کریم جعفری:
شهرستان تلعفر «تلعفر»، در شمال شهر موصل و بزرگترین بخش این شهرستان محسوب میشود که عمده ساکنان آن را پیش از اشغال به وسیله داعش، ترکمنهای شیعه تشکیل میدادند. در آن زمان این شهرستان چیزی بیش از 200هزار نفر جمعیت داشت که در 3200 کیلومتر مربع مساحت آن ساکن بودند. تلعفر یک منطقه ییلاقی خوش آب و هوا محسوب میشود و دارای روستاهای متعددی است. تلعفر هم از جمله مناطقی بود که در جریان تهاجم تروریستهای تکفیری داعش و متحدان بعثی آنها مورد هجوم قرار گرفت.
داعشیها در تاریخ 14 ژوئیه سال 2014 با حدود 200 نفر به شهر حمله کردند، در حالی که در آن زمان چهار هزار تن از نیروهای دولتی عراق تحت عنوان لشکر «عقرب» در شهر حضور داشتند. تروریستهای داعشی از محله السلام وارد شهر شدند و پس از یک رشته درگیری، خیلی سریعتر از آن چیزی که فکرش را میکردند، آن را به اشغال درآوردند. نظامیان و هزاران شهروند حاضر هم از ترس قتلعام شدن، راهی مناطق در اشغال کردها در شمال شدند که خود فرارهای بزرگی در برابر داعشیها داشتند.
فرودگاه تلعفر، چند پادگان نظامی و مراکز دولتی، بیمارستانها و مراکز خدماتی همه به اشغال داعش درآمد تا این منطقه آخرین جایی باشد که تروریستهای داعشی از آن بیرون رانده میشوند. نبرد تلعفر از همان ابتدا هم دارای اهمیت و حساسیتهای خاصی بود، چرا که اکثریت ساکنان این شهر را شیعیان تشکیل میدهند و این بزرگترین تجمع شیعی در منطقه بود که به همرا «شبک»ها میتوانستند در نزدیکی مرزهای سوریه و عراق یک نیروی قدرتمند حامی دولت مرکزی را شکل دهند.
از سوی دیگر، امریکاییها با درک این موضوع که در صورت پاکسازی تلعفر و بازگشت ساکنان آن یک پایگاه محکم برای ایران در منطقه شکل میگیرد، همواره با پاکسازی آن مخالف بود. آنها قدرت ایران در پاکسازی برخی از مناطق را پیش از این دیده بودند و میدانستند که برای ایران شیعه، سنی، کرد و ترکمن و عرب فرقی نمیکند، هدف مبارزه با داعش است و به بهترین شکل ممکن وارد این مساله خواهد شد. در همین راستا امریکاییها حتی با حضور حشدالشعبی در پاکسازی شهر مخالفت میکردند، چرا که نمیخواستند افتخار این مساله به نیروهای مردمی برسد.
جنایتهای داعش در تلعفر هنوز هم ادامه دارد. در طول دوران محاصره و حمله به موصل، ارتباط تلعفر با دیگر مناطق اشغالی قطع شد و حدود هزار تن از تروریستهای داعشی در مساحتی نزدیک به 1200 کیلومتر مربع در محاصره قرار گرفتند. آنها در طول هفتههای گذشته و با فرارسیدن زمان حمله، خطوط دفاعی مستحکمی تدارک دیدند و سعی کردهاند که مقاومت سختی از خود نشان دهند. در این حمله، قرار بود همه ارکان نیروهای مسلح عراق، شامل ارتش، پلیس اتحادیه و حشدالشعبی در کنار هم حضور داشته باشند.
اما آنچه از شواهد و قرائن بر میآید، برخلاف گفتههای اولیه مسوولان عراقی بهنظر میرسد حضور نیروهای حشد بسیار کمرنگتر از آن چیزی است که بهنظر میرسد. هر چند که مسوولان حشد در این مورد حاضر نیستند که خبری را منتشر کنند، اما بر اساس تصاویر و فیلمهای منتشر شده، نیروهای حشد الشعبی فقط در حوزه پشتیبانی حضور دارند و باز هم امریکاییها با فشار به نخستوزیر بیاختیار عراق او را ناچار کردهاند که از حضور پررنگ نیروهای بسیج مردمی ممانعت کند و حیدر العبادی هم در قامت یک بنده حرف گوشکن، دستورات ژنرالهای امریکایی را اجرا کرده است.
بر اساس رصدها و خبرهای موثقی از نیروهای ورزیده حشدالشعبی در این عملیات تاکنون خبری منتشر نشده است و تنها به استعداد دو گردان نیرو (که این را هم صرفا برای خالی نبودن عریضه و بستن دهان مردم و منتقدان) وارد عمل شدهاند. امریکاییها با خباثتهای خاص فکر میکنند که اگر حشدالشعبی وارد تلعفر بشود، فردا ایران آنجا پایگاه نظامی میسازد، نمیداند که قلب همه نیروهای حشد، پایگاه ملت ایران است که با کمکهای فوری و دادن صدها شهید آنها را از خطر امریکاساخته داعش نجات دادند.