کریم جعفری
سه کشور اروپایی مزدور صهیونیسم جهانی، به ویژه سران کوکائینی آنها مدام در حال تهدید ایران به استفاده از مکانیزم ماشه هستند. صدراعظم مزدور آلمان اشغالی به همراه فرانسه که همچنان به صورت تقلبی عضو دائم شورای امنیت است - در حالی که این جایگاه نه باید در اختیار انگلیس باشد و نه فرانسه – تهدید به بردن طرح خود به شورای امنیت کرده‌اند. اروپایی‌ها به عنوان بخشی از جنگ محور صلیبی یهودی علیه ایران در طول سال‌ها و دهه‌های گذشته نقش مهمی در اقدامات ضدایرانی داشته‌اند، حالا می‌خواهند نوکری خود را تمام و میزان وابستگی خود به صهیونیسم جهانی را اثبات کنند.
در واقع، جنگی که قرار بود ایران را به زانو در بیاورد، آن را قوی‌تر، باثبات‌تر و با اعتماد به نفس بیشتری کرد و این برای دشمنان ایران غیرقابل باور بوده و نمی‌تواند پذیرفتنی باشد. از همین‌رو، پس از پایان دور نخست جنگ آنها در تلاش هستند تا آنچه از دستشان بر می‌آید را علیه ایران انجام دهند. در حالی که جنگ جهانی علیه ایران باعث شد تا آنچه آنها از برنامه هسته‌ای ایران در دسترس داشتند از دسترس‌شان خارج شده و امروز هیچ آگاهی دقیقی از آنچه ایران انجام می‌دهد نداشته باشند؛ همین موضوع آنها به رفتارهای هیستریک و احمقانه سوق می‌دهد.
مکانیزم ماشه، چیزی جز بازگردان تحریم‌ها سوخته نیست، اما شاید برای ایران فرصتی باشد تا کارهایی کند که تا امروز آن را انجام نداده است. ایران عضویت در NPT و همکاری با سازمان بین‌المللی انرژی اتمی را تعلیق کرده و همچنان به مسائل عدم اشاعه پایبند است. در واقع، ایران گامی را در فردای حملات محور صلیبی یهودی برداشت که نیمه‌‌ی راه بود و آنچه غربی‌ها می‌خواهند انجام دهند تهران را وادار به تکمیل مسیر خواهد کرد. کما اینکه به باور من این همه اقدامات نیست. در حالی سطح روابط تجاری و اقتصادی ایران با کشورهای اروپایی در حد صفر است، روابط دیپلماتیک، امنیتی و سیاسی هم باید به صفر برسد.
ایران در طول سال‌های گذشته به دلایل مختلف که شاید بخش مهمی از آن همان مسوولیت‌پذیری تاریخی در برابر قوانین موجود باشد، هیچگاه از ابزارهای خود برای فشار بر اروپا بهره نگرفت. ابزارهایی مانند باز گذاشتن مسیر مهاجرت به «باغ گل» و البته باز گذاشتن مسیر ترانزیت مواد مخدر به کشورهای عضو اتحادیه اروپا. همچنین ایران همکاری کاملی در حوزه امنیتی با دستگاه‌های اطلاعاتی امنیتی اروپایی داشت که به آنها در کشف و خنثی‌سازی بسیاری از عملیات‌های تروریستی کمک می‌کرد. بنابراین به باور من، دوره این همکاری‌ها به پایان رسیده است. اروپایی که می‌خواهد تحریم‌ها را علیه ایران برگرداند، باید به شدت تحت فشار قرار بگیرد.
دست ایران در این زمینه‌ها به هیچ عنوان بسته نیست؛ آنچه آلمان، انگلیس و فرانسه می‌خواهند انجام دهند – باتوجه به پیام‌های پشت پرده در مورد ضرورت بازگشت بازرس-جاسوس‌های سازمان بین‌المللی انرژی اتمی – به نوعی باج‌گیری از ایران پس از جنگی است که خود آنها در آن مشارکتی مستقیم داشتند. همانگونه وزیر امور خارجه در اظهارنظری تاکید کرد، آنچه این سه کشور می‌خواهند انجام دهند «اعلام جنگ» علیه کشورمان است. این مساله نشان می‌دهد که در تهران سطح تهدید با اروپا بسیار بالا تعریف شده و اگر روابط «جنگی» شود، نحوه تعامل ایران با این سه کشور در منطقه به شکل اساسی تغییر خواهد کرد.
این مساله را هر سه کشور می‌دانند و از آن آگاه هستند. در حالی که یمنی‌ها در طول یک هفته گذشته با غرق کردن دو کشتی بزرگ در دریای سرخ که متعلق به انگلیسی‌ها بود پیامی واضح و روشن به سران صهیونیست و مزدور این سه کشور ارسال کرد، خود را برای مرحله تعابل اساسی با آنها فراهم کرده است. این کشورها در حالی که با روسیه در اوکراین درگیر هستند، توانایی جنگیدن در یک جبهه جدید را ندارند. ایران که در طول سال‌های گذشته به دلایل مختلف از تحویل موشک‌های میان‌برد به روسیه خودداری کرده، حالا می‌داند که بهترین زمان برای تحویل این تسلیحات فرارسیده است.
هر سه کشور منافع مهمی در غرب آسیا دارند، هم پایگاه دارند و هم تجارت پررونقی در منطقه خلیج فارس داشته و با شروع دور جدید نبرد، منافع و پایگاه‌های هر سه کشور تحت رحمت موشک‌های ایران تجربه‌ای متفاوت را پیدا می‌کنند که تا به امروز امریکا و رژین یهودی آن را داشته‌اند. به صورت خلاصه، دست ایران در این زمینه به هیچ عنوان بسته نیست، حتی مسیر پرواز اروپا به سمت شرق هم که از یک کریدور کوچک در شمال ایران و دریای کاسپین می‌گذرد به سادگی تحت تاثیر قرار خواهد کرد و البته کارت‌ها برای بازی کردن با اقتصاد فروپاشیده و جامعه ناتوان اروپا بسیار بیشتر است که دستگاه‌های امنیتی آن را بهتر از همه می‌دانند.
