کریم جعفری:
چند روز پیش بود که خبری سریع فضای رسانهای کشور و منطقه را تحت تاثیر قرار داد، تیرباران سه جوان بحرینی توسط جوخههای مرگ رژیم آلخلیفه. این اقدام البته برای نگارنده چندان عجیب و دور از ذهن نبود، چرا که بر اساس واقعیتهایی که در عرصه عملی وجود دارد، حکومتها وقتی در برابر مردمشان به بنبست میرسند، شروع به نشان دادن چنگ و دندان میکنند، زندان، شکنجه، تهدید، تحریم، زندان و .... از حربههای رژیمهای خودکامه برای سرکوب مردم است.
حاکم مجمعالجزایر بحرین نیز این روزها همین حال و روز را دارد. شش سال پس از شروع قیام مسالمتآمیز مردم این جزایر برای احقاق حقوق خود بر اساس اصول تعریف شده دمکراتیک، این اتفاق نه تنها روی نداده، بلکه این رژیم با فراخواندن نظامیان سعودی، عملا کشورش را به اشغال بیگانگان داد تا به این ترتیب از حاکم فقط نامی بر جای بماند. اعدام سه جوان شهروند که گفته میشود حتی تفهیم اتهام هم نشدهاند، نشان داد که سیاست محاصره خانه آیتالله شیخ عیسی قاسم رهبر معنوی قیام، زندانی کردن حجتالاسلام شیخ علی سلمان رهبر سیاسی قیام و هزاران زن و مردم آزادیخواه دیگر نتوانسته آتش خشم حکام و شیوخ خلیجفارس را بخواباند، بنابراین دست به این چنین اقدامی زدهاند.
تجربه نشان داده که هر چه دامنه سرکوبها بالاتر برود، جرات و جسارت مردم هم بیشتر میشود. شوربختانه اما کشورهای مدعی دمکراسی و حقوقبشر هم خفهخون گرفته و در برابر سرکوب شش ساله مردم بحرین دم بر نیاورده و در تلاش هستند تا به هر شکل ممکن از آن گذشته و سخنی نگویند. امریکاییها که در این جزایر پایگاه دائمی دریایی دارند و بسیاری از کشورها را متهم و محکوم میکنند، نه تنها سخنی نمیگویند، بلکه با سفرهای پیاپی خود مهم تاییدی بر این جنایتها میگذراند. انگلیسیها نیز بهصورت مستقیم فرماندهی سرکوبها را بر عهده دارند و دیگر کشورهای اروپایی هم بهراحتی در برابر پول سکوت میکنند.
البته ملت رشید و قهرمان بحرین به این سادگی کوتاه نخواهند آمد، خون این سه جوان رعنا با خون صدها هزار زن و مردم و کوچک و بزرگ دیگری که در منطقه در طول سالهای گذشته به دست تکفیریها به شهادت رسیدهاند یکی خواهد شد و ریشه وهابیت را خواهند کَند. این مساله عین واقعیت است. مردم بحرین به قیام مسالمتآمیز خود ادامه خواهند داد و بهصورت عاقلانهای دست به سلاح نمیبرند، اما برخی مواقع لازم است برای آنکه حریف فکر بیخودی نکند، زهر چشمی هم گرفته شود.
متاسفانه این روزها به واسطه هزینههای میلیاردی سعودیها و وهابیها در عرصه بینالمللی، صدای عدالتخواهی جمهوری اسلامی ایران بهخوبی شنیده نمیشود. خلبانان مالیزیایی و پاکستانی به همراه اردنیها، مراکشیها و سودانیها در عربستان فرود آمده و در حال بمباران روزانه مردم فقیر یمن هستند و ژاندارمهای اردنی نقش بیبدیلی در سرکوب مردم بحرین دارند. متاسفانه زور صدا و سیما و ارگان تبلیغاتی جمهوری اسلامی به جایی نمیرسد و برد آن با یک ارفاق بزرگ، فقط در چارچوب مرزهای کشور است که آن هم این روزها میل و رغبی به آن ندارند. برای دفاع از ملتهای مظلوم باید فکری اساسی کرد و بنیانی نو انداخت، وگرنه اوضاع از این هم بدتر خواهد شد.