بامداد جنوب: رئیسجمهور ایران در نشست سازمان ملل با بیان
اینکه «من به نمایندگی از ملت و کشورم، اعلام میکنم که پاسخ ما به مذاکره تحت
تحریم، نه است، گفت که ایران هرگز با دشمنی که میخواهد با سلاح فقر، فشار و تحریم
ایران را به تسلیم وادارد، مذاکره نخواهد کرد.
وی با دعوت همه کشورهای متاثر از تحولات خلیج
فارس و تنگه هرمز به «ائتلافِ امید»، تصریح کرد: راهحل صلح در جزیرهالعرب، امنیت
در خلیج فارس و ثبات در خاورمیانه را باید در درون خاورمیانه جستوجو کرد، نه در بیرون
آن.
روحانی با یادآوری اینکه تنها یک اشتباه میتواند
آتشی بزرگ را در منطقه برافروزد در قالب پیامی از جانب ملت ایران، تاکید کرد: بیایید
به جای سرمایهگذاری در جنگ و خشونت، بر روی امید به یک آینده بهتر، سرمایهگذاری
کنیم؛
به عدالت برگردیم؛ به صلح، به قانون، به
عهد و پیمان و به میز مذاکره بازگردیم. متن سخنرانی حسن روحانی در هفتاد و چهارمین
مجمع عمومی سازمان ملل به این شرح است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
«الحمدلله رب العالمین و الصلوه والسلام علی
رسولالله و آله و صحبه»
انتخاب شایسته جنابعالی به ریاست هفتاد و
چهارمین نشست سالانه مجمع عمومی ملل متحد را تبریک میگویم. برای جنابعالی و دبیرکل
محترم، آرزوی توفیق دارم.
در آغاز سخن مایلم، با گرامیداشت یادِ
نهضت آزادیخواهانه حسینبنعلی (ع)، به همه حقطلبانی که با تحمل همه سختیها،
برای احقاق حقوق خود مبارزه میکنند و به روان همه شهدای مظلوم بمبارانها و
اقدامات تروریستی در یمن، سوریه، فلسطینِ اشغالی، افغانستان، عراق و دیگر کشورهای
جهان درود بفرستم.
خاورمیانه در آتش جنگ، خونریزی، تجاوزگری،
اشغالگری، تعصبات مذهبی و فرقهای و افراطگرایی میسوزد و بزرگترین قربانی چنین
شرایطی ملت مظلوم فلسطین است. تبعیض، تصاحب زمینها، شهرک سازی و کشتار همچنان
ادامه دارد.
طرحهای تحمیلی امریکایی-صهیونیستی مانند
معامله قرن، تعیین بیتالمقدس بهعنوان پایتخت رژیم صهیونیستی و الحاق بلندیهای
جولان به دیگر سرزمینهای اشغالی، بیشک محکوم به شکست است.
برعکسِ طرحهای ویرانگر امریکا، کمکها و
همکاریهای منطقهای و بینالمللی جمهوری اسلامی ایران در حوزه تامین امنیت و
مقابله با تروریسم بسیار تعیینکننده بوده است. نمونههای بارز آن، همکاری با روسیه
و ترکیه در چارچوب روند آستانه در مورد بحران سوریه، ارائه طرح صلح برای بحران یمن
و همکاری فعال با نمایندگان دبیرکل سازمان ملل متحد، گفتوگوهای سازنده با چهار
کشور اروپایی و تلاش فعال برای تسهیل مذاکرات صلح میان طرفهای یمنی است که منجر
به موافقتنامه صلح استکهلم در خصوص بندر حدیده شد.
من از کشوری میآیم که از یکسال و نیم پیش، در برابر
بیرحمانهترین تروریسم اقتصادی ایستادگی کرده و از حق استقلال و توسعه علمی و
فناوری خود دفاع کرده است. دولت امریکا با اعمال تحریمهای فرامرزی و تهدید دیگر
ملتها، تلاش کرده ایران را از مزایای حضور در اقتصاد جهانی محروم کند و با سوءاستفاده
از نظام بانکی، به راهزنی بینالمللی دست زده است.
ما ایرانیان، پیشگامِ ملتهایِ منطقه در نهضتهای
آزادیخواهی بودهایم؛ همواره برای خود و همسایگانمان، صلح و پیشرفت خواستهایم و
هرگز در برابر تهاجم و تحمیل خارجی، تسلیم نشدهایم. ما نمیتوانیم دعوت به مذاکره
کسانی را باور کنیم که اعلام میکنند، سختترین تحریمهای تاریخ را علیه کرامت و
معیشت ملتمان اعمالکردهاند. چگونه میتوان باور کرد که جنایت و فشار بر زندگی ۸۳
میلیون ایرانی بهویژه زنان و کودکان برای دولتمردان امریکایی امری خوشایند و موجب
افتخار تلقیشود و استفاده از تحریم علیه طیفی از کشورها همچون ایران، ونزوئلا،
کوبا، چین و روسیه به یک اعتیاد دائمی تبدیل شده باشد. ملت ایران هرگز این جنایتها
و این جنایتکاران را نه فراموش میکند و نه میبخشد.
