بامدادجنوب- الهام بهروزی:

موسیقی ریشه در زندگی دارد و برگرفته از حالات و درونیات روحی و عواطف بشر است. این هنر زبان آیین‎ها و قومیت‏‌های گوناگون است و در حصار مرزها نمی‎گنجد. موسیقی زبان مشترک ملت‏هاست که نیازی به ترجمه ندارد، چون زبان دل است و ناگفته‏‌هایش را فقط ساز می‎شناسد و آواز. این هنر با توجه به فرصت‎ها و تهدیدهایی که همواره با آن دست‎به‎گریبان بوده، توانسته راه خود را باز و رشد کند و وسیله‏‌ای شود برای همراهی و همدلی موسیقیدانان ملل مختلف که در واقع به‌‏عنوان سفیرهای فرهنگی جوامع به‎شمار می‏روند و در تلاشند تا داشته‎ها و میراث موسیقایی سرزمین خویش را به دیگر عالمیان معرفی و عرضه کنند. 

استان بوشهر که امروز یکی از سه استان برتر در عرصه موسیقی نواحی کشور به‎شمار می‎رود، از مردمی موسیقی‌شناس و موسیقی‎دوست برخوردار است که همواره استقبال خوبی از رویدادهای موسیقایی داشته و دارند. یکی از شاخه‌‏هایی که در این چند سال اخیر در سایه تلاش آموزشگاه‏‌های موسیقی و استادان مطرح و جوان هم‎استانی در این استان مرزی توانسته پا به پای موسیقی نواحی خود را به جلو بکشد. موسیقی بدون کلام است؛ موسیقی که شوربختانه به‎دلیل نگاه تک‏بعدی مدیران فرهنگی به این حوزه و برگزار نشدن جشنواره‏‌های موسیقی در استان، آن‎گونه که باید شناخته و معرفی نشده است اما با وجود این، موسیقی بدون کلام و غیربومی بوشهر راه خود را گم نکرده و در این سال‎ها به حیات خود ادامه داده است، به‎طوری که امروز شاهد اتفاقات خوشایندی در این زمینه هستیم. یکی از آموزشگاه‌هایی که در حوزه آموزش موسیقی 10 سال است که دارد تلاش می‏کند، آموزشگاه موسیقی «زریاب» است که با مدیریت عماد پوستینی و مارال حداد (همسرش) اداره می‏‌شود. این آموزشگاه در این سال‎ها کوشیده است که نوازندگی سازهای زهی و کوبه‏ای را به هنرآموزان خود (در تمام رده‏های سنی) به شکل صحیح آموزش بدهد. البته افزون بر این آموزشگاه، در بوشهر آموزشگاه‏های حرفه‎ای دیگری نظیر آموزشگاه موسیقی «ترانه» و.... هم فعالیت دارند که تاکید ویژه‎ای بر آموزش و اجرای اصولی ساز‎ دارند. 

آموزشگاه «زریاب» در دهیمن سالگرد تاسیس خود که شنبه‌شب در کافه نیکادل با حضور جمعی از چهره‏های ادبی و موسیقایی هم‎استانی برگزار شد، یک غافلگیری شیرین برای مخاطبان بوشهری داشت و آن هم رونمایی از نخستین آلبوم بدون‎کلام غیربومی بوشهر به‎نام «انتهای جاده بی‎پایان» بود؛ آلبومی که بخش اعظم آن در سبک فیوژن تنظیم شده و نتیجه تلاش و هنرنمایی عماد پوستینی، گیتاریست بوشهری و استادان موسیقی این آموزشگاه است. این آلبوم 10 قطعه آرام و گوشنواز را به‏نام‎های «انتهای جاده بی‌پایان»، «دیدار در گرانادا»، «به یاد مدیترانه»، «ساحل پایینِ شهر»، «روزی دیگر»، «آغاز»، «سکوت آتش»، «ساده اما...»، «سرگذشت» و «رقص پاییز» در برمی‎گیرد، شاید در این آلبوم اقتباس‎هایی از سبک‌های فلامنکو و مدیترانه‎ای صورت گرفته اما این اقتباس غریب نیست و مخاطب ناخودآگاه جذب نواهایی می‎شود که آهنگساز با هنرمندی آن را با حال و هوای جنوب مانوس کرده است. آلبوم «انتهای جاده بی‎پایان» به همت موسسه فرهنگی-هنری دی بآذر با مدیریت برادران (مصطفی و مرتضی) خوبانی مجوز رسمی خود را از اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت کرده است و در استدیوی «ملودی» بوشهر ضبط و تنظیم شده است و اینک به بازار موسیقی آمده تا لحظات خوشایندی را برای مخاطبان به ارمغان بیاورد. در این خصوص گفت‎وگویی را با عماد پوستینی، آهنگساز و تنظیم‌کننده این آلبوم صورت دادیم که خواندن آن خالی از لطف نخواهد بود. 

