کریم جعفری:

روز گذشته وزیر امورخارجه سوریه به همراه یک هیات دیپلماتیک و امنیتی راهی تهران شد و دیدارهای مختلفی را با مقامات سیاسی و امنیتی کشورمان انجام داد. دیدارهایی که پس از برقرار آتش‌بس در سوریه که به‌واسطه ترک‌ها از طرف گروهک‌های تروریستی مسوولیت قبول کرده، فعلا اجرایی شده اما مشخص نیست که در پشت پرده چه روی خواهد داد.

با این حال، تهران از همان ابتدای شروع بحران در سوریه با علم به اینکه آنچه در این کشور متحد در حال روی دادن است، یک توطئه و نه حرکت اعتراضی مردمی است، تصمیم گرفت که محکم، اما آرام و منطقی پشت سر دولت، ملت و ارتش این کشور ایستاد و از عمق استراتژیک خود در سوریه دفاع کند. در واقع توطئه‌ای که شروع شده بود، نه برای زمین زدن سوریه، بلکه برای محاصره ایران در دسترسی آسان و امن به آب‌های دریای مدیترانه شکل گرفته بود.

پیش از این هم نوشته بودم که تا زمانی که عراق در کنترل صدام بود و رژیم بعث مانع از رسیدن ایران به مدیترانه می‌شد، سوریه آرام بود، اما وقتی عراقی‌ها اتحاد را در ایران دیدند و دوستان تهران در بغداد زمام امور را به دست گرفتند، نقطه‌ای دیگر از این مسیر طولانی تا سواحل مدیترانه به وسیله رقبای منطقه‌ای ایران چون قطر، ترکیه و سعودی آلوده به تروریست‌های تکفیری شد که هنوز هم جمع کردن آنها با دشواری صورت می‌گیرد.

در طول این سال‌ها، ایران که خود به شدت در محاصره سیاسی و اقتصادی کشورهای غربی قرار داشت، به دلیل مشکلات مالی نتوانست کمک‌های آنچنانی که باید و شاید به دوستان سوری خود کند، اما در حوزه کمک‌های مستشاری، نظامی و لجستیک تا جایی که در توان داشت به این مهم دست زد و حتی صدها جوان ایرانی در راه دفاع از منافع کشور در سوریه به شهادت رسیدند.

دولت تدبیر و امید هم بر خلاف تبلیغات برخی‌ها از زمان روی کار آمدن با حساسیت ویژه‌ای مسائل منطقه‌ای را دنبال کرده است. هر چند که پرونده سوریه در شورای عالی امنیت ملی است و مسوول آن نیز در این شورا حضور دارد و عملا وزارت امورخارجه در این حوزه کاره‌ای نیست، اما رئیس‌جمهور به‌عنوان رئیس شورای عالی امنیت ملی بر همه مسائل و موضوعات اشراف داشته و در این مسیر توصیه‌های لازم را کرده است.

روز گذشته هم ولید المعلم در دیدار با حسن روحانی جمله‌ای را از وی شنید که شاید باور آن برای برخی‌ها سخت بود، مبارزه با تروریست‌ها و اجازه ندادن به آنها جهت عرض اندام کردن در روزهای شکست. این می‌رساند که در تهران دیگر کسی باور به کار سیاسی برای حل بحران سوریه ندارد و تجربه جنگی نشان داده که تروریست‌ها و حامیان آنها تنها زبان زور، اسلحه و گلوله را می‌فهمند و در غیر این‌صورت به چیزی تن نخواهند داد. البته کشورمان برای حفاظت از کرامت انسانی و کمک به آرامش در مناطقی که اندکی منطق وجود داشته باشد، حاضر به پذیرش آتش‌بس شده و در این مساله با روس‌ها نیز هم‌سخن بوده است، اما با این حال به‌نظر می‌رسد تا رسیدن به مرحله آتش‌بس کامل هنوز زمان زیادی لازم است.

بحران در سوریه تنها زمانی پایان می‌یابد که کشورهای حامی جریان‌های تکفیری مانند ترکیه، قطر، سعودی و امریکا دست از حمایت‌های بی‌چون و چرای خود برداشته و اجازه دهند مردم سوریه خود تصمیم‌ بگیرند.