کریم جعفری:
در فقه «حرمت» را اینگونه تعریف کردهاند: «حرمت، از اقسام احکام الزامی است که مولا به خاطر مفسدهای که در چیزی وجود دارد، و این مفسده هم به اندازهای هست که ترک آن را الزامی کند، به پرهیز از آن دستور اکید داده و هیچ رخصتی برای انجام آن نمیدهد؛ به بیان دیگر، حرمت، حکم شرعی تکلیفی است که قانون گذار با جعل قانون، ترک متعلق آن را به طور الزامی از مکلف خواسته است و به هیچ روی، به فعل آن راضی نمیگردد، به گونهای که بر ترک آن پاداش و بر فعل آن عقاب و کیفر مترتب نموده است.»
در اصطلاح شنیدهایم که باید «حرمت»ها را نگه داشت و به کسی «بیحرمتی» نکرد. طرح این مساله در حداقلهای جامعه که عامه مردم باشند مطرح شده و وقتی قرار است حرمتها در سطح خواص حفظ شوند، نه تنها بار تکلیف آنها بیشتر خواهد شد، بلکه به لحاظ موقعیتی که دارند، عامه همان مردم از آنها انتظار بیشتری دارند. اما وقتی دیوار حرمتها شکست و بیحرمتی حاکم شد، نه تنها بازسازی آن سخت خواهد بود بلکه بازگردان آن به وضعیت پیشین بههیچ عنوان امکان ندارد.
روز گذشته رهبر انقلاب در سخنانی در جمع مردم شهر قم که به مناسبت سالگرد قیام 19دی مردم این شهر برگزار شد، به اختلافنظرها میان دو قوه حاکمه کشور اشاره کرده و گفتند: «من کاری به بگومگوهای اخیر رؤسای دو قوه ندارم زیرا موضوع مهمی نیست و به حول و قوه الهی تمام میشود»
رهبری با این سخنان خود، به احتمال زیاد به درخواستها برای میانجیگری میان دو قوه پاسخ رد داده و از آنها خواسته است تا مشکلات موجود را بدون مراجعه حل کنند. این نگاه رهبری را میتوان در بخشهای دیگر سخنانشان به خوبی دریافت، چرا که به باور ایشان دشمن در حال سوء استفاده از موقعیت به وجود آمده است.
واقعیت آن است که در حال حاضر کشور دچار بحرانهای متعددی است، در حالی که هنوز تبعات تحریمهای کمرشکن وجود دارد و ویرانیهای ناشی از هشت سال مدیریت دولت مهرورز هنوز کشور را رها نکرده، ایجاد بحرانهای نابجای داخلی مزید بر علت است و باید از آن پرهیز کرد. در این زمینه بهویژه دولت باید از خود خویشتنداری نشان دهد چرا که دولت باید در حوزه اجرا به معیشت، اشتغال و توسعه کشور بپردازد و سال دیگر هم باید انتخابات ریاستجمهوری و شوراهای شهر و روستا را برگزار کند و نباید وقت خود را صرف حاشیهها کند.
نوع نگاهی هم که رهبری به هر دو قوه داشتند در خور تحسین است، «من همواره از دولتها، از مجلس شورای اسلامی و از قوه قضاییه حمایت کرده و میکنم اما باید دید دشمن به دنبال چیست و او را در رسیدن به اهدافش ناکام گذاشت. امروز مهمترین اهداف کشور، داشتنِ «دستگاه امنیتی قوی»، «دستگاه نظامی مقتدر و مردمی»، «حرکت عظیم مردمی به نام بسیج»، «روحانیت آگاه به زمان و حاضر در صحنه»، «قوه قضاییه مقتدرِ کامل»، و «دولت برنامهریزِ دقیق و شجاع» است زیرا با تأمین این اهداف، حرکت ملت ایران موفق خواهد شد و باید هر کدام از این عناصر که موجود نیستند، تأمین، و عناصر موجود، حفظ شوند.»
این نگاه را باید مدیران هر دو قوه در نظر بگیرند و نگذارند حرمتها بیش از پیش شکسته شود و دشمنان خارجی هم از آن بهرهبرداری کنند.