درس‌هایی که نبرد وعده صادق 3 به همه طرف‌ها در همسایگی و خارج از منطقه داد بسیار زیاد بود و همه کشورها درس‌های بزرگی از این جنگ گرفتند. چندی پیش نوشتم که ترکیه بیش از همه از این جنگ در کنار مصر ترسیده و با توجه به سطح حضور، نفوذ و مشارکت ناتو در ساختار امنیتی – نظامی ترکیه، دستگاه اطلاعاتی این کشور به شدت نگران اقدامات هیستریک و تهاجمی رژیم صهیونیستی علیه خود است. به همین دلیل، آن‌ها در طول دو ماه گذشته تلاش‌های بسیاری کرده‌اند تا با درس گرفتن از شکل حمله و تاکتیک‌های دشمن، راهکارهایی برای مقابله با این حملات احتمالی پیدا کنند، موضوعی که به نظر مشکل و در کوتاه‌مدت و حتی میان‌مدت قابلیت اجرایی نخواهد داشت.
رونمایی از موشک «هایپرسونیک!!» (که به گفته بسیاری از کارشناسان دروغی بیش نیست) و انتشار خبرهایی مبنی بر ساخت سامانه‌های جنگال و پدافندی و حتی راداری بخشی از این تلاش‌ها بوده است. اما اردوغان به زعم خودش دنبال چیزی بیشتر است! بر همین اساس رئیس‌جمهور ترکیه ضمن اشاره به صنایع دفاع هوایی کشورش گفت که ترکیه با وجود «گنبد فولادی»، در سطح متفاوتی از دفاع هوایی قرار دارد. این همان ایده ترامپ است که دنبال «گنبد طلایی» بود که خود کپی «گنبد آهنین» رژیم صهیونیستی برای حفاظت از آسمان سرزمین‌های اشغالی به شمار می‌رود؛ پوششی چندلایه که البته در برابر حملات سنگین ایران کارآیی چندانی نداشت.
«رجب طیب اردوغان» رئیس‌جمهور ترکیه شامگاه چهارشنبه طی مراسمی در راستای صنایع دفاعی در آنکارا با ببان اینکه «کشوری که نتواند سیستم دفاع هوایی خود را توسعه دهد، نمی‌تواند در مواجهه با چالش‌های کنونی با اطمینان به آینده نگاه کند.»؛ تاکید کرد: «با سامانه دفاع هوایی گنبد فولادی، ترکیه اکنون در سطح متفاوتی از دفاع هوایی قرار خواهد گرفت.» البته به نظر می‌رسد اردوغان بیشتر دنبال شوی تبلیغاتی برای فروش چنین تسلیحاتی است که با زرق و برق ویدئو و تصاویر آنچنانی به مشتریان عرضه می‌شود! درست مانند توهمی بنام جنگنده نسل پنجمی «کان» یا همان «خان» که به شکل عجیبی کلاه سر اندونزی و مصر برای مشارکت در ساخت و فروش آن‌ها گذاشته است.
اردوغان در توضیح خود درباره «گنبد فولادی» با بیان اینکه افزودن سه سامانه پدافند هوایی میان‌برد HISAR بازدارندگی ترکیه را در برد متوسط بیشتر تقویت خواهد کرد، افزود: «ترکیه سامانه‌های صنایع دفاعی خود را در دسترس دوستان و متحدان خود قرار می‌دهد و اثربخشی دیپلماتیک خود را افزایش می‌دهد، عامل کلیدی که تعیین می‌کند شما پشت میز مذاکره هستید یا در فهرست مذاکرات، توانایی دفاع هوایی و تهاجمی شما است.» در واقع، گنبد فولادی اردوغان چیزی بیش از یک سامانه پدافندی که بنیاد موشک‌هایش هم اروپایی است، نیست و چیزی به اسم «گنبد فولادی» وجود خارجی ندارد و بیشتر یک حرکت تبلیغاتی است.
