بامدادجنوب- جواد شکریان:
رشد و توسعه اقتصادی در گرو رونق تولی

د است و تمام کشورهای توسعهیافته، از کانال افزایش تولید سرانه پیشرفت کردهاند، بنابراین افزایش تولید در کشور از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است؛ با این حال سرانه تولید در ایران در یک دهه گذشته وضعیت مطلوبی را پشت سر نگذاشته است. در این زمینه، عوامل زیادی دخیل بودهاند اما کارشناسان معتقد هستند که در سالهای اخیر، تحریمهای بینالمللی و کاهش منابع و نقدینگی، از جمله مهمترین عوامل در این کاهش تولید بودهاند. بر همین اساس، دولت یازدهم به محض در دست گرفتن دولت، سیاستهای صلحجویانه را در پیش گرفت و با امضای توافقنامه برجام، زمینه ورود نقدینگی و سرمایه را به کشور باز کرد.
همچنین تیم اقتصادی دولت برای ایجاد رونق در تولید و افزایش رشد اقتصادی در کشور، سال گذشته بیش از 16 هزار میلیارد تومان نقدینگی را به بازار تولید کشور و بنگاههای راکد و کمرونق تزریق کرد. این افزایش نقدینگی سبب شد تا هزاران بنگاه تولیدی کوچک و متوسط، به چرخه تولید بازگشته و تولید محصولات را از سر بگیرند. در بوشهر نیز برخی بنگاههای تولیدی از این تسهیلات استفاده کردند بهگونهای که از تعداد 241 مورد ارجاع شده به بانکها تعداد 136 فقره منجر به عقد قرارداد شد و 127 مورد آن با مجموع 5/846 میلیارد ریال موفق به دریافت این تسهیلات شدند. با این حال، همانگونه که از آمارها مشخص است، بنگاههای زیادی نیز بودند که با وجود درخواست برای دریافت این تسهیلات، نتوانستند موافقت نهادهای مسوول را جلب کرده و تسهیلات بگیرند. البته دولت به این بنگاهها و بنگاههایی که نتوانستند نام خود را در سامانه بهینیاب وزارت صنعت، معدن و تجارت ثبت کنند، قول داد تا در سال جاری نیز پرداخت این تسهیلات را از سر بگیرد و بههمین منظور رقم بیشتری در مقایسه با سال گذشته برای طرح رونق اقتصادی در لایحه بودجه گنجاند.
اهتمام دولت به ایجاد رونق در بنگاهها و پرداخت تسهیلات به آنان سبب شد تا همه چیز برای بنگاهها خوب بهنظر برسد اما برخی کارشناسان نظرات دیگری دارند و میگویند که نظارت کافی بر عملکرد بانکها و بنگاهها در طرح رونق تولید آنگونه که باید صورت نگرفته است. آنها معتقد هستند تسهیلاتی که از سوی دولت برای پرداخت به بنگاهها مشخص شده است، تمام و کمال بهدست تولیدکنندگان واقعی نمیرسد و بخش عمدهای از آن، سر از جاهای دیگری در میآورد.
در همین زمینه، رئیس کمیسیون صنایع اتاق بازرگانی ایران معتقد است که بیش از 40 درصد وامهای مختص به تولید در اختیار صنعتگران قرار نمیگیرد چراکه این منابع با استفاده از رانت و سوءاستفاده به افرادی که تابلوی بنگاه اقتصادی را دارند، ارائه میشود یا اینکه بانکها این منابع را به جای مطالباتی که تاکنون بازگشتی نداشته برداشت میکنند.
ابولفضل روغنی گلپایگانی درباره ارائه تسهیلات به تولیدکنندگان، با بیان اینکه وضعیت اقتصاد ایران شفاف نیست، خاطرنشان کرد: معتقد هستیم که تمام مشکلات بنگاههای صنعتی در پول خلاصه نمیشود اما تامین نقدینگی یکی از بزرگترین مشکلات واحدهای صنعتی محسوب به حساب میآید. در اقتصادی که شفاف نیست، نظام بانکی بهصورت کاملا ظالمانه با صنایع و واحدهای تولیدی برخورد کرده و روزگار خود را میگذارند که صدای انتقاد به این نوع نظام بانکی، حتی در کلام رئیسجمهور، معاون اول رئیسجمهور و شخص وزیر اقتصاد که مسوول نظارت و کنترل بانکهاست نیز صراحتا به گوش میرسد.
عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران درباره اینکه بهرههای سنگین هیچگاه بهعنوان محرک، اقتصاد را پیش نمیبرد، تصریح کرد: بهرههای بانکی با ساختار نظام تولیدی و توسعهای کشور هیچ همخوانی ندارد و امروز مهمترین عامل بازدارندگی صنعتی، رکود و عدم رشد اقتصاد سدی به نام خودخواهی بانکها است؛ با بررسی نرخ بهرههای تولیدی بانکهای ایرانی با دیگر بانکها کاملا مشخص است که ایران جزء اولین کشورهای دریافت بهره از تسهیلات ارائه شده است.
روغنی گلپایگانی با تاکید بر آنکه تولید زمینگیر شده است، تصریح کرد: امروز بنگاههای اقتصادی به لطف سیاستهای اجرایی و ضعیف نظام بانکی کاملا در کما به سر میبرند چرا که هیچ حرکت جدی در بازنگری قوانین زائد آن دیده نمیشود.
وی با اشاره به اقدامات اتاق بازرگانی ایران برای ارائه اصلاح بعضی از مفاد نظام بانکی گفت: اتاق بازرگانی ایران در 28بند خواستار اصلاح روشهای ضدتولیدی بوده که بانکها در پیش گرفتهاند؛ برای مثال در بخش ذینفع واحد، اگر فردی تنها عضو چند هیاتمدیره باشد و آنها بدهکار بانکی بهشمار آیند، بانکها برای بنگاه خود این فرد نیز مشکل آفرینی میکنند و با یک چوب همه را میزنند.
رئیس کمیسیون صنایع اتاق بازرگانی ایران در پایان تاکید کرد که دولت باید بانکها را در ریل سیستم تولید قرار دهد زیرا امروز بنگاههای اقتصادی چالشهای زیادی را با بانکها، نظام مالیاتی ناعادلانه و ساختار تامین اجتماعی دارند که مشکلات تولیدی را بیش از پیش سخت و طاقتفرسا کرده است.