هر هنرمندی با ارائه اثارش شناخته می‌شود و من مدت‌ها بود که این آهنگ‌ها را ساخته بودم و در کنسرت‌ها اجرا می‌کردم ولی چون ضبط نشده بود، زود هم فراموش می‌شد، پس تصمیم گرفتم با انتشار این آلبوم برای همیشه آنها را ماندگار کنم.

در موسیقی بی‌کلام هیچ حد مرزی وجود ندارد و شما می‌توانید به‌صورت مستقیم یا فانتزی قوه تخیل شنونده را درگیر کنید. از طرفی من عاشق تضاد هستم، چون حس می‌کنم این‌گونه تصویرها همیشه در ذهن می‌مانند. این آلبوم هم صدای تضادهاست.

خیر، این نخستین اثر بی‌کلام غیربومی در استان به‎شمار می‏رود. طبیعی است برای انجام هر کار بزرگی باید یک‎سری سختی‎ها را به جان خرید. انتشار این آلبوم هزینه‎بردار بود ولی به‏عقیده من ارزش داشت که متولد شود تا بدین طریق ذائقه مخاطب را در زمینه موسیقی بدون کلام تقویت و آنها را با گوشه‏هایی از موسیقی بدون کلام بیشتر آشنا کنیم. بیشترین هزینه‏ای که برای این اثر هنری صرف شد، برای ضبط در استدیو بود که تمام این هزینه‎ها را از جیب خودم گذاشته‏ام، امیدوارم که نتیجه کار مورد اقبال مردم هم‏‏استانی واقع شود.

این آلبوم با محوریت ساز گیتار به سبک فلامنکو و فیوژن است که با نگاهی مردمی و خارج از محدودیت‎های سبک‏های تخصصی تولید شده است. در این قطعات از موسیقی مربوط به جنوب اسپانیا (فلامنکو) و موسیقی مدیترانه‌ای با تمی نزدیک به موسیقی مدرن ایرانی بهره گرفته شده که برای مخاطبان شنیدن آن جذاب است. چون من سال‌ها با علاقه به فراگیری موسیقی فلامنکو پرداختم، از طرفی با بررسی و تحقیق در مورد سبک‌های دیگر سعی کردم سبک خاص خودم را پیدا کنم، به‌طوری که برای همه جذاب باشد.

بله. البته توضیح این ارتباط بسیار مفصل است ولی به‌صورت کوتاه بگویم که میان موسیقی ایرانی و موسیقی اسپانیایی و مدیترانه‏ای ریشه‌های مشترک زیادی وجود دارد. 

در کار باکلام شما با کمترین فکر کردن با صدای خواننده همراه می‌شوید ولی موسیقی بی‌کلام نیاز به فکر کردن دارد، نیاز به قوه تخیل دارد و این است که کمتر طرفدار دارد، یکی از راهکارها پخش تصویر ساز از حمایت صدا و سیماست و دیگری تاسیس مدارس موسیقی به‌منظور بالا بردن علم موسیقی .