رویکردِ دولتِ کنونی امریکا نسبت به برجام، نه تنها
نقضِ قطعنامه ۲۲۳۱ ، بلکه تجاوز به حاکمیت و استقلالِ سیاسی و اقتصادی کلیه کشورهای
جهان است.
ایران با وجود خروج امریکا از برجام تا مدت یک سال،
همچنان نسبت به اجرای تمامی تعهدات هستهای خود وفق برجام، وفاداربوده است. ما به
احترامِ قطعنامه شورایِ امنیت، به اروپا فرصت دادیم تا به تعهدات یازدهگانه خود
برای جبران خروجِ امریکا عملکند ولی متاسفانه فقط حرفهای زیبایی شنیدیم و شاهد
اقدامی نبودیم. اینک بر همگان ثابت شدهاست که امریکا به تعهدات خود پشت میکند و
اروپا از اجرای تعهداتش ناتوان است. ما حتی در اجرای بندهای ۲۶ و ۳۶ برجام،
راهبردِ گام به گام را در پیش گرفتیم، و هنوز بر عهد خود به برجام، برجا ماندهایم
اما صبر ایران هم حدی دارد؛ وقتی امریکا قطعنامه سازمان ملل متحد را حرمت نمیگذارد،
وقتی اروپا ناتوانی خود را به نمایش میگذارد، تنها راه، تکیه بر عزت، غرور و
اقتدار ملی خودمان است. ما را به مذاکره میخوانند؛ در حالی که خود از معاهده گریزانند.
ما با همین دولت فعلی امریکا بر سر میز ۵+۱، در گفتوگو بودیم اما آنها بر عهدِ
سلفِ خویش، خط بطلان کشیدند.
من به نمایندگی از ملت و کشورم، اعلام میکنم که:
پاسخ ما به مذاکره تحت تحریم، نه است. دولت و ملت ایران، یک سال و نیم زیر شدیدترین
تحریمها، استقامتکرده است و هرگز با دشمنی که میخواهد با سلاح فقر، فشار و تحریم
ایران به تسلیم وادارد مذاکره نخواهد کرد.
اگر پاسخ آری میخواهید همانطور که رهبر
معظم انقلاب اعلام کردهاند، تنها راه برای گفتوگو، بازگشت به تعهدات است. اگر
نسبت به اسم برجام حساسیت دارید، به رسمِ آن بازگردید و به چارچوب قطعنامه ۲۲۳۱
شورای امنیت، متعهد باشید. تحریمها را متوقف کنید تا راه گفتوگو باز شود.
من به روشنی میگویم: اگر به حداقلها قانع هستید، ما
هم به حداقلها بسنده میکنیم. برجام، حداقل بود؛ چه برای شما و چه برای ما. اما
اگر بیشتر میخواهید، باید بیشتر بپردازید. اگر بر سر حرفِ خود هستید که فقط یک
خواسته از ایران دارید و آن، عدم ساخت و بهرهگیری از سلاح هستهای است، این امر
با نظارت آژانس و بالاتر از آن، با فتوای رهبری ایران، حاصل است. فقط کافی است به
جای نمایشِ مذاکره، به واقعیتِ مذاکره بازگردید. عکس یادگاری آخرین ایستگاه مذاکره
است، نه اولین ایستگاه آن.
ما در ایران، بهرغم همه سنگاندازیهای دولت امریکا،
به حرکت در مسیر رشد و سازندگی اقتصاد و جامعه ایران، ادامه دادهایم و میدهیم.
اقتصاد ایران در سال ۲۰۱۷، بالاترین نرخ رشد اقتصادی در جهان را همراه با کاهش
مستمر نرخ تورم، تجربه کرد و امروز هم، بهرغم التهابات ناشی از عوامل خارجی در یک
سال و نیم گذشته، بار دیگر به مسیر رشد و ثبات بازگشته است. رشد تولید ناخالص داخلی
ایران، بدون نفت، در ماههای اخیر، باردیگر مثبت شده و تراز تجاری کشور، همچنان
مثبت است.
دکترین امنیتی جمهوری اسلامی ایران حفظ صلح و ثبات در
خلیج فارس و تامین آزادی و امنیت کشتیرانی در تنگه هرمز است. حوادث اخیر، این امنیت
را به شکل جدی در خطر قرار داده است. امنیت و صلح در خلیج فارس، دریای عمان و تنگه
هرمز را با مشارکت کشورهای این منطقه میتوان تامین کرد و جریان آزاد نفت و سایر
منابع انرژی را تضمین کرد، به شرط آنکه امنیت را چتری فراگیر در همه حوزهها برای
تمامی کشورها بدانیم.
بنا به مسوولیت تاریخی کشورم در حفظ امنیت، صلح، ثبات
و پیشرفت در منطقه خلیج فارس و تنگه هرمز، همه کشورهایی را که از تحولات خلیج فارس
و تنگه هرمز متاثر میشوند به «ائتلافِ امید» HOPE یعنی «ابتکار صلح هرمز» (Hormoz Peace Endeavor)
دعوت میکنم.
