تحقیر مربیان بومی کافیست، خودتان را اصلاح کنید!

علی پورتنگستانی: فقط کافی است که نگاهی کوتاه به به تاریخچه فوتبال در بوشهر بیاندازید تا متوجه شوید در این سال‌ها مدیران باشگاهی در حق سرمربیان بومی چه خیانت‌هایی کرده‌اند. مدیرانی که در مقابل غیربومی‌‌ها بله قربانگو هستند ولی وقتی پای یک مربی بومی در میان باشد دیگر نباید انتظار حمایت داشت. به‌نظر می‌رسد از نظر مدیران فوتبالی در بوشهر حضور سرمربیان بومی در تیم‌های استانی یک سم بزرگ محسوب می‌شود.

همانطور که بازیکنان قدیم جای خود را به بازیکنان جدید دنیای فوتبال می‌دهد، این اتفاق در دنیای مربیگری هم رخ می‌دهد. اما از طرفی دیگر در بسیاری از استان‌ها سعی‌شده که از مربیان بومی همان استان برای پیشرفت فوتبال استفاده شود. اتفاقی که در بیشتر مواقع بهترین راهکار است و می‌تواند نتایج بسیار خوبی داشته باشد. در بیشتر استان‌ها این اتفاق رخ داده است و علاوه بر این مدیران بومی تا آنجا که ممکن است از مربیان بومی خود حمایت می‌کنند. اتفاقی که در برهه‌ای از زمان در استان بوشهر هم شاهد آن بودیم ولی به مرور زمان و بی‌اعتمادی مدیران باشگاهی به مربیان بومی باعث شد حداقل در رده بزرگسالان نماینده‌های استان در لیگ‌های کشوری کم‌تر شاهد حضور سرمربیان بومی باشیم. در ادامه این گزارش به این مساله بیشتر خواهیم پرداخت.

اصولا پایه‌ریزی در فوتبال جز اصلی‌ترین کار در این رشته به‌حساب می‌آید و همانطور که اصل باید در بازیکنان رعایت شود بلکه باید در تربیت مربیان هم رعایت شود. اما جدای از این کار مربیان بومی بیشتر از هر چیزی به حمایت مدیران باشگاه خود نیاز دارند تا بتوانند در کمال آرامش به‌کار خود ادامه بدهند. در استان بوشهر با توجه به علاقه زیاد مردم به فوتبال در این استان، هر ساله مربیان و بازیکنان جوان زیادی به کشور معرفی می‌شوند. کسانی که الان برخی از آنها در تیم‌های لیگ برتری در حال فعالیت هستند. اما چیزی که حداقل در سال‌های اخیر به وضوح مشخص است این است که برخی از مدیران فوتبال اصلا اعتقادی به مربیان بومی ندارند و در مقابل با آوردن مربیان غیر بومی فکر می‌کنند کار درست را انجام داده‌اند. هر چند اگر به آمار مربیان غیربومی که در سال‌های اخیر در بوشهر فعالیت کرده‌اند دقت کنید، متوجه خواهید شد که به غیر از دو صعود به لیگ برتر شاهد درخشش آنچنان بزرگی نبودیم. بله درست است که صعود به لیگ برتر کار سختی است ولی بهتر است به این مساله همه توجه کنیم که در لیگ برتر اوضاع برای نمایندگان استان چقدر بد بود. حضور پرتعداد مربیان غیربومی و عدم استفاده از مربیان بومی به‌عنوان یکی از ارکان اصلی کادر فنی باعث شد که دستاورد حضور نمایندگان استان در لیگ برتر تقریبا هیچ باشد.

اما مساله‌ای که نکته اصلی گزارش امروز ما است، حمایتی است که مدیران باشگاهی از مربیان بومی انجام نمی‌دهند. با یک نگاه ساده می‌توان فهمید که حداقل یکی از همین مدیران علی وزیری در ایرانجوان بوشهر است که در سال‌های اخیر بسیاری از مربیان بومی را بازیچه دست خود کرد و کاری کرد که الان بسیاری از آنها حتی از فوتبال دور شده‌اند. مثل سعید مفتخر که یکی از مربیان بومی خوب استان بوشهر بود که در ایرانجوان بوشهر اینقدر او را تحت فشار قرار دادند که مجبور شد از فوتبال دور شود. از دیگران مربیان بومی این استان، حمید کللی‌فرد است که او هم مانند سعید مفتخر در فوتبال بوشهر روزهای خوب و تلخی داشت ولی به‌هر حال به حق خود نرسید و الان در کنار دیگر پیشکسوتان به تماشا بازی نمایندگان استان در ورزشگاه‌ها می‌پردازد. از دیگر مربیانی که در بوشهر هچوقت به حق خود نرسیدند ولی علم بالایی در این رشته دارند، غلام دلگرم است که زمانی تا آستانه سرمربیگری پارس جنوبی هم پیش رفت ولی مدیران باشگاه تصمیم گرفتند که یک غیر بومی را به‌جای او به جم بیاروند. مهدی قنبری و مهرداد کریمیان دو مربی جوانی و باانگیزه استان بوشهر که حرف‌های زیادی در فوتبال این استان برای گفتن داشتند در طی یک‌سال گذشته و به‌وسیله مدیران شاهین شهرداری و ایرانجوان بوشهر خیلی راحت به یک مهره سوخته تبدیل شدند.