بامدادجنوب: روزنامه‌نگارها و کسانی که در حوزه خبر فعالیت می‌کنند، معمولا افراد با دقتی هستند، شک نداشته باشید وقتی در مقابل آنها قرار می‌گیرید، به تمام حرکات شما توجه می‌کنند. یکی از مسائلی که خبرنگاران به آن اهمیت می‌دهند، شخصیت و ظاهر فیزیکی افراد، نحوه پوشش است. آنها حتی به نگاهی به مرتب بودن ریش و موی افراد هم دارند و در این حوزه خیلی دقت می‌کنند.

شلختگی که برخی از آن به عنوان سادگی یاد کرده و می‌خواهند پشت آن پنهان شوند، هیچگاه از چشم این افراد دور نمی‌ماند. سادگی می‌تواند در عین مرتب بودن باشد و ضرورت ندارد کسی ساده باشد، اما شلختگی از سر و رویش ببارد. در طول روزهایی که کابینه دوازدهم معرفی می‌شد یک فردی سوژه عکاسان شد و آنها او را زیر نظر داشتند. این فرد کسی نبود جز امیر حاتمی وزیر جدید دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح که روز گذشته با حضور در محل وزارتخانه به شکل رسمی سکان هدایت این مجموعه که خود از مدیران آن به‌شمار می‌رفت، را بر عهده گرفت. 

امیر حاتمی در روزی که قرار بود از برنامه‌اش دفاع کند، در قامت یک نظامی ظاهر شد. او همه ترتیبات و پروتکل‌هایی که یک نظامی باید در مقابل سیاسیون رعایت کند را انجام داد تا تحسین همگان را موجب شود. او حتی وقتی در جلسه هیات دولت قرار گرفت، با انیفورم صاف و اتوکشیده و بدون حتی اندکی خم شدگی در سر میز قرار گرفته بود. در فضای مجازی هم این وزیر که در قامت یک ژنرال یک ستاره، نه شکمی دارد و نه در سن 51 سالگی آثار خستگی در بدن و چهره‌اش نمایان، مورد توجه قرار گرفت.

در این نوشته قصد ندارم خدایی ناکرده به کسی حرفی زده باشم، اما بعضی اوقات مسائلی وجود دارد که باید مطرح شوند. در جهان امروز نظامی‌ها دارای نظم خاصی هستند. همین چند روز پیش در فضای مجازی ویدئویی کوتاه از رژه نظامیان چینی منتشر شد که از دیدن آن همه لذت می‌بردند و بعد از آن یک دقیقه رژه یک واحد نظامی در کشور ما که متاسفانه همه هم افسر و درجه‌دار بودند.

در کشورهای مختلف، رهبران سیاسی سعی می‌کنند یک آجودان خوش‌قامت، جوان، خوش‌سیما و ورزیده را به‌عنوان آجودان مخصوص خود انتخاب کرده تا در سفرهای رسمی او را همراهی کنند. در طول این سال‌ها هیچ‌یک از آجودان‌های معرفی شده به دل نگارنده ننشسته و هر جا هم که نشسته‌ام، این انتخاب‌ها را نقد کرده‌ام. ایرانی‌ها عموما افراد خوش‌تیپ و خوش‌پوشی دارند و ما هم در ارتش افسران بلندقامت و خوش‌سیما کم نداریم. وقتی رئیس‌جمهو در یک مراسم استقبال رسمی حضور پیدا می‌‌کند، این آجودان اولین کسی است که در کشور میزبان به‌عنوان نماد کشور ما مقابل دوربین‌ها قرار می‌گیرد، آیا سزاوار نیست که از کشور ما یک سرتیپ دوم (درجه‌ای که در هیچ‌ کشوری به‌جز ایران وجود ندارد) خوش‌تیپ رئیس‌جمهور را همراهی کند.

بگذارید گریزی هم به سفر سرلشکر باقری رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح به کشور ترکیه بزنیم. نگارنده وی را به‌عنوان یک فرد متعهد، شجاع و وطن‌پرست خیلی دوست دارم و تقریبا تمام سخنرانی‌های او را خوانده و می‌خوانم. با این حال، او می‌توانست در یک سفر رسمی به کشوری که میلیتاریست‌های کودتاچی در آن خیلی به دیسیپلین اهمیت می‌دهند، با فرمی بهتر و شایسته‌تر می‌رفت. به‌هر حال او پس از فرماندهی محترم کل قوا، دومین شخص نظامی کشور است که در شرح اختیارات وی نکات بسیاری مطرح شده است. 

ما به‌عنوان یک ایرانیِ خبرنگار وقتی قضاوت همکاران خود در کشورهای دیگر را می‌بینیم، واقعا پاسخی نداریم. هر چیز جای خودش خوب است، اما یک نظامی باید تمام شاخصه‌هایی تعریف شده لازم را داشته باشد. البته این نافی درنظر گرفتن پوشش به وسیله دیگر مسوولان کشوری نیست. باز هم تاکید می‌کنم، مرتب بودن مسوولان خیلی مهم است، کسی با شکم گنده که دکمه کت آن بسته نمی‌شود، نمی‌تواند کاریزمای لازم را میان مردم به دست بیاورد، بیشتر مسخره‌اش می‌کنند.