کریم جعفری:

از امروز خیلی‌ها به استقبال رفته‌اند و بسیاری دیگر هم تدارک دیده‌اند تا از امشب در نخستین سحرگاه بیدار شوند. ماه پر از خیر و برکت شعبان به آخر رسیده است و امشب باید منتظر هلال لاغر اندام ماه رمضان بود، ماهی که در آن خیر و برکت بسیار است و به استناد به آیات قرآنی، احادیث قدسی و نبودی و روایت ائمه اطهار، فضل این ماه آنچنان است که آنهایی که توفیق روزه‌داری ندارند، حسرت بسیار می‌خورند.

در این ماه مبارک، انسان به اندازه وقت محرم شدن در ماه ذی‌حجه و طواف خانه امن الهی باید مراقبت کنند. آنهایی که به حج مشرف شده، می‌دانند که از زمان محرم شدن تا پایان اعمال، باطل شدن به یک حرکت ساده بستگی دارد. حالا حکایت به‌قول بوشهری‌ها، «ماه روزه» است. ماهی که بیش از آنکه باید از خوردن و آشامیدن خودداری کرد، باید مراقب بود که دیگر اعضا و جوارج به گناه آلوده نشوند. این مراقبت آنقدر شدید و غلیط است که برخی از علما در ماه مبارک همیشه در خوف بود بوده و مدام استغفار می‌کرده‌اند.

زبان، چشم، گوش و حتی پا و دست در این ماه باید مراقب شود، هیچ چیزی هم بدتر از نماز نمی‌تواند انسان را با دهان روزه، به سمت گناه ببرد. غیبت، شاید بزرگ‌ترین آفتی باشد که بشر امروز به آن گرفتار است و هم‌تراز آن باید به دروغ اشاره کرده. دو گناه کبیره‌ای که این روزها مثل نقل و نبات بر زبان‌ها جاری و عده‌ای برای متاع دنیا، آخرت خودشان را حتی با قسم به لفظ جلال‌الله و کلام‌الله می‌فروشند.

اما در این ماه که بیش از یک و نیم میلیارد مسلمان روزه‌دار در سراسر کره خاکی در جغرافیای خود در یک ساعت نماز می‌خوانند و افطار می‌کنند، یک مساله بسیار تاسف‌برانگیز است. مساله‌ای بنام برادرکشی. این روزها جهان اسلام در سراسر خون و خشونت ناشی از جهل مرکب برخی‌ها می‌سوزد. گروهی که به دروغ ادعای دین دارند، در علن حتی سیگارها را به آتش می‌کشند، اما خود مخفیانه شرب و خمر می‌کنند، مست می‌گیرند و خود مستی می‌کنند، روزه‌خواری می‌کنند و روزه‌خواران را می‌گیرند، در گوشه‌ای از جهان اسلام نیمی از تمدن بشری را نابود کرده و در حال نابودی بقیه است.

از فیلیپین تا مراکش، در همه این عرصه جغرافیایی می‌توان ردی از این تفکر را یافت که در حال خشونت‌ورزی است. ماه رمضان،‌ ماهی است که حرمت بسیاری میان مسلمانان دارد و ضرورت بر آن است که این ماه محمل و مامنی برای مومنان حقیقی و مقابله با خون‌ریزی و ویرانی شود. در این ماه مبارک می‌توان با استفاده از منبرهای مختلفی که در مساجد برقرار است، پیام رحمانی اسلام ناب محمدی(ص) را به گوش همه رساند، از خشونت پرهیز کرد، نگاهی به تمدن گذشته اسلام داشت و یاد گرفت که رسیدن دوباره به این تمدن با خشونت میسر نیست، برای رسیدن به دروازه‌های دانش نباید تفنگ در دست گرفت، باید با سلاح ایمان مسلح شد و به پیش تاخت. متاسفانه ما هنوز این نکته را یاد نگرفته و درنیافته‌ایم.

در این ماه دعا کنیم که خداوندد مسلمانان را از شر قطحی، جنگ و دروغ رها کند، با رها شدن از این سه طاعون ویرانگر می‌توان امیدوار بود که آینده روشنی در انتظار این جامعه متشتت است.