کاشی‌

داود علیزاده: روزگاری شاملو در سخنرانی که در دانشگاه برکلی داشت، انگشت روی نقطه لغزنده و حساسی از درک گذشته گذاشت. او با اشاره به قدرت دربار و اینکه حجاران مستخدمان دربار بودند، تردیدی اساسی بر صداقت متون و کتیبه‌های باستانی وارد کرد. به واقع سنگ‌تراش درباری چگونه می‌توانست غیر از نظری که به اون حکم شده است بر کتیبه‌ها درج کند؟ شاهنشاه حکم کرده باشد من عادلم و من فرمانروا... آیا کسی بود که شهامت داشته باشد غیر از این را در دل سخت صخره حک کند؟ تاریخ‌نگاری نوین دیگر به چنین مدارکی برای درک گذشته وقعی نمی‌نهد. این آثار تنها جنبه هنری دارند و دلالت بر حضور و وجود... نه جنبه تاریخ شناسی.