علی مرادی:
در پی اعتراض‌های خیابانی، چندین حزب و گروه سیاسی مصری از جمله گروه اخوان‌المسلمین، حزب سوسیال دموکرات مصر، حزب سوسیالیست‌های انقلابی و حزب الاستقلال مصر به حرکت معترضان پیوسته‌اند. اعتراض‌ها در شهرهای مختلف مصر در نتیجه افشاگری‌ها و دعوت چهره‌ای به نام «محمد علی» که از او به‌عنوان بازیگر و تاجر نام برده می‌شود، آغاز شد. محمد علی در مجموعه ویدئوهایی که در فیس‌بوک علیه حکومت السیسی افشاگری کرد، اتهامات بسیاری را به زبان آورد. محمد علی در این ویدئوها با متهم کردن السیسی و شماری از فرماندهان بلندپایه ارتش به فساد، جنجال گسترده‌ای به پا کرد و از مردم مصر خواست که برای پایان دادن به حکومت السیسی به خیابان بیایند و از نیروهای امنیتی نیز درخواست کرد که با مردم برخورد نکنند.
نویسنده روزنامه القدس العربی در این رابطه آورده است، موج خشم واقعی علیه نظام مصر آغاز شده است. این خشم ارتباطی به محمد علی، پیمانکار مصری ندارد. علت این موضوع به نابسامانی‌های سال‌های گذشته و ناگواری مداوم سطح معیشتی مردم مصر بر می‌گردد. طبقه متوسط در این کشور طی مدت کوتاهی به زیر خط فقر رسیدند. تظاهرات مردم مصر طی روزهای گذشته نشان داد که موج تغییر آغاز شده و این اعتراض‌ها آغاز فروپاشی و شکست طرح انقلاب‌های معکوس در سراسر جهان عرب است. شاید این موضوع مدتی زمان ببرد اما بی‌شک تغییر رخ خواهد داد، زیرا مردم جهان عرب زنده هستند و سستی نخواهند کرد و مردم مصر و جهان عرب شایسته شرایط و زندگی بهتری هستند.
یکی دیگر از رسانه‌های عربی در این مورد اینگونه نوشته است: آنچه مشخص است، مصر اکنون آبستن تحولات بزرگی است. آتشی زیر خاکستر وجود دارد و به‌نظر می‌رسد کسی وجود دارد که بر این خاکستر می‌دمد تا بار دیگر شعله‌ور شد. دور از ذهن نیست که اطرافیان السیسی در این زمینه نقش داشته باشند. آنان احساس زیان می‌کنند و خواستار سهم بیشتری از قدرت هستند. برخی از آنان هم تلاش می‌کنند خود را از کشتی السیسی که در حال غرق شدن است، رها کنند، زیرا شرط‌بندی السیسی روی واشنگتن نتیجه‌ای به‌دنبال نداشته است. السیسی همه‌گونه جنایت انجام داد. او خون مردم مصر را ریخت و ارتش را به نهادی چپاولگر تبدیل کرد. السیسی اکنون حق دارد که بترسد. او از زمان کودتای خونین علیه محمد مرسی در سال ۲۰۱۳ میلادی تا این درجه از سستی و نگرانی نرسیده بود. او که در آن زمان در نقش وزیر دفاع برای پیش بردن کودتا از ارتش استفاده کرده بود اکنون نگران آن است که از سوی نظامیان رها شود.
به نوشته یادداشت‌نویس روزنامه النبا، این روزها بادها برخلاف حرکت کشتی‌ها می‌وزند. مردم انقلابی مصر خواهان سقوط نظام هستند. احتمال دارد که روح انقلابی در میان تظاهرات‌کنندگان دمیده شده است و بار دیگر انقلاب ۲۵ ژانویه که سرنگونی حسنی مبارک را به‌دنبال داشت به یاد مردم بیندازد. به هدف رسیدن مردم مصر و تضمین پیروزی به حجم مشارکت فعالان و سیاست‌مداران و تحریک افکار عمومی و ایجاد تغییر در میان شهروندان مصر و داغ شدن تظاهرات بستگی دارد. آنچه سبب شده است که کفه سیسی در این مرحله سبک باشد شرایط و تحولات منطقه است. هم‌پیمانان او در عربستان، امارات، بحرین و ... در جنگ در یمن و سوریه گرفتار هستند و ترامپ هم گرفتار مدیریت پرونده ایران است. رژیم اسرائیل هم پس از انتخابات در حالتی از بی‌ثباتی به سر می‌برد و این مسائل سبب شده‌اند که هم‌پیمانان السیسی نتوانند به کمک او بشتابند و او در برابر طوفان‌های تغییر تنها باشد. اگر موج انقلاب مردم مصر با موفقیت همراه باشد و السیسی را کنار گذارد این موضوع موفقیت‌هایی را برای مخالفان وی به‌دنبال داشته و بسیاری از زندانیان آزاد خواهند شد. همچنین این پیروزی می‌تواند با ایجاد فضای آزادی به دیگر کشورها هم سرایت کند.
از سوی دیگر، سردبیر روزنامه الرای‌الیوم در همین رابطه نوشت: مصر اکنون در شرایط دشوار و متفاوتی به‌سر می‌برد و شهروندان این کشور بار دیگر از وضعیت ناگوار خسته شده‌اند و دست به تظاهرات زده‌اند. اقدام تظاهرکنندگان در کنار گذاشتن ترس و سرازیر شدن آنان به سوی خیابان‌ها و میدان‌های اصلی شهرهای قاهره، اسکندریه، حلوان، السویس که پایگاه اصلی جامعه مدنی به‌شمار می‌روند مصر را به سوی سرنوشتی متفاوت و اصلاحات فراگیر پیش خواهد برد. تفاوتی ندارد که این اعتراض‌ها به تغییر نظام منجر شود یا این‌که تغییر نظام را به‌دنبال نداشته باشد. این تظاهرات بسیاری از مسیرها را اصلاح خواهد کرد؛ مسیرهایی که انقلاب مردم مصر نتوانست آن را اصلاح کند، زیرا این انقلاب ربوده و از مسیر تحقق اهداف منحرف شد. مصر مانند رود نیل آرام حرکت می‌کنند اما وقتی که به خروش و تحرک در آید حرکت آن مانند بلدوزی است که همه‌چیز را از مقابل خود برخواهد داشت. این موضوع در همه انقلاب‌های پیش از این مصر رخ داد. نهاد نظامی که در زمان السیسی و پیش از وی در زمان محمد نجیب، جمال عبدالناصر، انور السادات و حسنی مبارک امور را در کنترل داشتند تلاش کردند که بدون اصلاحات واقعی و مدیریت مدرن بحران‌های مصر به توسعه اقتصادی دست یابند. از این‌رو، اوضاع مصر با وجود برخی موفقیت‌های اقتصادی، همواره مریض باقی‌ماند.
