کرمی از جمله بانوانی بود که در شکل‌گیری انجمن قلم نقش ماندگاری را ایفا کرده و در چندین دوره عضو هیات‌رئیسه این انجمن بود. او شوق وافری به مطالعه کتاب داشت و هرگز نمی‌شد که از کتاب و شعر فاصله بگیرد. متاسفانه شامگاه یکشنبه، 9 تیر 1401 این فعال فرهنگی پس از تحمل دوره طولانی بیماری جان به جان‌آفرین تسلیم کرد. درگذشت این بانوی فرهنگ‌دوست موجی از تالم و تاثر را در میان اهالی ادب و رسانه استان بوشهر به‌وجود آورد و سکوت غم‌انگیز و حسرت‌باری بر این جامعه حاکم کرد.

یک روزنامه‌نگار در خصوص ویژگی‌های اخلاقی زنده‌یاد مهری کرمی به بامداد جنوب گفت: مانا‌یاد مهری کرمی؛ بانویی مهربان، مودب و دوست‌داشتنی بود. در حالی که در زندگی دشواری‌ها و تجربیات زیادی را متحمل شده بود اما در رفتارش متانت و صبوری نشان می‌داد. بسیار مشتاق به دانستن و شنیدن بود. بسیار می‌خواند و در طول حیاتش دائم در پی یادگیری در حوزه شعر و ادبیات بود. هر مراسم ادبی، فرهنگی و مطبوعاتی که برگزار می شد، بانو مهری کرمی را در صف حامیان و شرکت‌‌کنندگان آن مراسم می دیدید. در تمام نشست‌ها و کلاس‌های آموزشی خانه مطبوعات بوشهر، انجمن‌های ادبی شعر و داستان از جمله محفل دوشنبه‌های شعر هفته‌نامه نسیم جنوب و بعدها نشست متون کهن هفته‌نامه پیغام و دیگر انجمن‌های فرهنگی از جمله انجمن دوستداران حافظ دفتر بوشهر، چهره مهربان و عمیق بانو در میان حاضران خودنمایی می کرد.

راضیه عقیلی‌مهر در ادامه با اشاره به اینکه او با دقت و توجه به سخنان سخنران یا مطالب و آموزش‌هایی که در آن جلسه مطرح می‌شد تا پایان گوش فرا می‌داد، افزود: با توجه به نقش و سابقه بانو کرمی در شکل‌گیری انجمن اهل قلم و با توجه به اینکه او چندین دوره عضو هیات‌رئیسه این انجمن بود و همچنین حضور مستمر و متعهدانه وی در روشن نگهداشتن و پررونق کردن نشست‌ها و محافل ادبی انتظار می‌رفت او را از سخنرانان ثابت و وام‌دار این محافل بیابیم اما این‌گونه نبود و همان‌طور که اشاره کردم برعکس او همیشه آرام و در سکوت با حضور دلگرم کننده‌اش، محل اتکای جمع فرهنگی استان بود. حضوری چنان مستمر و پررنگ که اگر روزی بانو را در این محافل نمی‌دیدید، غیبتش احساس می‌شد.

به گفته وی، برخی انسان‌ها نیاز ندارند برای اینکه دیده شوند و برای اینکه شناخته شوند، در محافل و در جمع، سخنرانی کنند یا چالشی برپا کنند تا دانش خود را به دیگران به رخ بکشند؛ اما مهری کرمی با حضور مستمر و منظم و با هنر زیبای گوش فرادادن -هنری که این روزها کمتر دیده می‌شود و همه فقط می‌کوشند که اظهار فخر و فضل کنند- سعی می‌کرد که شنونده خوبی باشد و هنر خوب شنیدن را به ما آموخت. برخی از آثار و داستانک‌های زیبایش را که در نشریات محلی استان چاپ می‌کرد، می‌خواندم. نوشته‌هایش برای من جذاب بود. حتی تعریف‌هایش از انسان‌ها و گذشتگان برایم جذابیت داشت. چیزی در این نوشته‌ها و تعاریف بود که آن را در مردمان امروزه کمتر شاهد هستم و آن عمیق بودن اندیشه و صبوری است.

عقیلی‌مهر در خصوص اهمیت حضور این بانوی ادب‌دوست در محافل ادبی استان توضیح داد: شاید نتوان حضور موثر بانو کرمی را که به گرمای نشست‌های ادبی و فرهنگی استان می‌افزود، به‌درستی در این کلمات نشان داد اما تعهد و دغدغه وی در حضور مستمر و متعهدانه‌اش در نشست‌های ادبی نشان از اهمیت و ارزش دادن او به فرهنگ داشت که باید در آن تامل کرد و نسبت به این مهم اندیشید. به‌ویژه که این روزها به اهالی حوزه رسانه و فرهنگ استان به طریقی دارد بی‌مهری و بی‌توجهی می‌شود. باید بدانیم فرهنگ و هنر معجزه ترقی و پیشرفت فکری و تمدنی ماست. چیزی که بانو کرمی به خوبی از آن آگاه بود.

این نویسنده و روزنامه‌نگار در پایان یادآور شد: حضور این بانوی ادب‌دوست در این محافل مهر تائید و تاکیدی بود برای ما جوان ها که بدانیم و بنویسیم و بخوانیم. او حتی در فضای مجازی به همان پررنگی حضورش در محافل نشان می‌داد. هر مطلب و یادداشتی که در فضای مجازی برایش می فرستادم تایید و حمایت می کرد. اما این روزها مدتی بود تأییدهایش را نمی‌دیدم و همین مرا دلگیر کرده بود و پرتوقع که چرا او مهر تائید همیشگی‌اش را برایم ارسال نمی‌کند. برای همین در مراسم بزرگداشتی که به بهانه پاسداشت روز قلم برگزار شد، در گوشش به او گفتم بانو مدتی است در اینستاگرام مرا لایک نمی‌کنی و او گفت کسالت دارم اما چند ساعت بعد از مراسم یک قلب قرمز برایم فرستاد تا یادآوری کند که حواسم هست.