نویسنذه

علیرضا پنجه‌ای معتقد است: «آرایه‌های ادبی در روند فرسایش و گندیدگی خود دچار خودکارسازی می‌شوند و به‌واسطه تکرار از «لذت بکر» فاصله می‌گیرند، هنر همچون همه پدیده‌های زیست‌مند نیازمند نوشدگی ا‌ست وگرنه بدل به صنعت می‌شود که حیاتش وابسته تکرار و به دست آوردن مهارت است اما وجه توفیری هنر با صنعت در ذاتش است که به زیبایی می‌اندیشد و چون ذات زیبایی از تنوع جدا نیست..