
بامداد جنوب- علی تنگستانی:
استان بوشهر، یکی از استانهای فعال در عرصه ورزش است که در این سالها توانسته به مقامهای خوبی در رشتههای مختلف دست پیدا کند اما وضعیت داخلی ورزش استان حاکی از آن است که حمایت از ورزشکاران و تیمها به هیچ عنوان راضیکننده نیست. همین مساله باعث شده است تا ورزشکاران مدالآور خیلی زود عرصه ورزش را ترک کنند. همچنین بسیاری از تیمهای ورزشی هم بهدلیل نداشتن حمایتکننده مالی به لیگهای پایینتر صعود کردهاند. در همین راستا سعی داریم هر ماه در یک گزارش به عملکرد ورزش شهرستانهای استان بوشهر بپردازیم. البته نگاه اصلی ما به تیمهایی است که در این شهرستانها فعالیت میکنند. در اولین گزارش خود به سراغ شهرستان گناوه میرویم که علاوه بر داشتن ورزشکاران توانمند، تیمهای خوبی نیز در عرصه فوتبال و فوتبال ساحلی دارد.
دو تیم پرسپولیس و موج گناوه که به ترتیب در رشتههای فوتبال و فوتبال ساحلی فعالیت میکنند، در سالهای گذشته عملکرد خوبی داشتهاند، حتی موج توانسته بود به لیگ برتر کشورمان راه پیدا کند ولی متاسفانه این تیم در دو سال گذشته روند نزولی داشته است. از آن طرف، تیم پرسپولیس گناوه هم وضعیت خوبی ندارد و هر سال نسبت به سال گذشته افت بیشتر داشته است. در این گزارش به روند ضعیف شدن این تیمها و دلایل حمایت نکردن مسوولان گناوه از آنها میپردازیم.
ابتدا از تیم پرسپولیس گناوهای آغاز میکنیم که در این سالها زیر نظر نادر جعفری در لیگهای کشوری توپ زده است. مربی که همه چیزش را برای این باشگاه داد تا تیم بتواند همچنان در لیگهای کشوری فعالیت کند. پرسپولیس تا دو سال پیش در لیگ دسته 2 کشور توپ میزد ولی همهچیز دست به دست هم داد تا آنها به سرنوشت تلخ سقوط به لیگ 3 دچار شوند. اتفاقی که البته از قبل پیشبینی میشد، چراکه یک تیم بدون حامی مالی نمیتواند در لیگ کشوری حضور مداومی داشته باشد.
البته مسوولان گناوه این سقوط را جدی نگرفتند و همچنان خود را به خواب زدند. پرسپولیس زیر نظر نادر جعفری بهکار خود ادامه داد که آنها در فصل اول خود در لیگ 3 نتوانستند به جایی برسند آن هم در حالی که ارگانهای گناوه حمایتی از این تیم نمیکردند. مشکلات مالی که مانند سد بزرگی بود، مانع از عملکرد خوب سرخهای گناوه شده بود و همین مساله مسوولان این باشگاه را حسابی کلافه کرده بود، چراکه بدون پول، تیمداری خیلی سخت بود. پرسپولیس در فصل دوم توانست به مرحله دوم لیگ 3 صعود کند و در حالیکه انتظار میرفت قبل از شروع این مرحله، مسوولان گناوه به خود زحمت دهند حداقل به باشگاه بروند و اندکی آنها را حمایت کنند. واقعا چرا؟
مشکلات پرسپولیس در این مرحله بیشتر از گذشته شده بود، چراکه از طرفی کمبود بازیکنان دست نادر جعفری را بسته بود و از طرفی دیگر مشکلات مالی فشارها را روی باشگاه افزایش داده بود اما خوب کسی از مسوولان به خود حتی زحمات نداد که برای اندکی از این تیم حمایت کنند. در نهایت پرسپولیس در این مرحله به رتبه نهم بسنده کرد باز هم به مرحله اول لیگ دسته 3 سقوط کرد. این در حالی است که اگر رفتار مسوولان گناوه در قبال این باشگاه تغییر نکند، میتوان گفت پرسپولیس در فصل جدید، سرنوشت تلختری خواهد داشت. سرنوشتی که حالا حالاها مسوولان را از خواب بیدار نمیکند.
اما موج گناوه که زمانی یکی از نمایندههای استان در لیگ برتر فوتبال ساحلی کشور بود، وضعیت بهتری نسبت به پرسپولیس این شهر ندارد. موجیها راه بسیار سختی در طول این سالها گذارندهاند. آنها تا دو سال پیش در لیگ برتر کشورمان توپ میزدند و دربی جذابی هم با تیم دریانوردان پارس جنوبی برگزار میکردند و عاقبت این تیم سقوط به لیگ پایینتر بود. در این سالها هدایت تیم موج بر عهده حیدر نیکونژاد بوده، کسی که در این سالها همهکاره موج بوده و تا آنجا که در توانش بوده برای این تیم زحمت کشیده است اما این تیم هم مانند پرسپولیس بهخاطر نبود حامی مالی دچار روند نزولی شده است و هر سال نسبت به سال گذشته ضعیفتر میشود. حرف من بدین معنی نیست که آنها از نظر فنی ضعیف شدهاند، در حقیقت مشکلات مالی و حمایت نکردن مسوولان این شهر باعث شده است تا نیکونژاد نتواند بازیکن خوبی را به خدمت بگیرد. از طرفی دیگر وقتی بازیکنان این رفتارها را میبینند دلسرد و بیانگیزه میشوند و به همین دلیل نمیتوانند تمام تواناییهای خود را در زمین به نمایش بگذارند.
آنها در این فصل هم مانند فصول گذشته باز هم از حمایت مسوولان گناوه بینصیب شدند. نیکونژاد با وجود اینکه در این فصل هم تلاش زیادی کرد ولی خوب وقتی تیمی حامی نداشته باشد، نمیتواند سرنوشت خوبی برای خود رقم بزند. البته نماینده گناوه در مجلس، در چند بازی از موج در ورزشگاه حاضر شد تا به بازیکنان روحیه بدهد ولی بهتر است خودمان را گول نزنیم. بازیکنی که میداند خبری از پول نیست، چطور میتواند بهترین عملکرد را در زمین داشته باشد. به هر حال سرنوشت موج همانند سرنوشت پرسپولیس در این سالها چیزی جز سقوط نبوده و اگر نظر من میخواهید، مطمئنم در سالهای آینده این تیمها وضعیت بدتری خواهند داشت.
در استانهای دیگر، آرزویشان این است که دو نماینده در لیگهای کشوری داشته باشند تا بتوانند شور و اشتیاق را به مردم خود تزریق کنند ولی متاسفانه مسوولان شهر گناوه در این سالها ثابت کردهاند که فقط بازبان از ورزش حمایت میکنند. حمایت نکردن آنها از تیمهای شهر خود باعث شده تا زندگی جوانان زیادی در این شهر به تباهی کشیده شود. به هر حال ورزش، شور و نشاطی دارد که میتواند یک شهر را تحت تاثیر خود قرار دهد ولی چیزی که در گناوه میبینیم کامل با این موضوع تفاوت دارد.
مسوولان این شهر قدر تیمهای خود را در لیگهای کشوری ندانستهاند و عاقبت این تیمها سقوط به لیگهای پایینتر بود، از چیزی که مطمئن هستم این است که روزی آنها میفهمند که چه اشتباهی کردهاند. اشتباه بزرگی که زندگی بسیاری را خراب کرد.