کریم جعفری:
سال 1396 به وسیله رهبر انقلاب سال تولید و اشتغال نامگذاری شد. آیت‌الله خامنه‌ای بر طبق سنوات گذشته و با استفاده از فرصت نوروز برای هدایت کشور به سمت روندهای مثبت دست به چنین اقدامی می‌زند، ایشان که بارها تاکید کرده‌اند هدف از این نامگذاری ایجاد تحرک در جامعه به سمت اهداف تعریف شده را دارند، تلاش کرده در امتداد نامگذاری سال گذشته، سال جدید را هم در همان راستا بنامند.
تولید و اشتغال در عرصه اقتصاد رابطه عملی و علمی با هم دارند، اما اینکه این شعار تا چه اندازه عملیاتی شود، خود نکته‌ای مهم و حیاتی است. متاسفانه بلایی که در هشت سال دولت مهرورز بر سر ایران رفت و ویرانه‌ای که بنام اقتصاد از آن به میراث ماند به‌گونه‌ای بود که به این سادگی نمی‌توان دنبال تولید و اشتغال بود. این دو عنصر چنان به هم وابسته هستند و چنان عوامل پشت پرده و مهمی دارند که تا زمانی که تصمیم جدی جهت حرکت به این سمت گرفته نشود، نه تنها منویات رهبری در حد یک شعار عمل‌نشده باقی خواهد ماند، بلکه باعث خواهد شد مردم روز به روز ناامیدتر هم شوند.
متاسفانه در همین روزهای اخیر پس از اعلام عنوان سال، میلیون‌ها بنر در سطح شهرها، معابر، مقابل اداره‌ها و ارگان‌ها نصب شده که با یک حساب سرانگشتی می‌توان با پول آن برای یک هزار جوان شغل آبرومند ایجاد کرد. ایجاد اشتغال و تولید سخت نیست، اما با توجه به شیرینی مزه واردات زیر زبان کسانی که زورشان هم در عرصه قدرت و تصمیم‌گیری زیاد است، رسیدن به آن اندکی سخت می‌نماید.
به‌عنوان مثال اگر همان اراده و قدرتی که برای ممنوعیت واردات خودروهای خارجی در کشور وجود دارد در حوزه‌های دیگر هم وجود داشت و گمرکی‌ها و عوارض سفت و سختی بر آن اعمال می‌شد نه تنها همه صنایع کشور احیا می‌شد، بلکه میزان وابستگی به نفت هم چنان کاهش پیدا می‌کرد که از این سرمایه ملی در راستای ساخت آینده برای کودکان امروز کشور استفاده می‌شد.
از سوی دیگر، تولید و اشتغال نیاز به تمرکز، تصحیح مدیریت‌ها و نگرش به تخصص در حوزه‌های کاری دارد. تا زمانی که ما نگاهمان در حوزه تولید مانند دیگر حوزه‌های تصمیم‌گیری باشد، هیچ شغلی ایجاد نمی‌شود. متخصصان متعهد به مراتب بهتر از متعهدهایی هستند که هیچ تخصصی ندارند، این مساله را می‌توان در حوزه موشکی و صنایع دفاعی کشور مشاهده کرد که خروجی‌های بسیار زیبا و بابرکتی برای کشور داشته است. در حوزه دفاع، از متخصصان متعهد استفاده شده و هیچ متعهدی که تخصص نداشته باشد، به این مجموعه راه ندارد.
جمهوری اسلامی ایران اگر می‌خواهد در افق ایران 1404 حرفی برای گفتن داشته باشد، در هشت سال باقیمانده فارغ از همه مسائل باید فکری برای اشتغال جوانان خود کند، باید تولید بالارفته تا بر اساس آن سرانه کشور افزایش یابد، تولید ثروت از راه صادرات نفت و گاز به‌دست نخواهد آمد، باید به مردم اطمینان داد که وارد بازار سرمایه شوند، نباید سرمایه‌گذار از آینده خود واهمه داشته باشد، باید سلامت و شفافیت در حوزه اقتصادی به همه مردم کشور سرایت کند، نه اینکه هر از چند گاهی خبرهایی از اختلاس و دزدی‌های میلیاردی منتشر شود. البته این‌ها همه مقدمات است و تا رسیدن به مقومات باید تلاش بیشتری کرد.
