«یَآ أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِى إِلَى رَبِّکَ رَاضِیَةً مَّرْضِیَّةً فَادْخُلِى فِى عِبَادِى وَادْخُلِى جَنَّتِى»
مسعود شکوهی، مدیرکل امور تربیتی و مشاوره وزارت آموزش و پرورش
یکشنبه شب، وقتی در مسیر بازگشت از محل کار، خبر فوت نابهنگام و بهت آور آیت الله را شنیدم، به ناگاه بغضی سنگین گلویم را فشرد. این بغض به حدی سنگینی میکرد که کمکم احساس خفگی به سراغم آمد. در نهایت هم نتوانستم در برابرش مقاومت نمایم و بیاختیار بغضم ترکید.
این حالت غمبار و ناخوشایند، درست تداعیکننده لحظاتی بود که ۲۷ سال پیش هنگام شنیدن خبر ارتحال امام راحل به سراغم آمده بود چنانکه احساس میکردم دنیا به آخر رسیده است.
مطمئنم که این احساس برای همه کسانی که عشق خمینی کبیر را در دل دارند و اهداف بلند او را در سر میپرورانند و برای تجلی و تحقق شعارهای اصیل انقلاب در تکاپو و تلاش هستند و همواره استمرار و پایداری نظام جمهوری اسلامی را عاشقانه جستوجوگر بودهاند، احساس چندان غریبی نیست.
امروز همه دلسوزان واقعی آینده ایران سرفراز، برای سالهای پر مخاطره پیش رو نگرانند و در غم از دست دادن آیتالله هاشمی، به سوگ نشستهاند.
ملت بزرگ ایران، امروز بزرگمردی را از دست داده است که حقیقتا مشاور امین و یار دیرین امام و رهبری، ستون استوار انقلاب اسلامی، اسوه ایستادگی و خستگیناپذیری و گنجینه اسرار نظام بود. راد مرد صبور دوران سخت و رنج دیده مسیر پر فراز و نشیب انقلاب که برای مردم سرزمینش، نمونه ایثارگری، آرامش گستری و اطمینانبخشی بود.
بزرگمردی که خدمات سترگش در دوران سازندگی فراموش ناشدنی است.
هم او که آرامش عمیق و عجیب درونی و لبخند همیشگی و همراه با محبتش، در قلوب مردم این سرزمین ماندگار خواهد بود.
از شمار دو چشم یک تن کم
و ز شمار خرد هزاران بیش
در طی شصت سال مبارزه و تکاپو، هاشمی، دوران سخت و پر فراز و نشیبی را پشت سرگذاشت. در همه این سالها او از خود چهره سیاستمداری وطنپرست، انقلابیای توسعهگرا و انسانی صبور و با اخلاق را به نمایش گذاشت.
بی شک درگذشت این مبارز نستوه و خستگیناپذیر و ذخیره بزرگ انقلاب صدمهای جبرانناپذیر در مسیر حقطلبی، عدالتخواهی، حرکت به سوی مردم سالاری حقیقی و تحقق آرمانهای امام و انقلاب خواهد بود و جای خالی چنین پشتوانه سترگی برای مردم، انقلاب و نظام نیز، جز با حضور قدرتمند و رفتار آرام مدنی مردم در تمامیِ عرصههای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در کنار رهبرانِ اصلاحطلب و میانهرو، پر شدنی نیست.
هاشمی نماد یک تفکر ریشهدار و مردمی بود که قطعا بعد از او نیز با حمایت ملت، این مسیر، پرفروغتر از گذشته تداوم خواهد یافت و ایران اسلامی عزیز را به نقطه تعادل خواهد رساند و راه پیشرفت و توسعه را تداوم خواهد بخشید.
با همه اندوهی که فقدان این بزرگمرد بر دلهای ما تحمیل کرده است، به تاسی از روح بزرگ و همیشه امیدوارش، باید به آینده این سرزمین خوش بین و امیدوار بود و برای رسیدن به روزهای بهتر و روشنتر، بیوقفه تلاش کرد.
اکنون روح بلند و ملکوتی سردار سیاست و سازندگی، به پیر و مراد خود ملحق شده و جسم خستهاش نیز در جوار مرقد امام راحل، آرام خواهد گرفت. وظیفه دینی و ملی همگان است که هوشیارانه دستاوردهای عظیم این اسطوره کمنظیر و تقریبا غیر قابل تکرار را پاس بدارند.
این جانب ضایعه بزرگ درگذشت این عالم مجاهد را به ملت شریف و قدردان ایران اسلامی، یاران، همرزمان و ارادتمندان وی و خانواده ارجمند ایشان تسلیت عرض کرده و از خداوند سبحان علوّ درجات را برای این بزرگمرد بزرگوار و همنشینی با انبیاء و اولیاءالهی را برای او آرزو میدارم.