پیوند سنت و مدرنیته در پرورش کودکان؛
کدام شیوه تربیتی مناسب‌تر است
بررسی شیوه‌های تربیتی آن هم در سیر تاریخی کاری آسان نیست، این مساله نیازمند بررسی چند مقوله اصلی است، از جمله فرهنگ، جامعه، موقعیت خانوادگی در جامعه و همچنین شرایط اقتصادی و اجتماعی فرد و ... که در این مهم نقش دارند.
عاطفه آذرنيا:
بررسی شیوه‌های تربیتی آن هم در سیر تاریخی کاری آسان نیست، این مساله نیازمند بررسی چند مقوله اصلی است، از جمله فرهنگ، جامعه، موقعیت خانوادگی در جامعه و همچنین شرایط اقتصادی و اجتماعی فرد و ... که در این مهم نقش دارند. اصولا برای ورود به بحث تربیت فرزندان ما نیاز به انگیزه و هدفی مشخص داریم که یکی از آنها آشنایی بیشتر با روش‌های تربیتی پدران و اجدادمان است اینکه محتوای آموزشی آنها چگونه بوده و از چه اصولی پیروی می‌کردند در این راستا شاید بزرگترین لذت ما شنیدن خاطرات پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌هایمان باشد بیان و یادآوری خاطراتی شیرین که گاهی با افتخار از تربیت فرزندانشان می‌گویند در کنار همه کاستی‌ها و سختی‌هایی که مجبور به تحمل آن بودند و همه مشقت‌هایی که دراین راه کشیدند. همان خاطراتی که امروز با دیدن فرزندانی مفید برای خود، خانواده و جامعه از آن به شیرینی نبات یاد می‌کنند و به خود می‌بالند. با این حال، یک‌سری سوالاتی در مورد آنچه که گفته شد، پیش می‌آید، سوالاتی نظیر:
راستی آیا ما امروز از روش‌های تربیتی والدین خود راضی هستیم؟
آیا حاضریم به چند دهه پیش برگردیم و درست مثل پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌هایمان باشیم و زندگی کنیم؟
به احتمال خیلی زیاد تمامی پدران و مادران کنونی متوجه تفاوت‌های تربیتی بین نسل خود و فرزندانشان شده‌اند. تفاوت‌هایی که گاهی در غالب یک دغدغه بزرگ تمامی زندگی آنان را تحت پوشش قرار داده‌اند.
آنها گاهی نگاهی به خود انداخته و گاهی نگاهی به فرزندانشان و از خود می‌پرسند:
آیا ما نسل بهتری نبوده‌ایم؟
آیا روش‌های تربیتی پیاده شده روی نسل ما بهتر جواب نداده‌اند؟
آیا روش‌های پدران و مادران ما، ما را برای پذیرفتن شرایط مختلف در زندگی آینده استوارتر نساخته‌اند؟
و یا شاید آیا روش‌های تربیتی نوین، کودکانی باهوش‌تر و شادتر خلق نمی‌کنند؟
آیا وجود امکانات بیشتر نسل موفق‌تری را خلق نمی‌کنند؟
آیا وجود داده‌ها و اطلاعات فراوان کودکانی آگاه‌تر نمی‌آفرینند؟
این مهم بزرگترین و پیچیده‌ترین مساله پیش‌روی والدینی حساس و مسوول در پرورش نسل آینده است.
والدینی که در تربیت و پروش فرزندان خود دقیق و نکته بین هستند. آنهایی که معتقدند بایستی فرزندانشان حداقل یک گام در آینده از آنها جلوتر باشند. آنهایی که دغدغه آینده فرزندشان برایشان تبدیل به سخت‌ترین مشکل فکری و روحی‌اشان شده است. والدینی که برای کسب اطلاعات به روز تربیتی از هیچ فشاری برخود و دلبندشان امتناع ندارند و گاهی حجم مطالب پیش‌روی آنها آنقدر زیاد می‌شود که در یک سردرگمی ژرف بین انتخاب‌های خود دست و پا می‌زنند و با حجم عظیمی از استرس‌ها و تنش‌ها همراه می‌شوند. اینجاست که باید آژیر خطر را به صدا درآورد و فرمان ایست داد و به آنان گوشزد کرد که کسب اطلاعات و مهارت‌های گوناگون آموزشی و تربیتی را نمی‌توان از هر منبعی کسب کرد و به هر اطلاعاتی اعتماد کرد چرا که اگر قرار باشد بروجود والدینی موثر و هوشمند در تربیت نسل آینده بی‌گمان باید بدون هیچ شرایط استرس‌زایی بین آموزه‌ها و روش‌های تربیتی گذشته و کنونی تعادل برقرار باشد. والدین امروزه باید بدانند که مجبور به استفاده از روش‌ها و متدهای آموزشی و تربیتی جدید هستند اما باید آگاه باشند که کسب اطلاعات جدید و کمک به رشد و پرورش بهتر و کامل‌تر فرزندانشان به منزله کنار گذاشتن شیوه‌های مفید تربیتی گذشته نیست. بلکه، امروزه والدین موفق‌تر در پرورش فرزندان خود والدینی هستند که:
1) تمامیت شیوه‌های تربیتی گذشته را نفی نکرده و به همان اندازه که حساسیت در پیدا کردن منابع مفید آموزشی دارند 2) به همان اندازه از برخی از شیوه‌های مفید و کارآمد گذشته استفاده می‌برند؛
3) همواره در پی ایجاد تلفیق بین این دو مهم هستند و پدران و مادران خود را یکی از ارکان مهم تربیتی فرزندان خود می‌دانند؛
4)در کنار آموختن متدهای به‌روز آموزشی همواره به آنان اعتماد دارند و به تجربیات آنان تکیه می‌کنند به امید پرورش نسلی موفق‌تر و شادتر برای خود، خانواده و جامعه‌اشان.
ارسال نظر
