ثبتنام از داوطلبان دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی به پایان رسید. این زمان برای انتخابات مجلس خبرگان روز چهارشنبه هفته گذشته تمام شده بود. آنچه روز گذشته و در ساعتهای پایانی ثبتنام از داوطلبان انتخابات مشخص شد، حضور بیسابقه افرادی بود که خود را دارای صلاحیت برای انتخابات مجلس میدانستند. اینکه چگونه این عده توانستهاند به این فراست و درجه برسند، بر عهده خودشان است اما واکنش جالب دو تن از افراد شناخته شده که یکی ریاست مجلس خبرگان را بر عهده دارد و دیگری دبیری شورای نگهبان قانون اساسی را بر عهده دارد، در نوع خود جالب است.
به گفته وزیر کشور، رشد 20درصدی تعداد داوطلبان حضور در انتخابات مسالهای تهدیدی نیست و نهادهای اطلاعاتی و امنیتی میتوانند این مساله را بهسادگی پیگیری کنند، رحمانی فضلی که به نگرانیهای روز گذشته خطیب نماز جمعه تهران پاسخ میگفت تاکید کرد که این حق طبیعی هر فردی است که برای حضور در مجلس ثبتنام کند.
نگرانی آیتالله جنتی تاکنون سابقه نداشته است. این نگرانی البته میتوانست شکل دیگری هم بهخود بگیرد. واقعیت آن است در کشوری که ساز و کار حزبی وجود ندارد و همه چیز از جریان، مشرب، گروه و طیف سرچشمه میگیرد و هر کس که ایل و تباری دارد میتواند خود را هماکنون بر کرسی سبز بهارستان ببیند، این نگرانیها ادامه خواهد یافت. در صورت وجود تحزب در کشور، دبیر محترم شورای نگهبان نمیخواست به فکر زحمت بررسی صلاحیت این تعداد از افراد باشد که بدون شک هم برای ایشان و مجموعه تحت مدیرتش تولید زحمت میکند و هزینه اضافی بر دوش بیتالمال مسلمین خواهد گذاشت.
احزاب کارکردهای خاص خود را دارند، کارکردهایی که در صورت شکلگیری صحیح و اجازه دادن به آنها میتوانست با معرفی افراد شناخته شده و شناسنامهدار، هزینههای حاشیهدار بودن و مشکلدار بودن داوطلبان را بر دوش حزب میانداخت. با بررسیای که در مورد افراد در حوزهها مختلف شد، بهنظر میرسد بسیاری خود را مستقل میدانند، این استقلال برای یک کشور در عرصه سیاسی تولید مشکل میکند چرا که استقلال در مجلس هیچ معنی ندارد و این افراد پس از حضور در بهارستان ناچار خواهند بود در یکی از جریانها حضور یابند و چون اثرگذاری فردی ندارند، رو به تشکل فراکسیونهای بیمعنی و مسما میکنند.
آنهایی که قانون حزبی را نوشتند و به آن وفادار مانند موفق به توسعه کشور خود شدند و کشورهایی که هیاتی و جریانی و طیفی اداره شدند و این بزرگ و آن کوچک برای نمایندگان آن تصمیم گرفت، نه تنها پیشرفت نخواهند کرد، بلکه به قهقرا میروند. کافی است نگاهی به مصوبات مجلس شورای اسلامی در طول چند سال گذشته داشته باشید و میزان اصلاحیههایی که هر مصوبه خورده است را عینه ببینید، این یک اشکال عمده در هر کشوری است و بهنظرم حتی از نگرانی آیتالله جنتی هم مهمتر است. اگر تحزب در کشور وجود داشت، یک قانون بهشکل بسیار چارچوبدار و مستحکم وارد صحن میشود و هیچوقت نیاز به اصلاح بیست و سی باره نداشت.
از این همین رو است که انتخاباتی از جنس مجلس بسیار مهم و حیاتی برای کشورها ارزیابی میشود چرا که قرار است بر اساس آن قوانین اداره کشور که قوه مجریه وظیفه اجرای آن را دارد، نوشته و تصویب شود.