کریم جعفری:
روز گذشته دوستان در پارس جنوبی اطلاع دادند که قرار است امروز و با حضور رئیس سازمان محیط زیست کشور، مراسمی برای خاموشی یکی از فلرهای اصلی پالایشگاه یکم مجتمع گازی پارس جنوبی برگزار شود. البته از مدت‌ها پیش در جریان خاموشی این فلر قرار داشتم و چون پیگیر خبرهای منطقه راهبردی پارس جنوبی بوده و هستم، در جریان تلاش‌های صورت گرفته برای خاموشی نهایی همه فلرها و رفع کامل آلودگی از محیط زیست منطقه جنوبی بوشهر قرار دارم.
هر چند این روزها مردم جنوب استان و حتی کارگران و کارکنان صنعت از آلودگی موجود در منطقه رنج می‌برند، اما اگر اندکی به عقب برگشته و ضروریات توسعه در این حوزه مهم گازی کشور را مورد نقادی قرار دهیم متوجه خواهیم شد که مدیران و کارکنان وقت آن اندازه برای راه‌اندازی و عقب نماندن از طرف قطری عجله داشته‌اند که پیوست زیست‌محیطی چندان به چشم آنها نیامده است. با این حال، این امیدواری وجود داشته و دارد و که این پیوست‌ها در شرایط فعلی و برای طرح‌های آینده حتما مدنظر قرار بگیرد.
نباید از این نکته غافل بود که ایران به‌عنوان نهمین کشور آلوده‌کننده در زمین به لحاظ تولید گازهای گلخانه‌ای در صورت تداوم تولید چنین گازهایی باید بر اساس توافقنامه پاریس سهم خود برای رفع آلودگی از محیط زیست را بپردازد. اگر قرار باشد که هم در حوزه آسیب‌های زیست‌محیطی و آسیب‌های بیماری‌زا ناشی از تداوم آلودگی‌ها هزینه پرداخت کنیم و هم برای رفع آلودگی از کره زمین مشارکت داشته باشیم، هم پیاز را خورده‌ایم، هم چوب را و هم پول را داده‌ایم. برای آنکه از همان اول حتی نگاه‌مان به پیاز نخورد، باید با دقت و با برنامه‌ریزی دقیق به پیش رفت.
ما خاموشی فلر پالایشگاه یکم را به فال نیک می‌نگریم و امیدواریم همانگونه که مسوولان امر در بوشهر و تهران وعده داده‌اند، با خاموشی فلرها هم آلودگی از محیط زیست استان رفع شود و هم با کنترل گازهایی که می‌سوزد، برای کشور ارزش افزوده تدارک دیده شود. در صورت سرمایه‌گذاری و بر اساس برآوردها هر یک از این فلرها در صورت کنترل می‌تواند درآمد سرشاری را نصیب کشور کرده و ایجاد اشتغال خوبی هم داشته باشد.
