افسانه

«صدای تو/ وارونه دلتنگی است/ اسبی که دست نسیم را در یال‏هایش دارد و/ خوشبختی را از طوفان‎ها/ نجات می‏دهد/ و خنده‏ات می‎‏تواند/ پایان خوش داستانم باشد/ سیبی که قهرمان گرسنه قصه را/ نجات می‏دهد»

افسانه ‌ها نشأت گرفته از طبیعت، ذهن و دنیای بیرونی بشر است که به‎صورت فراواقعی روایت شده‎اند. از دیرباز افسانه ‎ها و اسطوره‏ها از جایگاه خاصی در ادبیات هر ملت برخوردار هستند. به عقیده برخی از صاحب‎نظران، افسانه ‏ها با ادبیات، فلسفه و دین پیوند بسیار نزدیکی دارند، به‎گونه‎ای که «میرچا الیاده» با توجه به نگرش آیین‌گرای خود افسانه را خمیرمایه دین می‌داند.