کریم جعفری:
کمتر از 50 روز دیگر انتخابات دوازدهمین دوره ریاست‌جمهوری تاریخ جمهوری اسلامی ایران برگزار می‌شود. انتخاباتی که مثل همیشه اهمیت دارد و مهم است، اینکه چه فردی رئیس قوه مجریه کشور شود و سکان اجرایی را در دست بگیرد، نه تنها برای تک تک مردم ایران اهمیت دارد، بلکه در حوزه سیاست خارجی کشور هم اهمیت بسزایی داشته و به‌نوعی می‌توان گفت چشم‌هایی که صندوق‌های رای دوخته شده، بیش از 80 میلیون جفت است. همین مساله هم باعث شده تا از ماه‌ها پیش آنهایی که از نزدیک در سیاست دخالت دارند سرنوشت انتخاب دوازدهم هم اهمیت داشته باشد.
فارغ از اینکه قرار است تا روز 22 فروردین‌ماه چه اتفاقی روی دهد، چند نکته به‌نظر می‌رسد که پیش از همه باید آن را مورد اشاره قرار دهیم. چهار سال پیش که حسن روحانی با کمک اصلاح‌طلبان و آنهایی که دغدغه پیشرفت کشور را داشتند رئیس جمهور شد، هیچکس باور نمی‌کرد وی با انتخاب‌های بسیار بدی که در حوزه‌های پایین‌دستی دولت می‌کند هوادارنش را ناراحت و به سمتی برود که این روزها رقبایش فریاد بزنند که ممکن است دوره‌اش چهار ساله باشد. این برداشت مخالفان دولت تدبیر و امید تنها به‌واسطه انتخاب‌های نابجایی بوده که صورت داد و باعث شد تا حامیان دولت برای رای دادن دوباره به وی بی‌انگیزه شوند. اما این بی‌انگیزگی در حالی این روزها چندش‌آورتر شده که مجاهدان روز شنبه در نشست‌های مختلف می‌گویند «ما باید برای فکرمان رای بدهیم و تلاش کنیم.» سوال اینجاست که این چه فکری است که ضررش برای ما و سود و نفعش برای شماست؟
با چه رویی در جلسات مختلف نشسته و مردم با این کلمات دروغین کلاه بر سر مردم می‌گذارید و فکر می‌کنید کسی هم نمی‌فهمد. ما که در سال 1392 از همه چیز گذشتیم و به روحانی رای دادیم، مگر فکر منافعمان بودیم؟ مگر آن روزها فکر می‌کردیم قرار است به ما چیزی بماسد و یا برسد؟ مگر آن روزی که همه را به رای دادن به فکر راضی و قانع کردیم، فکر می‌کردیم که این روزها دیگر نمی‌توانیم با این واژه‌های پیش‌پا افتاده و کلیشه‌ای کلاه‌برداری کرده و ملت را راضی به رای دادن به حسن روحانی کنیم؟ سوالی که از این آقایان باید پرسید، این است شما در طول چهار سال گذشته چه گلی بر سر ملت زده‌اید که امروز اینجا و آنجا می‌نشینید و می‌گوئید باید برای اندیشه و فکر رای داد؟
آن روزی که مردم رفتند و رای دادند تا کشور از تاریکی بیرون بیاید و به روشنایی برسد، مگر ما حامیان آقای روحانی از کسی حرف‌شنوی داشتیم که این روزها باید بیایند برایمان روضه بخوانند و بگویند که باید حامی فکرمان باشیم. ما حامی اندیشه‌امان خواهیم بود، اما این‌بار اجازه نخواهیم داد که کت‌شلواری‌ها و حاشیه‌نشین‌ها متن را به دست بگیرند، تا روز انتخابات بامداد جنوب نزدیک به 30 شماره دیگر خواهیم داشت، در روزهای باقیمانده، ما سیاست جدیدی را در پیش می‌گیریم، اما لطفا کسی به ما توصیه نکند که اندیشه چیست، فکر چیست، اصلاحات چیست. این مسائل، نکات کلیشه‌ای است که دیگر قدیمی شده و توصیه می‌کنیم دنبال راهکارهای جدیدی باشیم.
