
بامدادجنوب- گلاره جلالی:
پيامبر اكرم (ص) ميفرمايند: كسي كه درختي بكارد يا چاهي حفر كند يا زمين مردهاي را زنده كند، پس از جانب خدا و رسول (ص) پاداش نصيب او ميشود. (من لا يحضرالفقيه، ج 3، ص 240)
فضای سبز بوشهر بهدلیل مساحت اندکش کم است و این شبهجزیره مانند خیلی از شهرهای ایران حتی پارکی هم ندارد که مردم در آن بتوانند به تفریح بپردازند، هر چند که در طول ماههای گذشته پارک استاندار ساخته شده اما آن هم بهدلیل قرار داشتن در کنار بزرگراه رفت و آمد به آن خطرناک بوده و بهدلیل نداشتن فضای سبز کافی و همچنین داغی سنگهایی که در آن به کار رفته، شاید شبها چند نفری را به خود ببیند.
اما این روزها عکسی از پارک محله هلالی میبینیم که تخریب شده و مردم محله نسبت به این اقدام اعتراض کردند اما کسانی که وارد پارک شده بودند، کاری به اعتراضها نداشته و بیکس و کارتر از پارک ندیدند. با دیدن این تصاویر و صحبتهای شنیده شده تصمیم گرفتم به میان اهالی این محل بروم و با آنها صحبت کنم و مد نظرم هم نزدیکترینها به پارک بود.
اول از همه نزد مدیر مدرسه خودم در زمان تحصیل رفتم و نظرش را جویا شدم که اینگونه روایت میکرد: «ما در این محله فقط همین یک پارک را داریم و از آنجایی که به فضای سبز و طبیعت بکر نیاز داریم، درصدد درخواست بودم که بیشتر به این پارک رسیدگی کنند و کمی هم گل و درخت میوه به آن بیفزایند ولی متاسفانه با این صحنه روبرو شدم و واقعا ناراحت شدم. با این مشغله کاری که دارم برای آرامش و روحیه گرفتن به پارک میرفتم و واقعا با حس بهتری به خانه برمیگشتم و کارهایم را انجام میدادم. از همسایگان که دلیل این تخریب را پرسیدم هر کسی یک چیزی میگفت و البته غالب اهالی از ساخت مکانی فرهنگی، حسینه، مسجد و..... میگویند، در صورتی که من نیازی به چنین مکانی در این محله نمیبینم، زیرا در کوچه پشت پارک مسجد آذربایجانیها و روبروی آن حوزه علمیه و دو کوچه بالاتر حسینیه صاحبالزمان و روبروی حسینیه پایگاه بسیج است و اگر قرار بر استفاده خاص هست که میتوان از اماکنی مثل حسینیه و سایر مساجد استفاد کرد حتی برای کارهای فرهنگی و هزینه ساخت این محل را برای افزایش فضای سبز و یا اشتغالزایی استفاده کرد، چون بوشهر شهر گرمیاست و در تابستان نیاز بیشتری به فضای سبز داریم و به جای افزایش نباید آنرا کاهش دهند و با تاکید گفتند که من مخالف این تخریب هستم.»
پس از تشکر از ایشان به پارک رفتم که تعداد قابل توجهی از اهالی محل حاضر بودند. ابتدا به سمت خانم سالخوردهای رفتم که در آلاچیقی در کنار فضای تخریب شده نشسته بود. بعد از سلام و کسب اجازه در کنارش نشستم و نظرش را در مورد این موضوع پرسیدم که با حس غم عجیبی گفت: که خانه من روبهروی پارک است و من هر روز از آب خانهام درختان و فضای سبز پارک را آب میدهم و حتی اگر زبالهای روی زمین میبینم خودم برمیدارم و به سطل زباله میاندازم. چند روز پیش آمدند و درختهایی که من با عشق به آنها رسیدگی میکردم، خشک کردند و قطع کردند و بعد زمین را تخریب و من با چشم گریان به آنها نگاه میکردم. چرا باید تنها محل آرامش مردم محلهها اینگونه تخریب شود ورودی پاک هلالی خیلی زیبا بود ولی حالا از زیبایی این پارک چیزی نمیبینم و درخواست بازسازی و تبدیل شدن به حالت قبل را دارم.»
