شهامت

«برای چیدن ستاره بالا می‌رفتند/ در دهان تو مرده بودم/ و استخوان/ زیر پای کودکان سخن می‌گفت/ آی ماه ماه/ ماه!/ چشم‌هایت گزنده است/ که تاول به زبانم می‌نشیند» (مظاهر شهامت ).

درباره شعر، اندیشه و شخصیت اجتماعی حافظ شیرازی و تاثیرات آن بر شعر و اندیشه ادبی–اجتماعی در دوره‌های مختلف، آنقدر گفته‌اند و نوشته‌اند که هر اظهار نظری با منظور سخنی تازه درباره او، در شبکه‌ای از تکرار یا هراس از آن گرفتار می‎ماند.