روشندلان

مردّد است. چند قدمی به جلو می‌آید و دوباره به عقب می‌گردد. می‌خواهد از خیابان رد شود اما صدای مکرر بوق‌ها و همهمه عابران این جرات را به او نمی‌دهد. سنش بالاست. عصایش یار و همدم اوست. بالاخره عصازنان تصمیمش را می‌گیرد و از خیابان عبور می‌کند.