هدف «ائتلاف امید» ارتقای صلح، ثبات، پیشرفت و رفاه
کلیه ساکنان حوزه تنگه هرمز، و تفاهم متقابل و روابط صلحآمیز و دوستانه میان ایشان
است. این ابتکار حوزههای مختلف همکاری مانند تامین همگانی امنیت انرژی، آزادی کشتیرانی
و انتقال آزادانه نفت و سایر منابع نسبت به کشورهای حوزه تنگه هرمز و فراتر از آن
را در بر میگیرد.
«ائتلاف امید» بر پایه اصول مهمی همچون پایبندی به
اهداف و اصول ملل متحد، احترام متقابل، منافع متقابل، جایگاه برابر، گفتوگو و
تفاهم، احترام به حاکمیت و تمامیت ارضی، خدشهناپذیریِ مرزهایِ بینالمللی، حل و
فصلِ مسالمتآمیزِ تمامیِ اختلافها و از همه مهمتر دو اصلِ بنیادینِ «منع تجاوز»
و «عدم دخالت در امور داخلی یکدیگر» قرار دارد. حضور سازمان ملل متحد برای ایجادِ
یک چترِ بینالمللی در حمایت از «ائتلاف امید» نیز امری ضروری است.
وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران جزئیات بیشتری
از ائتلاف امید را به اطلاع کشورها خواهد رساند.
تشکیلِ هرگونه ائتلاف امنیتی، تحت هر عنوان در منطقه،
با محوریت و فرماندهی نیروهای خارجی، مصداق بارز مداخله در امور منطقه است. رویکرد
امنیتیسازیِ دریانوردی در تناقض با حق دریانوردیِ آزاد و حق توسعه، و باعث تشدیدِ
تنش و پیچیدهتر شدنِ شرایط است و صلح، امنیت و ثبات منطقه را تهدید میکند.
امنیت منطقه ما با خروج نظامیان امریکا، تامین میشود
و نه با سلاح و مداخله آنان. امریکا پس از ۱۸ سال نتوانست اقدامات تروریستی را
کاهش دهد اما جمهوری اسلامی ایران فتنه داعش را به کمک ملتها و دولتهای همسایه،
خاتمه داد. راهحل نهایی صلح و امنیت خاورمیانه: دموکراسی در داخل و دیپلماسی در
خارج است. امنیت را نمیتوان خرید و به وسیله دولتهای خارجی، تامین کرد.
صلح و امنیت و استقلالِ همسایگانِ ما، صلح و امنیت و
استقلال ماست. امریکا همسایه ما نیست. این جمهوری اسلامی ایران است که همسایه
شماست و از دیرباز به ما آموختهاند که «اول همسایه؛ آنگاه خانه». در روز واقعه،
ما و شما تنها میمانیم. ما با هم همسایهایم، نه با امریکا!
امریکا اینجاست، نه در خاورمیانه. امریکا وکیلِ هیچ
ملتی و کفیلِ هیچ دولتی نیست. هیچ دولتی به دولتِ دیگر، وکالت نمیدهد و کفالت خویش
را به دیگری نمیسپارد. اگر امروز شعلههای آتشِ یمن، تا حجاز هم زبانهکشیدهاست،
باید آتشافروز را جست و تنبیه کرد، نه اینکه بیگناهان را آماج تهمتها و کینهها
قرارداد. امنیتِ عربستان با پایان دادنِ تجاوز به یمن، حاصل میشود، نه با دعوت از
بیگانگان. ما حاضریم برای صلح از همه توان ملی و اعتبار منطقهای و اقتدار بینالمللی
خویش، مایهبگذاریم. راهحل صلح در جزیرهالعرب، امنیت در خلیج فارس و ثبات در
خاورمیانه، را باید در درون خاورمیانه جستجو کرد و نه در بیرون آن. مسائل منطقه
ما، بزرگتر از آن است که امریکا از عهده آن برآید. دولتی که حتی نتوانسته مساله
افغانستان و عراق و سوریه را حل کند و بانی افراطیگری، طالبانیگری و داعشیگری
بوده است؛ هرگز قادر به حل معضلات پیچیدهترِ امروز نخواهد بود.
منطقه ما بر لبه پرتگاه ایستاده است؛ تا جاییکه تنها
یک اشتباه میتواند آتشی بزرگ را برافروزد. ما دخالت تحریکآمیز بیگانگان را تحمل
نمیکنیم و به هرگونه تعرض به امنیت و تمامیتِ سرزمینی خود، قاطعانه پاسخ میدهیم.
اما راه جایگزین و مطلوب ما، همبستگی میان همه ملتهای دارای منافع مشترک در خلیج فارس
و منطقه هرمز است.
این پیام ملت ایران است:
بیایید به جای سرمایهگذاری در جنگ و خشونت، بر روی
امید به یک آینده بهتر، سرمایهگذاری کنیم. به عدالت برگردیم. به صلح، به قانون،
به عهد و پیمان برگردیم و بالاخره به میز مذاکره بازگردیم».