کاشی ما

داود علیزاده: دیر یا زود همه‌چیز عادی می‌شود. این زمان لعنتی است که سخت‌ترین آدم‌ها را مجبور می‌کند در مقابل وضعیت ایستا کرنش کنند. دیر یا زود دارد؛ اما سوخت‌وسوز ندارد. نکته جالب‌تر ماجرا در این است که بعدها باورت نمی‌شود که درگذشته آن حال و هوا را از سر گذرانده‌ای و البته چه کسی است که در عمر حداقل یک‌بار مصداق و مضمون این بیت «شکیبی اصفهانی» را مرور نکرده باشد: «شب‌های هجر را گذراندیم و زنده‌ایم/ ما را به سخت‌جانی خود این گمان نبود»

داود علیزاده : در فیلم «نیمه پنهان» تهمینه میلانی، روزبه جاوید (محمد نیک‌بین) رو به فرشته (نیکی کریمی) آزادی را این‌طور تعریف می‌کند: «آزادی یعنی هر انسانی با حفظ حقوق دیگران بتواند شک کند، اعتراض کند و به هر مقامی چه ادبی، چه سیاسی، چه مذهبی نه بگوید!» به‌ظاهر تعریف سرراستی است؛ اما ناقص… در فرهنگ رفتاری واژه «نه» بسیار مهم است و البته اهمیتش را در دو موقعیت نه گفتن و نه شنیدن نشان می‌دهد. انسان‌های کمی هستند که بدانند چطور نه بگویند. کجا نه بگویند. وقتی نه گفتند در ذهنشان چطور کنار بیایند. وقتی نه شنیدند چه کنند و بعد از شنیدن نه با خودشان چطور کنار بیایند. واژه دوحرفی نه هزار حرف نگفته و نهفته دارد. کلامی که به مهارتی چندگانه متصل است.

آدم زودباوری هستید یا دیرباور؟ اهمیتی دارد؟ بعضی افراد ساده‌اندیش هستند و زودباور... به‌محض شنیدن هر چیزی آن را باورمی‌کنند و دسته دیگر، به‌سادگی تن به پذیرش هر پدیده‌ای نمی‌دهند. بحث ارجحیت و تمایز زودباور و دیرباوری نیست. حرف و حدیث مسائلی است که حتی ساده‌اندیشان نیز از پذیرش آن به سادگی سر بازمی‌زنند؛ چه برسد به آدم‌های دیرباور که برای باور هر چیز، هزار و یک دلیل و نشانه طلب می‌کنند.