اوتوبوس

نسیم خنکی می‌وزید. انگار همه چیز آماده بود تا کمی حالم را خوش کند... بعد از یک مدت کار سخت و تنش‌های فکری... درست روبه‌روی عمارت امیریه و در کنار خلیج مواج و آبی فارس، اتوبوسی پر از هنر، ایده و زیبایی‌های ساده و بی‌شیله‌پیله پذیرای نگاه عاشقانی بود که کوچه پس‌کوچه‌های شهر را پشت سر گذاشته بودند تا حاصل چهار سال ایرانگردی دختری را به نظاره بنشینند..