چند کلمه در مورد وعده روحانی در عسلویه

کریم جعفری

حسن روحانی یک ماه مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم و خارج از روزهایی که کسی فکر کند برای تبلیغات زودهنگام دست به کار شده باشد، راهی جنوب استان بوشهر شد تا هشت پروژه نفتی، گازی و پتروشیمی را مورد بهره‌برداری قرار دهد. در مورد اینکه می‌گویم چرا نمی‌خواهد کار تبلیغاتی کند، به این دلیل است که مانند سلف خود می‌آمد و طرح نیمه‌کاره را قیچی می‌کرد و یک ماه بعد صدایش در می‌آمد. اما او به مرکز استان بوشهر نیامد و کلاه نماینده‌اش در بوشهر سرش نرفت تا کسی فردا از او عیب‌جویی نکند. با این حال، او روز گذشته در عسلویه حرف‌هایی زد که حرف دل مردم بوشهر بود و ما در طول سه سال گذشته و هر باری که وی به استان ما سفر می‌کرد، در این مورد قلم‌فرسایی می‌کردیم. ما در یکی از سرمقاله‌های روزنامه نوشتیم که ما گدا نیستیم، ما فقیر هم نیستیم، ما بدبخت هم نیستیم، اما گرفتار فقر و بدبختی شده‌ایم و همین گرفتاری هم نگاه ما را به سمت گدایی سوق داده تا برخی‌ها که نمی‌توانند کار کنند و طرح و برنامه داشته باشند، سراغ منابع مفت و مجانی بروند و خرج کنند. بوشهر، تقریبا یک سوم ثروت کشور را تولید می‌کند اما سهمش از این ثروت، کمتر از نیم درصد است. اگر استان‌های دیگری بودند که مدیران دلسوز و باعرضه‌ای داشتند، بدون شک از این سهم درآمد، دانگ بیشتری را به خود اختصاص می‌دادند، نه مانند استان ما که وقتی رسانه‌ها می‌نویسند که سهم استان بوشهر از دو درصد نفت پرداخت نشده، مسوولان رسانه‌ها را دروغگو خطاب می‌کنند و شروع به آمارسازی بیخود و بی‌جهت کرده و سعی می‌کنند برای ماندن در پست و سمت خود، از حق مردم بوشهر بگذرند.

بوشهر فارغ از دو درصد صادرات نفت، سهم بیشتری از بودجه می‌خواهد، سهمی از صادرات گاز، میعانات گازی، محصولات پتروشیمی، درآمد گمرکات، مالیات‌ها و... منابعی که سالانه ده‌ها هزار میلیارد تومان وارد خزانه کشور می‌کنند تا با آن راه‌آهن به استان‌های دیگر برود، خطوط مترو در شهرهای دیگر ساخته شود، کارخانه‌ها و کارگاه‌های تولیدی در شهرهای دیگر سربرآورند، بزرگراه‌ها در مناطق دیگر کشیده شود و تکه سنگی هم به بوشهری‌ها ندهند و با چهار کلمه صبور و محجوب و مهمان‌نواز آنها را دور بزنند.

البته این بخشی از مساله است، بوشهری‌ها علاوه بر پول، نیاز به مدیران لایق، برجسته، کارکشته و آینده‌نگر دارند که منابع عمومی مردم، کشور، دولت و نسل‌های آینده را بر منافع خود ترجیح دهند، دولت آقای روحانی در این یک مورد واقعا در حق مردم بوشهر کم‌لطفی کرد و نتیجه‌اش را هم خودش به چشم دید که پس از گذشت چهار سال از حضور نماینده‌اش در استان، حتی یک پروژه کوچک هم برای بهره‌برداری به پایان نرسید تا مردم در این مورد اندکی از دولت دلخور باشند.

کافی است در کوچه بازار، در شهرهای مختلف استان بوشهر قدمی چند بردارید تا متوجه مسائل مهمی شوید که چوبش را شاید در وهله اول مردم بوشهر خورده باشند،‌ اما به صورت اساسی چوب آن را شخص حسن روحانی و دولت تدبیر و امید خورده‌اند. مردم بوشهر از اینکه آقای روحانی در مراسم افتتاح پروژه‌های مختلف در عسلویه می‌گوید: «باید مردم استان بوشهر و بویژه مردم منطقه هم از آن (منظور اجرای طرح‌ها و درآمدزایی است) بهره‌مند شوند و بیشترین مشاغل که ایجاد می‌شود برای آنان باشد» چیزی دستشان را نمی‌گیرد، چرا که در این چهار سال واقعا چیزی ندیده‌اند. 

ما در استان بوشهر، اگر بخواهیم به کارنامه دولت نمره بدهیم، شاید از 20 زیر 5 باشد، و اگر هم بخواهیم بر اساس همین کارنامه به دوباره پای صندوق‌های رای حاضر شده و دوباره به حسن روحانی رای بدهیم، در حق خودمان اجحاف کرده‌ایم، چرا که او در این چهار سال شرایط واقعی استان ما را به چشم می‌دید و آمارهای رسمی دولتی را ملاحظه می‌کرد، حرف‌های ما را باواسطه و بی‌واسطه می‌شنید اما هیچ اقدامی برای تصحیح خطای مدیریتی استان نکرد و از این‌رو او نباید انتظار داشته باشد کسی در بوشهر به‌خاطر خدمات درخشان! دولت تدبیر و امید دوباره او را انتخاب کند.

اگر روحانی در بوشهر رای نیاورد، تقصیر خودش است و در این مورد بعدها خواهیم نوشت، اما اینکه کسانی که می‌خواهند دوباره پای صندوق‌های رای حاضر شوند و به فردی رای دهند که کمترین خیرش به بوشهر رسیده و حتی با انتخاب فردی -که نگاهش به منابع مالی شهره خاص و عام است – به‌عنوان معین استان در اقتصاد مقاومتی، ضربه جبران‌ناپذیری به بوشهری‌ها زد، نه به خاطر خودش است، بلکه دلایل دیگری دارد که در همان مطلب وعده داده شده، قلمی می‌شود.

به هر حال آنچه در جنوب استان بوشهر در روز گذشته روی داد، اتفاقی ملی بود، ما هم اعتقاد و باور داریم که صنعت نفت و گاز ملی است و همان بهتر که ملی باشد و اگر مدیریتش دست مدیران استانی بود امروز به سرنوشت منطقه ویژه اقتصادی بوشهر دچار می‌شد که کلاغ‌ها در آنجا آواز حکومت سر می‌دهند و جیب کارگرانش کپک زده است.

ما امیدواریم که آقای روحانی در عمل و نه در حرف به وعده‌هایش وفا کند و این هم البته راهی دارد.