بامدادجنوب- جواد شکریان:
شاید ۲۴/۱۰/۱۳۷۶ که منطقه ویژه اقتصادی بندر بوشهر طبق مصوبه هیات دولت با وسعت تقریبی ۱۲۸ هکتار در محوطه بندری ادارهکل بنادر و کشتیرانی بوشهر تاسیس شد، هیچکس فکرش را هم نمیکرد که روزی برسد که به وضعیت چندسال اخیر دچار شود. منطقهای که با هدف تسریع و تسهیل در دستیابی به کالا برای نزدیک کردن فعالیت صاحبان کالا اعم از مواد اولیه، ماشینآلات و سایر کالاهای ساخته شده به مصرفکنندگان داخلی بهمنظور پشتیبانی از تولیدات داخلی کشور، فراهم کردن تسهیلات لازم جهت دستیابی خریداران عمده داخلی و خارجی به کالاهای مورد نیاز خود در این مناطق، نزدیک کردن بازارهای تجاری منطقهای، بسط و توسعه تجارت خارجی کشور، جذب سرمایهگذاری داخلی و خارجی، افزایش تولید داخلی و توسعه صادرات غیر نفتی و... تاسیس شد، حالا به منطقهای متروک با برخی کارخانههای نیمهتعطیل تبدیل شده که حتی توان پرداخت حقوق معوقه کارکنانش را ندارد.
اواخر سال 94 بود که در گزارشی مبسوط نوشتیم که منطقه ویژه اقتصادی بوشهر به مکانی برای بهرهبرداری شخصی و گروهی برخی افراد و مدیران آن تبدیل شده و اگر مسوولان استان بهخود نجنبند، خیلی زود از این منطقه چیزی باقی نمیماند. در آن زمان برخیها به این مطلب ایراد گرفتند اما خیلی زود با اعتراض 32 نفر از کارگران این منطقه که اخراج شده و مدتها بود حقوق نگرفته بودند، مسائل و مشکلات منطقه ویژه اقتصادی بوشهر بر همگان عیان شد. در هر حال، مدیریت «کجدار و مریز» عبدالله آورا بر کرسی ریاست منطقه ویژه بیش از یک سال دیگر طول کشید تا بالاخره در اظهار نظری عجیب، بهدلیل آنچه «فساد سازماندهی شده در خارج از مجموعه» و «قربانی شدن منطقه ویژه بوشهر» عنوان کرد، از سمت خود استعفا داده و در تاریخ چهارم اردیبهشتماه سکان هدایت این مجموعه را به حسین نامور سپرد. البته پس از روی کار آمدن رئیس جدید، با وجود اینکه انتظار داشتیم اوضاع رو به بهبود گذاشته و مدیران لایق و تخصصی در سمتهای مختلف این مجموعه قرار گیرند، با این حال برخی انتصابها حاکی از آن بود که این اتفاق قرار نیست بیفتد و معلوم شد که این منطقه فعلا رنگ رونق را به چشم نخواهد دید. در تائید این مطلب همان بس که دو ماه پس از آمدن رئیس جدید، مشاور فرهنگی! استاندار به سمت قائممقامی این منطقه تخصصی اقتصادی منصوب شد!
البته طی ماههای اخیر با وجودی که چندینبار کارگرهای این منطقه از دریافت نکردن حقوقشان به روزنامه بامداد جنوب پناه آورده بودند، در این مدت هیچ مطلبی در این خصوص ننوشتیم تا هم رئیس جدید منطقه ویژه اقتصادی در کمال آرامش بتواند به دور از حاشیهها روی بهبود اوضاع منطقه تمرکز کرده و این منطقه را از سقوط نجات دهد و هم اینکه مانند سال 94 به غرضورزی شخصی متهم نشویم. با این حال، روز گذشته پایگاه خبری خلیج فارس بالاخره سکوت رسانهای را در این خصوص شکست و با درج مطلبی با عنوان «منطقهای که در مسسیر ورشکستگی قرار گرفت» به استقبال این موضوع رفت.
خلیج فارس به نقل از کارکنان منطقه ویژه اقتصادی بوشهر که هفت ماه است حقوق نگرفتهاند، نوشت: با این وضعیت با مشکلات عدیدهای در هزینههای زندگی مواجه شدهایم و دیگر انگیزهای برای فعالیت نداریم. بهگفته معترضان، آنها از آذرماه سال گذشته حقوقی دریافت نکرده و عیدی امسالشان نیز باقی مانده است. این در حالی است که مشخص نیست خود مدیران و روسای این منطقه نیز مانند کارکنانشانن حقوق نگرفتهاند یا...!
این گروه میگویند: تفسیر گمرکات ایران از قوانین وضع شده و صدور بخشنامههای داخلی، باعث تخصیص نیافتن کانتینر بهعنوان درآمد اصلی منطقه ویژه اقتصادی بوشهر و زمینهساز مشکلات حاد این مجموعه شده است. با این حال، جای تعجب آنجاست که رسیدگی به این وضعیت در اولویتهای مدیریت استان قرار نگرفته یا اقدام ملموسی در این خصوص دیده نمیشود.
بهنظر میرسد با مدیریت فعلی منطقه ویژه اقتصادی بوشهر به سمت ورشکستگی حرکت میکند هرچند مسوولان این منطقه با خوشخیالی خود، جور دیگری فکر کنند. آنها تمام تخممرغهای خود را در یک سبد گذاشتهاند که آن هم ترانزیت کانتینر از بندر بوشهر به این منطقه است. از این رو، هماکنون که اصلیترین منبع درآمد این منطقه با تفاسیر گمرک و قوانینشان سنخیت ندارد، منطقه ویژه اقتصادی بوشهر با شیب تندی به سمت نابودی حرکت میکند.
هشت ماه نپرداختن حقوق کارکنان در شرایطی است که قائممقام منطقه ویژه اقتصادی بوشهر معتقد است که شرایط این منطقه، مصداق ورشکستگی نیست و هنوز با ورشکستگی فاصله زیادی دارند. این مقام مسوول عنوان کرده که منطقه ویژه اقتصادی بوشهر ذخایری در برخی محلها دارد که اکنون قابلیت رسانهای ندارد اما همین منابع در شرایط اضطراری قابل عرضه است تا مطالبات کارمندان پرداخت شود.
بد نیست که مدیران فعلی منطقه ویژه، نگاهی گذرا به تمامی مناطق ویژه کشور بیندازند تا ببینند که آیا همه این مناطق با استفاده از ترانزیت کانتینر از بندر روزگار میگذرانند یا و مشکل اصلی آنها این مساله است یا قرار گرفتن افراد غیر متخصص، مدیریت بدون برنامه و رانتخواهی و رانتدهی سبب ایجاد وضعیت فعلی شده است.