خواهم در مورد این گل حرفهای دیگری بگویم. اولا این گل کمترین کاری بود از دست من بر می‌آمد و به‌نوعی وظیفه خودم را انجام دادم. به هر حال من سرباز ایران هستم و در عرصه‌های ورزشی برای وطنم می‌جنگم. من هر موقع که می‌خواستم وارد زمین مسابقه شوم، بهزاد را در رختکن از ذهنم پاک می‌کردم و جمعیت 70 میلیونی ایران را در ذهنم تجسم می‌کردم تا به خودم یادآوری کرده باشم که به‌عنوان نماینده ایران در این مسابقات حاضر هستم و هیچ موقع نباید قدم رو به عقب بگذارم. مردم ایران نباید هیچ‌وقت ناراحت شوند به‌خاطر حرکات اشتباهی که من در زمین انجام می‌دهم. آقای مسی همیشه می‌گوید که «من هر وقت که وارد زمین می‌شوم، احساس می‌کنم که اولین بازی‌ام هست». من هم وقتی وارد زمین می‌شوم، خودم را از ذهنم پاک می‌کنم و به‌عنوان نماینده یک ملت وارد زمین می‌شوم. خدا را شکر با دعای خیر مردم ایران توانستیم دل این مردم را شاد کنیم. امیدوارم مردم از نتیجه ما راضی باشند. در واقع این لقب برای من نیست و این لقب برای تمام ملت ایران است.
وی در ادامه در مورد مشکلات فوتبال پنج‌نفره با اشاره به آسیب‌دیدگی‌های زیاد در این رشته، افزود: ما سختی‌ها و مصدومیت‌های زیادی در این رشته داریم اما چه خوب است که مسوولان مقداری بیشتر به ما توجه کنند. ما اگر زمین‌های اختصاصی داشته باشیم مطمئن باشید که هماهنگی‌مان بهتر شده و این باعث پیشرفت فوتبال ایران می‌شود و فوتبال‌مان در دنیا خیلی بهتر به نمایش در می‌آید.
این فوتبالیست روشن‌دل در مورد برنامه‌هایش برای آینده و لیگ ترکیه گفت: قراردادم با تیم ترکیه به اتمام رسیده ولی به احتمال زیاد قراردادم را تمدید خواهم کرد. البته مدتی بود که به‌دلیل بی‌توجهی مسوولان و تبعیضاتی که آنها قائل می‌شدند، می‌خواستم از فوتبال خداحافظی کنم ولی آقایان علی دایی و رسول خطیبی مرا از این کار منصرف کردند. فعلا در خدمت تیم ملی هستم و امیدوارم که از این بعد بتوانم کارهای بیشتری برای تیم ملی انجام دهم. در مورد لیگ ترکیه هم بگویم که این لیگ هم‌اکنون جزء چهار لیگ برتر دنیا است. مسابقات هر هفته مثل لیگ برتر ایران، به صورت رفت و برگشت برگزار می‌شود. علاوه بر این، اسپانسرهای خوبی در این لیگ هستند و واقعا به معلول‌هایشان بها و زمان می‌دهند. در کشور ما شرکت‌های زیادی وجود دارد و این شرکت‌ها می‌توانند به عنوان اسپانسر در فوتبال پنج‌نفره فعالیت کنند. این رشته مثل فوتبال نیست که ورزش‌کارانش قراردادهای نجومی داشته باشند و شرکت‌ها می‌توانند به‌راحتی آنها را تحت پوشش قرار دهند و مطمئن باشند که این کار به‌خوبی تبلیغ می‌شود.
بهزاد زادعلیاصغر در پایان صحبت‌هایش خاطرنشان کرد: باز هم از کامنت‌ها و انرژی مثبت‌هایی که مردم در صفحات مجازی به من می‌دادند، تشکر می‌کنم و مدیون آنها هستم. آرزوی من این است که رهبر انقلاب را از نزدیک ببینم.
پربازدید ها