کمی آن طرفتر تعدادی خانم نشسته بودند که میان آنها رفتم و با همین محور و موضوع گفتوگو را شروع کردم که دختری 27 ساله در میان آنها خود شروع به سخن کرد و گفت که این پارک خیلی بزرگ بود و انتهای آن را به زمین فوتبال تبدیل کردند که استفاده آن برای عموم آزاد نیست و قسمت دیگر پارک را باشگاه ساختند که ما خوشحال شدیم که در نزدیکی خانهامان باشگاه میسازند و برای ورزش دیگر نیازی نیست به جای دوری بروی.
اما وقتی باشگاه ساخته شد به بخش خصوصی کرایه داه شد و فقط یک ورزش هم در آن هست که همه افراد تمایل به آن ندارند و فقط پارک کوچکی برای ما گذاشتند که همیشه آخر هفتهها صبحانه و ناهار و یا شام خود را اینجا میخوردیم و از سایه درختان و زیبایی آن لذت میبردیم. محله هلالی محله بزرگی است و ما نیاز به فضای سبز داریم ولی متاسفانه زیباترین و کلیدیترین قسمت پارک را تخریب کردهاند و فضای زیادی را نابود کردهاند که چیزی از این پارک کوچک نمیماند و من مخالف این کار هستم و با اینکه دقیقا به ما نگفتهاند میخواهند چه سازهای بسازند ولی من بهعنوان کسی که متولد و بزرگ شده هلالی هستم مخالف این تخریب هستم. من بهعنوان یک جوان به فضای سبز و طبیعتی که نزدیک خانهامان باشد و بدون هیچ ترس و استرسی بتوانم به آنجا بروم و با طبیعت ارتباط برقرار کنم نیاز دارم. پارک محله خودم کجا و پارک مرجان و ... که دورند کجا؟ چرا از ساختمانهای آماده در محله استفاده نمیکنند؟ من در کودکی به حسینیه روبروی کوچهامان میرفتم و به کلاسهای قرآن و تواشیح میرفتم چرا این اماکن را تقویت نمیکنند؟ چرا در شهری که مکانهای تفریحی کم هست همین تعداد کم پارکها را هم باید تخریب کنند؟ آیا برای همچین کارهایی نباید نظر ما را که نزدیک این پارک هستیم و استفاده میکنیم را جویا شوند و طبق خواسته ما کار کنند؟ میگویند مصوبه سال 88 هست در صورتی که در آن سال هم به یاد ندارم کسی حتی نیازسنجی از مردم محل کرده باشد و میگویند کسی که با این پارک فاصله زیادی دارد همچین تصمیمی برای پارک گرفته است، در صورتی که هم زمین خالی و هم مسجد در نزدیکی منزل این شخص است و بهتر است که در آن قسمت فعالیت کند نه برای پارک ما و زمانیکه این فضا را ساخته شده حس میکنم پارک دلبازمان را شبیه به زندان و یا بهتر است بگم قبرستان میبینم و دوست ندارم محیطی دیگر در اینجا تبدیل به ساختمان و یا هر چیز دیگری جز درخت و گل باشد و هیچ دلیلی برای تخریب پارک قابل قبول نمیبینم. این خانم جوان که با حرارت صحبت میکرد و انگار کسی را دیده بود تا دردهایش را یکجا خالی کند، در ادامه درخواستی از مسوولان شهرداری و هر کسی که اقدام به تخریب پارک و تغییر کاربری آن داده، دارد و میگوید: میخواهم پارک به حالت اولیه برگردد و در همین حین خانمی با تاکید بر کلام خود بیان کرد که همه اهالي هلالي مخالف برهم زدن شكل پارك هستند ديگه چه دليل ازاين محكمتر كه به هيچ عنوان تغييري صورت نگيرد؟ مگر مردم اعضاي شورا را انتخاب نميكنند كه صدا و نظرشان به گوش شهرداري برسد؟ بايد پارك به شكل اولش برگردد واين عمل هيچ توجيهی ندارد.