با این حال، ترس و نگرانی از آینده و ناتوانی ترکیه در دفاع هوایی باعث شده تا آن‌ها دنبال رادارهای پرنده باشند که در طول سال‌های گذشته تعدادی را هم به ناوگان خود افزوده‌اند. جغرافیای ترکیه به این کشور اجازه استفاده از رادارهای بردبلند را نمی‌دهد و باید شبکه گسترده‌ای از رادارهای کوچک و با برد کوتاه تا متوسط را در سراسر این کشور گسترش دهد تا شاید بتواند همه خاک ترکیه را پوشش دهد. کوهستانی بودن ترکیه عاملی مهم برای هر کشوری است که بخواهد در آسمان این کشور نفوذ کند، این مساله را صهیونیست‌ها به خوبی می‌دانند و حتی رقیب یونانی نیز این مهم را به خوبی درک کرده است.
در هر صورت، توهم گنبد فولادی اردوغان مانند همان تانک آلتای است که بیش از 20 سال از همکاری کره جنوبی و دیگر کشورها برای تولید نسخه‌های آزمایشی آن می‌گذرد و هنوز هم به دلیل مشکلات عدیده در حوزه تامین برخی قطعات مانند گیربکس، ساخت انبوه آن به تاخیر افتاده است. از حق نباید گذشت که ترک‌ها بازاریاب‌های خوبی هستند و معمولا آشغال‌ترین اجناس خود را در بیشترین بازارها عرضه می‌کنند. پهپادهای بیرقدار که روزگاری خیلی‌ها فکر می‌کردند همه‌چیز تمام است، در نهایت مشخص شد که یک اسباب‌بازی گرانقیمت است که در بازی بزرگان ورود نکرده تا به محک آزمایش برود، با این حال با همین پهپاد چندملیتی، داماد اردوغان بسیاری از کشورها را به شکل عجیبی دوشید!
در این میان ایران اما در وضعیت متفاوتی به سر می‌برد. حمله گسترده و بی‌سابقه محور صلیبی – یهودی به ایران و مقابله کشورمان با این حملات وضعیت متفاوتی را به نمایش گذاشت. قدرت صنعتی ایران در حوزه دفاعی ده‌ها برابر بیشتر و قوی‌تر از ترکیه است و در این زمینه شما می‌توانید به تولید 90 درصدی تجهیزات مورد نیاز نیروهای مسلح در داخل کشور توجه کنید. همانگونه که وزیر دفاع هم چند روز پیش گفت، ایران کارخانجات متعددی را در برخی کشورها ساخته که به زودی مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرند، با همه این اوصاف، ایران باید یادش باشد که در حوزه تبلیغاتی کار زیادی نکرده است؛ تجهیزات مختلف ایرانی که با کیفیت بالا و قیمت مناسب تولید می‌شوند، باید نه تنها توسط وزارت دفاع، که توسط بخش خصوصی بازاریابی شوند.
در حالی که اردوغان روی یک سامانه پدافندی حصار (با تکنولوژی عمدتاً آلمانی و اشتراک‌گذاری ناتو) تبلیغ می‌کند، قدرت تولید انواع سامانه‌های پدافندی در ایران که هر کدام کارنامه درخشانی در نبردهای اخیر داشته‌اند، مشتریان خوبی دارد که من از صادرات برخی از آن‌ها هم آگاهی دارم. در هر صورت، ما در وضعیتی هستیم که باید روی تبلیغات محصولات دفاعی‌مان کار بیشتری کنیم؛ وابسته‌های نظامی در سفارتخانه‌ها باید با درک نیازهای کشورهای دوست و دعوت از مسوولان دفاعی این کشورها برای حضور در ایران، از این سامانه‌ها بازدید و نسبت به فروش آن‌ها اقدام کنند. در این زمینه کارهای بزرگی می‌شود کرد که کمی اراده و همت می‌خواهد!
