کریم جعفری:
روز گذشته مجالی شد تا معاون رئیس‌جمهور بار دیگر از رسانه‌های مخالف گلایه کند که چرا از پول بیت‌المال ارتزاق می‌کنید و این همه علیه دولت شایعه می‌سازند. انتقادی که البته هر چند به‌جا بود، اما واقعیت‌های فعلی کشور این مساله را برجسته می‌کند تا زمانی که سیاست دولت عوض نشود، این انتقادات وجود خواهد داشت.
قصد داشتم در این چند خط مسائل مختلفی را برجسته کرده و به آن بپردازم، اما قول می‌دهم که در دو سه هفته آینده در این زمینه بیشتر نوشته و مواردی را یادآوری کنم شاید دولتی‌ها یادشان بیاید که افسار رسانهای کشور را دست چه کسانی سپرده‌اند و چه کسانی در حال بهره‌برداری شخصی و گروهی از آن هستند که در حمایت از دولت فیلم بازی می‌کنند و برعکس هیچ اعتقاد و باوری هم به کارکرد این دولت نداشته و ندارند.
با این حال، در طول یک سال گذشته بارها و بارها آنهایی که به مبحث رسانه آشنا هستند تاکید داشته‌اند که تیم رسانهای دولت ضعیف است و ما هم چند باری در این زمینه نوشته‌ایم. در عرصه سیاست عملی واقعیت‌هایی وجود دارد که اگر به آن عمل نشود، باعث خواهد شد تا برخی از شاخصه‌ها از بین بروند. همیشه گفته‌اند بهترین دفاع حمله است، اگر در لاک دفاعی فرو رفتی، اگر گل نخوردی هنر کرده‌ای، در حالی که حریف هیچ وقت نگران گل خوردن خود نیست، چرا که دروازه‌اش اصلا تهدید نمی‌شود.
این حال این روزهای کشور ما است. در حالی که دولت به‌شدت سرگرم کار است و می‌خواهد ویرانی‌ها را آباد کند، یادش رفته که رسانه‌هایی که ردیف‌های بودجه ملی و دولتی دارند، پول می‌گیرند تا به دستاوردهای این دولت حمله کنند و این حملات با نزدیک شدن به روزهای انتخابات شدیدتر، با برنامه‌تر و دقیق‌تر هم خواهد شد، با این حال اینکه چرا دولت در فکر ترمیم نیست، خود سوالی است که پاسخش از عهده ما خارج است.
از همان ابتدای تشکیل دولت بارها و بارها از دوستانی که به دولت نزدیک بودند درخواست کردیم با توجه به شناختی که از رفتارهای بَدِ صدا و سیما با جریان اعتدالی و اصلاحی داریم، دولت بهتر است به فکر تشکیلات رسانهای خود باشد اما متاسفانه نه تنها این اتفاق روی نداد، بلکه امور را به دست کسانی سپردند که هیچ باوری به دولت نداشتند. البته نه تنها این کار صورت نگرفت، بلکه دولت در حمایت از رسانه‌های همراه خود نیز دچار ضعف و قصور شد. رسانه‌هایی که به همراهیِ دولت مشهور بودند مورد بی‌مهری قرار گرفتند و حتی در استان‌هایی مانند بوشهر مدیران دولتی دستور دادند که نه تنها از این رسانه‌ها حمایت نشود، بلکه تا جایی که امکان دارد صدای آنها خفه شود و هر کسی متوسل شدند تا شاید تعطیل شوند.
با این حال، در آستانه انتخابات دولت باز هم نیاز به رسانه‌ها دارد. اما باید دید برخوردی که با رسانه‌های حامی دولت شده چگونه بوده و اصولا آیا آنها رغبتی دارند که بار دیگر مفت و مجانی پا به عرصه حمایت از دولت بگذارند و از آنها سو‌ء استفاده شود و نردبان عده‌ای تازه به دوران رسیده شوند یا آنکه فکری اساسی می‌شود که رسانه‌ها به‌ویژه در بخش خصوصی که هیچ امتیازی هم نمی‌خواهند بیشتر حمایت شده و بتوانند با فراغ بال بیشتری به حمایت از دولت در انتخابات آینده روی آورند؟ این سوال به‌زودی با عملکرد دولتی‌ها پاسخ داده می‌َشود.
