روز گذشته نخستین روز ثبت‌نام از داوطلبان انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی در سراسر کشور برگزار شد. بر اساس آمار اعلام شده توسط وزارت کشور در این روز بیش از 850 نفر در سراسر کشور نام‌نویسی کردند که سهم استان ما 14 نفر بود.

اما آنچه بیش از همه در اینجا مهم است، به فردای انتخابات باز می‌گردد. احتمال داده می‌َشود که در این دوره از انتخابات در کل چهار حوزه استان بیش از 60 نفر ثبت‌نام کنند که در نهایت آنهایی که قانون تعیین کرده، مورد تایید شورای نگهبان قرار خواهند گرفت. واضح و مبرهن است که در طول 35 سال گذشته کسانی که قرار بود راهی مجلس شورا شوند برای جذب آرای مردم هزار و یک وعده مختلف به موکلان خود می‌دادند، وعده‌هایی که امروز هم ادامه دارد. 

نگارنده در طول دو دهه‌ای که افتخار حضور پای صندوق‌های رای را داشته‌ام، در استان خودم یا سایر استان‌ها در داوطلبین، نامزدهای تایید شده و یا حتی بعدها که نماینده شدند سخن حقی در مورد وظایف نمایندگی نشنیدم. این جایگزینی ماموریت‌ها توسط نمایندگان مجلس به‌گونه‌ای پیش رفته که امروز هم معیار و ملاک انتخاب مردم این شده که فلان نماینده در طول چهار سال گذشته چکار کرده است؟ کدام طرح را در حوزه انتخابیه آورده و کدام مراسم ختم را رفته است! یا اینکه چند نفر را سر کار برده و چند نوبت پزشک برای افراد حوزه خود گرفته است.

پایین آمدن سطح انتظارات از نمایندگان مجلس باعث شده تا روز به روز شاهد ورود افرادی به بهارستان باشیم که وعده‌های بیشتری می‌دهند و عمل کمتری از آنها سر می‌زند. معمولا انسان‌های توانمند و فعال چون هم قانون و محدودیت‌های آن را می‌شناسند و هم می‌دانند که وظیفه یک نماینده چیست، وعده نمی‌دهند و بر اساس توانایی‌ها و ظرفیت‌های خود کار می‌کنند.

متاسفانه نمایندگان در حوزه‌های انتخابیه‌ای مانند استان ما جای قوه مقننه و مجریه را اشتباه گرفته‌اند. قانون اساسی تصریح دارد که وظیفه نماینده وضع قانون است، اما نمایندگان استان ما در دوره‌های مختلف با وابستگان و نزدیکان خود بیش از همه در مراسم‌های عزا و عروسی، مراسم‌های تودیع و معارفه، جشنواره‌ها و سخنرانی‌ها حضور داشته و دارند. با این شکل رفتار به نظر می‌رسد نه تنها کشور ما راه به جایی نخواهد برد، بلکه نگاه منطقه گرایی بر کل‌گرایی در ساختار سیاسی کشور سایه خواهد افکند.

آنچه بیش از این اهمیت دارد، این نکته است که مردم دستکم در این حوزه فرد یا افرادی را راهی بهارستان کنند که وظیفه قانونی خود را بدانند، وعده اجرایی ندهند، قابلیت آن را داشته باشند که در سطح کشور فعال باشند و مانند آن آقایی که چند دوره است در مجلس حضور دارد و فقط در زمان انتخابات صدایی از او شنیده می‌شود در کمیسیون مربوطه حتی نتوانسته رشد کند، نباشند. یا مانند فلان نماینده که به جای کار وضع قانون وارد دسته‌بندی‌های سیاسی شده و فرع بر اصل وظیفه‌اش چربیده یا آن نماینده‌ای که کسی به اندازه خش خِشِ یک خودکار بر صفحه کاغذ هم از او صدایی نشنیده است. 

بنابراین ما نماینده‌ای می‌خواهیم که صاحب ایده و سبک برای توسعه کشور باشد نه اینکه بخواهد در نقش یار اضافی در بازی‌های سیاسی و پشت پرده باشد که هیچ نفعی برای استان و کشور ندارد.