مهربانی

خبری از جنب و جوش میان آنها نیست. بیشتر ساکن هستند تا متحرک. آرام و خاموش اما با چشمانی نافذ تو را می‌نگرند. سکوتشان سرشار از ناگفته‌هاست. خموشند تنها گاه‌گاهی برایت لبخند می‌زنند و این لبخند مُهر تائیدی است بر این‌که گرچه روزگار نامهربان قدرت جنب و جوش را از آنها گرفته اما...