ای کاش در کشور ما فرد یا افرادی که موثر هستند و حرف‌شان خریدار دارد به فکر بودند تا از شرایطی که در داخل امریکا علیه آموزش عالی به وجود آمده نهایت بهره را می‌بردند... شاید برخی به این حرف و صحبت و پیشنهاد من بخندند، شاید برخی آن‌ها را غیرقابل اجرا بدانند، اما همیشه می‌شود فرصت‌طلبی کرد. امروز چینی‌ها برای آنکه بتوانند جای خودشان را باز کنند، به آموزش عالی اهمیت بسیاری داده و روش‌های نوینی را در کنار مناطق عملی متعدد گسترش داده‌اند.

گزارشی خواندم که در آن آمده بود کشورهای اروپایی در صدد بهره‌برداری از حملات، محدودیت‌ها و فشارها بر موسسات آموزش عالی امریکایی توسط دولت ترامپ هستند تا بتوانند جایگاه علمی خود را تثبیت کنند. هر چند مراکز آموزش عالی در کشور ما خود مشکلات متعددی دارد، اما واضح است که باید به بهترین شکل ممکن از فرصت‌ها استفاده کرد. من از بسیاری از مشکلاتی که دانشگاه‌ها، اساتید، دانشجوها و... به آن دچار هستند خبر دارم، اما این را هم می‌دانم که ایران بدون دانشگاه‌های قوی و قدرتمند راه به جایی نخواهد برد.

شاید بودجه کل دانشگاه‌های ما به اندازه چند دانشگاه بزرگ امریکا مانند هاروارد هم نرسد (که البته به دلیل تفاوت در هزینه‌ها است!!) شاید بگویند سطح علمی دانشگاه‌های ما از امریکا پایین‌تر است، اما واقعیت این است که امریکا اگر امریکا شد، به دلیل همین موسسات آموزش عالی‌اش بود که در طول یک قرن گذشته توانست علم را تبدیل به فنآوری کرده و فنآوری را هم تبدیل به ثروت کند. امروز ثروت بزرگ آمریکا، قدرت علمی‌اش است نه قدرت صنعتی...

حالا اروپایی‌ها تصمیم گرفته‌اند برخی از اساتید امریکایی را جلب و جذب کنند، فشاری که بر دو دانشگاه هاروارد و کلمبیا وارد شده باعث فرار هزاران استاد و دانشجوی نخبه خواهد شد؛ اروپایی‌ها دارند بودجه‌های سنگین برای جذب این افراد تخصیص می‌دهند. من نمی‌دانم کسی در کشور ما هست که پیگیر اساتید و دانشجوهای ایرانی این دو دانشگاه باشد یا نه؛ اگر هست روی همین ایرانی‌ها سرمایه‌گذاری کنید؛ کسانی که هنوز به فکر ایران و ایرانی هستند و می‌خواهند فرصتی برای دانش‌اندوزی داشته باشند.

ایران امروز به لحاظ علمی در صدر کشورهای اسلامی و منطقه قرار دارد و باید تلاش‌هایش را برای تبدیل شدن به یک کشور کاملا علمی و فنآورانه بیشتر کند. این مهم بدون اهمیت دادن به دانشگاه‌ها، جذب نخبگان جهان به دانشگاه‌های کشور با تخصیص بودجه‌های کلان و دادن امتیازات مختلف ایجاد نخواهد شد. باید بدانیم که در چه موقعیت و در چه جایگاهی هستیم. بسیاری از چالش‌های آینده کشور ما مانند خشکسالی، بی‌آبی، مشکلات جمعیتی، فرهنگی و توسعه‌ای فقط از طریق علم و فنآوری حل خواهد شد؛ دانشی که بومی ایران باشد نه علمی وارداتی که در طول یک قرن گذشته ایران را نابود کرده است.

ایران ما که روزگاری مهد علم و دانش بود، ایرانیان باهوش و باذکاوتی که امروز در بسیاری از دانشگاه‌های امریکا تدریس و تحصیل می‌کنند، افرادی که علاقمند به این آب و خاک در هر جای این کره خاکی هستند فرصت‌های بی‌نظیری را تشکیل می‌دهند که باید به بهترین شکل ممکن از آن‌ها بهره گرفت. باید به هر کسی که ایده دارد، فرصت داد به هر کسی که طرح دارد پول داد و به هر گروهی که می‌خواهند پروژه‌ای را پیش ببرند، ایمان داشت. به این شکل است که یک تمدن باشکوه می‌شود.