تراژدی

صحبت از جامعه‌ای زخم‌خورده است و عمیق‌تر از آن نمایش زخم‌خوردگی زنان است؛ زنانی که آتش کینه و عصیبت‌های بشری دامن آنها را گرفته و عزیزانشان را به کام خاک کشانده و زندگی را صرفا در میان چهاردیواری خانه‌شان امن می‌بینند و تمام حواس خود را از دنیای پیرامونی به دنیای یاس‌آلود و وهم‌ناک خویش گره زده‌اند...

بادبادک‌باز (نوشته خالد حسینی، ترجمه مهدی غبرائی) را شاید نتوانم شرح کنم. حالا که هفت ‌هشت ساعتی از تمام‌کردنش گذشته شروع می‌کنم به نوشتن اما نمی‌دانم چه باید بنویسم؟ چطور می‌شود نوشت.