کریم جعفری: جمهوری اسلامی ایران از زمان پیروزی انقلاب اسلامی با شعار وحدت جهان اسلام و همچنین در راس قرار دادن مساله مهم و راهبردی فلسطین به‌عنوان اصلی‌ترین اصل در سیاست خارجی خود مرحله تازه‌ای را در رفتارهای منطقه‌ای و بین‌المللی شکل داد.
کریم جعفری: جمهوری اسلامی ایران از زمان پیروزی انقلاب اسلامی با شعار وحدت جهان اسلام و همچنین در راس قرار دادن مساله مهم و راهبردی فلسطین به‌عنوان اصلی‌ترین اصل در سیاست خارجی خود مرحله تازه‌ای را در رفتارهای منطقه‌ای و بین‌المللی شکل داد. حضور این نظام نوپا در جهان دو قطبی آن روز، مانند انفجار در انبار باروت تفکرات و روابطی بود که پس از جنگ جهانی دوم و چند جنگ بزرگ و کوچک اعراب و اسرائیل شکل گرفته و تلاش می‌شد این رفتارها همچنان حفظ شوند.
اما تجربه تلخ تاریخی در طول نزدیک به دو دهه گذشته نشان می‌دهد که آنچه در باورهای ما به‌عنوان یک نظام اسلامی در رابطه با جهان اسلام قرار داشته و دارد، برداشت‌های اشتباهی است که باید آن را به شکل اساسی اصلاح کرد. این برداشت‌ها باعث شده‌اند که نه تنها کشور به لحاظ راهبردی متضرر شود، بلکه در تداوم خود می‌تواند مصالح نظام را هم به‌خطر بیندازد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ما بیشترین مشکلات را با همان کشورهای اسلامی داشته و داریم که سران آن ملعبه دست کشورهای استکباری هستند و از خود هیچ اختیاری ندارد. اسلام سیاسی برآمده از بطن فقه شیعی به هیچ عنوان نمی‌توانست مورد تایید کشورهای همسایه ما قرار بگیرد که تلاش داشتند با ناسیونالیسم عربی یا تفکرات سلفی – وهابی بر مردم خود حکومت کنند. هشت سال جنگ تحمیلی را کشور مسلمان عراق با حمایت کشورهای مسلمان! عضو اتحادیه عرب – به‌جز سوریه، لیبی و تا اندازه‌ای عمان علیه ما تحمیل کردند و پس از آن نیز همین کشورها بیشترین تلاش را کردند تا ایران نتواند به لحاظ اقتصادی توسعه پیدا کند. کشور مسلمان ترکیه از قِبَلِ ما پولدار شد و همین کشور دوست و برادر پاکستان گلوله آر.پی.جی را به قیمت چهار برابر به‌ما می‌فروخت.
در سال‌های بعد نیز همین کشورهای مسلمان بودند که گروه‌های مختلف تروریستی را در کشور ما پروار کرده و از هرگونه حرکت ضدایرانی مضایقه نکردند. یاسر عرفات را اول انقلاب راه داده و سفارت رژیم صهیونیستی را تقدیمش کردیم و موقعی جنگ شد، صدام برادر بود و ما دوست و کمک به برادر اولی‌تر. حماس هم همین راه را رفت و در حالی که همه چیز را از ما داشتند در سوریه بر روی ما اسلحه کشیدند و بهترین و رعناترین جوانان ایرانی را به‌خاک و خون کشیده و در یک پروژه ترکی-عربی- صهیونیستی شریک شدند.
به این سیاهه می‌توان جزایر کومور، جیبوتی، سودان، قطر، مالزی، پاکستان، اندونزی، ترکیه، جمهوری آذربایجان، اردن، موریتانی و.... را شمرد که سال‌ها پیمان‌های آنچنانی با ما داشتند و بعد متحد آل‌سعود شدند و علیه کشورمان رای صادر کردند. این روزها هم از حماقت همین کشورها است که مساله فلسطین از دستور کار جهان اسلام خارج شده و ایران به مشکل مسلمانان تبدیل شده است. بیداری اسلامی به بیداری اخوانی و سلفی سپس وهابی تبدیل شد و چهار طرف مرزهای ما را کشورهای مسلمان!! ناامن کردند.
به‌نظر می‌رسد که جمهوری اسلامی ایران باید در سیاست خود در حوزه جهان اسلام تجدیدنظر کند. در برابر کشورهایی که سران نافهم و پول‌پرست دارند، منطق جواب نمی‌دهد و باید به فکر منافع کشور بود. ما بیش از آنکه به این کشورها نیاز داشته باشیم، باید قدرتمند باشیم که برخی‌ها فقط زبان زور را می‌فهمند.
X Share