هر ثانیه از این اثر برگرفته از بخشی از زندگی گذشته و امروز خود من است، حتی فقط با خواندن اسم این قطعات می‌توانید تقریبا مقصود و منظور مرا درک کنید. من علاقه خاصی به ترکیب صداها و دنیاهای مختلف دارم. موسیقی‌های ملل مختلف گوش می‌کنم که بتوانم با پیدا کردن رابطه موسیقی خودم را بسازم.

امروزه در دنیای هنر حد و مرزی وجود ندارد و فیوژن به معنای واقعی زبان ملت‌ها را به‌هم بهار وصل می‌کند.

در سال‌های گذشته تلاش‌های زیادی انجام دادیم و توانستیم با برگزاری کنسرت‌های زیادی مردم را با موسیقی بدون‌کلام آشنا کنیم ولی از آنجایی که این برنامه‎ها صرفا با هزینه‏های شخصی و بدون حمایت دستگاه‏های دولتی برگزار می‌شد تا این‎که در دو سال اخیر تصمیم گرفتم که آلبوم ارائه کنم و سعی کردم با ماندگاری آثارم به شکل دیگر این سبک را معرفی کنم.

در پایان از شما در روزنامه بامداد جنوب و همه هنردوستان عزیز که برای حمایت از هنرمندان همیشه ثابت‌قدم هستید و همچنین از خانواده‌ام که همیشه حامی من بودند، تشکر می‏کنم.

یادآوری می‎شود، نوازندگانی که در آلبوم «انتهای جاده بی‎پایان» عماد پوستینی را -که علاوه بر مدیریت آموزشگاه موسیقی «زریاب»، به مدت پانزده سال است که نوازندگی ساز گیتار را آموزش می‎دهد. وی عضو رسمی خانه موسیقی ایران است و برگزاری بیش از سی کنسرت موسیقی را (هنرجویی، اساتید آموزشگاه، گروه زریاب) در کارنامه هنری خود ثبت و ضبط کرده است- همراهی کرده‎اند، عبارتند از: ایمان قاسمی، حمید اکبری و علی یوسفی (سازهای کوبه‏ای)، مهدی ناصری و عباس شیخ‎ابولی (گیتار ریتم)، هومن صلاحی (گیتار باس) و محمدامین بهشتی (ویلن). 

همچنین صدابرداری و میکس مسترینگ این آلبوم برعهده میلاد صفایی و مدیر تولید هم مصطفی خوبانی بود. بدون‎شک انتشار چنین آلبوم‎هایی آن هم در استانی چون بوشهر که همواره زمینه برای رشد و بالندگی موسیقی نواحی و آیینی فراهم بوده، نوید روزهای روشن را برای موسیقی می‏دهد و این مساله بیانگر این است که اتفاقاتی در حوزه موسیقی بوشهر در حال شکل گرفتن است و مسوولان فرهنگی در کنار هنرمندان تلاش دارند نگاه تک‏بعدی که در حوزه موسیقی وجود دارد، گسترش بدهند و در کنار موسیقی نواحی، بستر مناسب را برای رشد و بالندگی سایر گونه‏های این حوزه فراهم کنند. بنابراین با انتشار نخستین آلبوم موسیقی بدون کلام در بوشهر، اجرای کنسرت‏‌های بدون کلام در استان، برگزاری کارگاه‌‏ها و نشست‎های تخصصی پیرامون این گونه موسیقایی و... می‎توان نگاه مردم را کم‎کم معطوف به موسیقی بدون کلام کرد و آن را از انزوایی که در نتیجه سیاست‎های غلط گریبان موسیقی را گرفته است، رهانید، چراکه موسیقی به‌خودی‌خود زبان حال مردمان سرزمین‏هاست و می‏تواند سفیر خوبی برای انتقال آیین‏ها و میراث هنری و موسیقایی آنها باشد و با دیگر گونه‏‌های موسیقایی جهان آمیخته و متحد شود و زبان واحد جهانی شود که امروز درگیر جنگ و آشوب و نسل‎کشی است. موسیقی می‏تواند زبان صلح شود و بدعت‏ها و جهالتی که ساخته ذهن بیرحم دیکتاتورهاست، نقش برآب کند.