این روزها علیرضا منصوریان در حال تلاش برای تقویت تیمش است تا در نیم فصل دوم مسابقات لیگ برتر خلیج فارس و همچنین مسابقات پلی‌آف لیگ قهرمانان آسیا، نتایجی بهتری کسب کند. خریدهای نیم فصل اول به آن صورتی که انتظار می‌رفت موثر نبودند و استقلال با وجود صرف میلیاردها تومان هزینه در تابستان امسال، نتیجه‌ای از جذب این بازیکنان نگرفت.
مدتی است که از باز شدن پنجره نقل و انتقالات نیم فصل می‌گذرد اما استقلال تا این لحظه غیر از آزاد کردن آرش افشین، تلاش نافرجام برای فروش امین حاج محمدی و همچنین مواجهه با درخواست بختیار رحمانی برای صدور رضایتنامه، کار خاصی نکرده. با هر بازیکنی که مذاکره کرده‌اند دست رد به سینه‌شان زده و با سپری شدن هر روز، فشار این خرید نکردن بیشتر و بیشتر می‌شود.
استقلال البته این روزها کمی پرکارتر شده. آنها با آندو به توافق رسیده‌اند و منتظرند تا رضایتنامه او صادر شود. جباروف را به تهران کشیده‌اند تا برای نیم فصل 600 میلیون تومان به او بپردازند، سجاد شهباززاده هم ظاهرا برای آمدن به استقلال بله را گفته است.
استقلال با جذب 3 بازیکن که هر سه هم برای فیکس بودن به این تیم می‌آیند می‌خواهد تیمش را تقویت کند. با این همه سوال اصلی اینجاست، کدام بازیکن‌ها باید روی نیمکت بنشینند تا این سه بازیکن فیکس شوند؟ در خط میانی که قطعا امید ابراهیمی باید در ترکیب باشد، طبیعتا یک جوان می‌رود کنار تا آندو بازوبند را ببندد تا سید مهدی و خسرو دیگر بازوبند به دست نباشند! پس حضور آندو در ترکیب به دلایل ژئوپلتیک! قطعی است! می‌ماند جباروف، او را می‌خواهند کجا جای بدهند؟ روی نیمکت؟ یا می‌خواهند ترکیب خط هافبک را تغییر دهند و با سه هافبک میانی بازی کنند؟ سجاد هم که بیاید قطعا کاوه روی نیمکت نخواهد رفت.
در چنین شرایطی هر طوری هم حساب کنیم این آقایان جوان استقلال هستند که باید بروند روی نیمکت. جوان‌هایی که انگار عمر فیکس بازی کردنشان به دست به دست شدن یک بازوبند کاپیتانی برمی‌گشت چرا که حد فاصل نیمکت‌نشین شدن یک دروازه‌بان فیکس شدند و با کاپیتانی یک هافبک دفاعی برمی‌گردند روی نیمکت.
