هدف بعدی، کسب مدال جهانی است

بامدادجنوب- علي تنگستاني:

بوشهر دو سالی است که به کمک و حمایت علاقه‌مندان توانسته به جایگاه قبلی خود برگردد و با وجود این‌که سال گذشته کمپ قایقرانی این علاقه‌مندان در آتش سوخت آنها دست از تلاش برنداشتند. حاصل این تلاش و پشتکار، یک افتخار بزرگ بود. چندی پیش یکی از قایقرانان جوان بوشهر برای تیم ملی قایقرانی دعوت شد، این دومین‌بار در تاریخ استان بوشهر بود که یک قایقران به تیم ملی دعوت می‌شود اما وقتی این موضوع جالب‌تر می‌شود که این اولین‌بار در تاریخ قایقرانی استان بوشهر است که در رشته کانو کانادایی جوانان یک ورزشکار از بوشهر به مسابقات آسیایی اعزام می‌شود. نام این قایقران بوشهری، عرفان زنده‌پی است که روز گذشته شگفتی‌سازی خود را تکمیل کرد و توانست مدال نقره مسابقات آسیایی در بخش کانو دو نفره کانادایی به‌دست آورد. به همین دلیل با این ورزشکار بوشهری ارتباط برقرار کردیم که در ادامه این گفت‌وگو را می‌خوانید.

من حدود یک و سال نیم است که وارد این رشته شده‌ام و تا به امروز سعی کرده‌ام همیشه بهترین نتایج را در مسابقات مختلف بگیرم. البته آقای کللی به‌عنوان مربی قایقرانی در پیشرفتم هم نقش بسیار زیادی داشت. در کنار آقای کللی، آقای حسینی نیز در مراحل مختلف به بنده کمک‌های زیادی کرد. خدا را شکر با تمرینات سخت و فشرده، برنامه‌ریزی و کمک‌های این دو بزرگوار بالاخره به تیم ملی رسیدم. در تیم ملی با وجود این‌که می‌دانستم کار سختی پیش‌رو دارم، سعی کردم بهترین عملکرد را در اردوی تیم داشته باشم. در سه ماهی که در اردو بودم، توانستم در تست‌های مختلف تیم ملی شرکت کنم و مقام دوم جوانان را کسب کنم که افتخار بزرگی بود. از آنجایی که تست‌ها، برای انتخابی مسابقات آسیایی چین بود، با توجه به عملکرد خوبم مربیان تیم ملی من را انتخاب کردند. این در حالی بود که تقریبا تمام رقیبانم سه سال تجربه کار در این رشته داشتند و همین مساله کار مرا ارزشمند‌تر کرد.

البته من دومین نفری بودم که از بوشهر به تیم ملی راه یافتم، ولی همانطور که گفتید اولین قایقران بوشهری در طول تاریخ هستم که توانسته به مسابقات آسیایی اعزام شود و این افتخار کمی نیست. به همین دلیل تصمیم گرفتم که هر طور شده در این مسابقات مدال کسب کنم تا نام ایران و بوشهر را در این مسابقات سرافراز کنم که خدا را شکر به این هدف هم رسیدم.

چین به‎خوبی خود را برای برگزاری این مسابقات آماده کرده بود و امکانات خوبی هم در اختیار تیم‌های میهمان قرار داده بود. از آنجا که حدود ۲۵ کشور صاحب سبک در این مسابقات حضور یافته بودند، به همین دلیل سطح کیفی و کمی مسابقات بسیار بالا بود. من در بخش دونفره کانادایی در دو ماده ۱۰۰۰ متر و ۲۰۰ متر پارو می‌زدم و با وجود رقیبانی که در مسابقات جهانی بوده‌اند ما خود را برای خوشرنگ‌ترین مدال یعنی مدال طلا آماده کرده بودم، زیرا نفری که با من پارو می‌زد نفر اول آسیا و سوم جهان بود. البته و متاسفانه مدال نقره مسابقات نصیبمان شد ولی از این‌که که ما تمام تلاشمان را کردیم خوشحالم و خدار را شکر می‌کنم که که توانستیم حداقل این مدال را کسب کنیم. لازم به ذکر است که رقیبانمان هم قوی بودند ولی ما با اختلاف ۲۰ هزارم ثانیه دوم شدیم. بدانید که این تازه شروع کار من است.

خدا را شکر هیات قایقرانی استان بوشهر در این سال‌ها، تا آنجا که در توانش بوده از ما حمایت کرده و امکانات مورد نیاز را برای راحتی کار ما فراهم کرده است ولی ما از مسوولان ورزش استان و فدراسیون قایقرانی گله‌مند هستیم و از آنها انتظارات بیشتری داشتیم، زیرا این نهاد‌ها تا به الان کمک چندانی به ما نکرده‌ا‌ند و مخارج سفر‌های ما به کشور‌های مختلف را نیز تهیه نکرده‌اند و به همین دلیل تمام مخارج سفر بر عهده خود ماست. البته مسوولان ورزش قول‌هایی در این رابطه به ما داده‌اند که اگر به آنها عمل کنند، مطمئنا وضعیت ما از این هم بهتر می‌شود.

تا قبل از حادثه آتش‌سوزی من در بوشهر در شرایط ناهمسانی تمرین می‌کردم. از اینکه بعد آن حادثه رخ داد اکثر قایق‌های خوب ما در انبار از دست رفت و قایق‌های باقیمانده برای کار ما مناسب نبودند. علاوه بر این، محل تمرین، رختکن و دیگر امکانات باشگاه قایقرانی هم از دست رفت و در حالی که پیش‌بینی می‌شد فدراسیون راهکاری برای این مشکل پیدا کند ولی آنها به ما کمک نکردند. با وجود این من ناامید نشدم و تصمیم گرفتم هر طور شده تمریناتم را ادامه دهم که خدا را شکر همانطور که گفتیم، تمرینات سخت و دشوار، تلاش‌های فراوان مربیانم و با کمک خدا به تیم ملی رسیدم و پس از آن هم به مسابقات آسیایی چین اعزام شدم.

هدف بعدی من، قهرمانی در مسابقات کشوری جوانان است تا بار دیگر به تیم ملی دعوت شوم. سال آینده مسابقات قهرمانی جهان برگزار می‌شود و از همین الان برای رسیدن به این مسابقات و کسب مدال، کار خود را شروع می‌کنم. اگر بتوانم طبق برنامه پیش بروم، مطمئن باشید که می‌توانم به این هدف در سال آینده برسم تا مردم استان و کشورم را سربلند کنم. البته به تمام کسانی که تازه این رشته را شروع کرده‌اند یا می‌خواهند شروع کنند می‌گویم که رمز موفقیت در این رشته اول امید به خدا، دوم جدیت و سوم خواستن است. آنها باید خودشان بخواهند تا بتوانند روند رو به رشدی داشته باشند.

در پایان از مربی خوبم آقای اقلیمی و پور عزیز تشکر می‌کنم که مرا سه ماهه برای مسابقات آسیایی آماده کردند. همچنین بار دیگر از مربیان بوشهری که در یک سال و نیم گذشته کمک شایانی به بنده کرده‌اند هم تشکر و قدردانی می‌کنم. در پایان هم از رسانه خوب شما تشکر می‌کنم و برای شما آرزوی موفقیت دارم