استان بوشهر ظرفیت دارد، نیروی متخصص دارد، سرمایه دارد اما مدیر ندارد. این شاه بیت غزلی است که 135 سال پیش هنگامی که حکمرانی بنادر و جزایر خلیج‌فارس تشکل شد برای ما ساحل‌نشینان تاکنون تکرار شده است. هر مدیری هم که آمده آن اندازه خودخواه بوده است که طرح‌های دیگران را رها، به طرح‌های خود چسپیده است. واقعیت‌های پیدا و پنهان زیادی در مورد این روزهای استان وجود دارد که در نوع خود بی‌سابقه است.
فرار گسترده سرمایه‌گذاران از استان به همراه ورشکستگی و اعلام تعطیلی بسیاری از واحدهای تولیدی خبری نیست که بشود به سادگی آن را پنهان کرد. فضای کسب و کار استان فعلاً قفل شده و پس از وقت دو ساله‌ای که روی منطقه آزاد گذاشته شد و با نظر نمایندگان مجلس تا اینجای کار رای نیاورده است، نمی‌توان امیدی داشت که در فرصت باقیمانده برای مدیر فعلی بتوان انتظار گشایش یا معجزه‌ای بود.
در طول چند ماه گذشته خطوط ارتباطی ما با سرمایه‌گذاران و تولیدکنندگان استان به شکل‌های مختلف برقرار است. این افراد یا به‌صورت تلفنی و یا به صورت حضوری در مجموعه بامدادجنوب به بازگو کردن مشکلات خود می‌پردازند، مشکلاتی که اگر در هر استان دیگری بود بدون شکل به ساده‌ترین شکل حل می‌شد. یکی از مشکلات عمده واحدهای تولیدی، مشکل نقدینگی است که قاعدتاً باید با مدیریت صورت گرفته در ستاد تسهیلات و حضور موثر بانک‌ها، راه به جایی ببرد.
در گزارش امروز صفحه اقتصاد گزارش سربسته‌ای از ستاد تسهیلات استان منتشر شده است. نویسنده این گزارش نخواسته همه مسائل را مطرح و بازگو کند، اما آنچه بر همه مبرهن است اینکه این ستاد تسهیلات نمی‌تواند راه به جایی ببرد چرا که همه جلسات تشکیل شده تاکنون حتی گره از مشکل یک نفر هم باز نکرده است. همکاری نکردن بانک‌ها و ناهماهنگ بودن آنها با مدیریت ارشد استان باعث بروز عمده این پدیده شده تا جایی که در برخی مواقع حتی یک تولیدکننده نمی‌تواند 100 میلیون تومان اعتبار برای ادامه کار و تعطیل نشدن کارگاهش جذب کند.
با توجه به شواهد و قرائن پس از شورای گفت‌وگوی دولت و بخش خصوصی که به شورای دعوای تجار با هم و نهادهای دولتی تبدیل شده و برگزاری آن دیگر در دستور کار نیست، اکنون نوبت به ستاد تسهیلات است تا آن هم به بن‌بست بخورد که در صورت چنین رویدادی بدون شک همه استان ضرر خواهند کرد. توصیه می‌شود که هم شورای گفت‌وگو به‌شکل مطلوبی مدیریت شده و ادامه پیدا کند و هم جلسات ستاد تسهیلات با تفکر حل مشکلات صاحبان صنعت در دستور کار قرار بگیرد.
فرصت‌های کنونی در حقیقت سرمایه‌های آینده این مملکت است که در حا بر باد رفتن است و کسی هم چندان به آن توجهی ندارد و فکر می‌کند چون از کشتی بیرون برود امنیت خواهد داشت.