در این من مانده بودم اهالی که عصانیت را میشد از چهره آنها و کلامشان بهوضوح دید. همراه با آرزوی موفقیت برای آنها راه خود را ادامه دادم و به سمت محل بازی کودکان رفتم که چند مادر روبهروی کودکان در حال بازی نشسته بودند. بعد از سلام با آنها شروع به صحبت کردم تا نظر این مادران را هم در مورد تخریت 300 متری پارک محلهای بدانم. مادری گفت من یک کودک یتیم دارم و هر روز برای بازی و تفریح اینجا میآییم و بعد از بازی در محوطه سبز کمی مینشینیم و به خانه میرویم و به این پارک علاقه داریم هر چه باشد پارک محلهامان هست و توانایی این را ندارم کودکم را به خانه بازی یا پارک دیگری ببرم اما اگر آن قسمت پارک هم بسته شود به جد میگویم مکان امنی برای بانوان نخواهد شد و نمیتوانیم به پارک بیاییم و گوش شنوایی هم برای حرفمان نیست و صدایمان هم به جایی نمیرسد ولی حاضرم با هر کسی صحبت کنم و تقاضا کنم که همین مکان تفریحی رایگان و سبز را از ما نگیرند.
از آنجایی که دیدم صحبت کردن برای این مادر سخت است و بقیه بانوان هم فقط حرفش را تائید کردند. کمی آن طرفتر چند پسر دیدم که مشغول کار ماکتسازی بودند به سراغ آنها رفتم تا نظر آنها را هم نسبت به تغییر کاربری پارک محلهای هلالی جویا شوم. یکی به نمایندگی از بقیه نظر خود را ابراز کرد و گفت: بهعنوان یکی از اعضاى محله هلالى، مخالف تخريب اين فضاى سبز هستيم صرفا براى نسل آينده و سالمندان است. دانشآموزانى كه درس ميخوانند و اهالى محل با فرزندان خود به تنها فضاى سبز محله هلالى مىآيند، اين مكان طبق آيات قرآن و احاديث درختانى داشت كه بسيار براى نگهدارى آنها نصيحت شده از رسول اكرم (ص)، ولى حال كه نزديكترين همسايگان نسبت به اعتراض قطع درختان متحد شدهاند دورترين اهالى محل از نظر بعد فاصله تا پارک، اصرار به تخريب و ساخت بنا در نماى اصلى پارك کردهاند، بهدلايل مختلف، اين پارك كوچك محل تخريب نیست با وضعيت بسيار بدى كه دارد از نظر پلان با وجود سوله و ساختمان انتقال گاز و زمين چمن مصنوعى خصوصى ديگر فضايى موجود نيست كه تخريب بشود و چيزى از پارك نميماند بلكه باعث ميشود كه در كنج رفتن مقدار ناچيزى از درختان، ديگر جاى خانوادهها هم نخواهد بود، چرا بايد اصلىترين نماى پارك با ديد و دسترسى كامل زمين بيتالمال خراب شود در حالى كه محوطه سالن ورزشى در كنار فضاى سبز بدون استفاده باشد و فضاى سبز تخريب بشود، ما اهالى هلالى نزديكترين ساكنان نسبت به پارك عاجزانه خواهان برگرداندن محيط سبز و تفريحى هستيم، تنها مكانى در بوشهر كه چهره زيبايى داشت هم اكنون مخروبهاى بيش نيست. جبهه ما فقط فضای سبز است و کاری یا یک طبقه و طبقه و ... نداریم فقط پارکمان را مانند قبل بدون ساختمان اضافی میخواهیم.
این گزارش را بهعنوان یک شهروند، نوشتم تا شاید صدایمان در شهرداری بوشهر و یا هر جای دیگری شنیده شود. البته بامداد جنوب هم تلاش کرد که توضیح مسوولان شهرداری را در این زمینه بشنود، اما موفق نشد. با این حال انتظار داریم که مسوولان شهرداری پس از مطالعه این گزارش، پاسخ قانعکنندهای به اهالی محله هلالی بوشهر بدند و دلیل تخریب پارک محلهای آنها را اطلاعرسانی کنند. این روزنامه آمادگی کامل دارد تا عین توضیحات مسوولان شهرداری یا متولیان امر را منتشر کند.