سیدمالک حسینی:
تب انتخابات مجلس شورای اسلامی پس از اعلام نظر شوراهای اجرایی چند درجه ای تندتر شده است. حالا بیشتر نامزدهای تایید صلاحیت شده توسط شورای اجرایی با جدیت بیشتری وارد گود شده اند و هر چند سایه رد صلاحیت احتمالی شورای نگهبان را بر سر خود سنگین می بینند اما امیدوارانه در پی تلاش برای رسیدن به صندلی های سبز بهارستان بر آمده و بر میزان فعالیت های غیر رسمی خود افزوده اند.
در آن سوی، مردم که بازیگران اصلی این صحنه پر رقابت محسوب می شوند در برابر خود گزینه های متعددی می بینند که انتخاب را برای آنها دشوار کرده است. این دشواری البته محدود به این دوره نبوده و به نظر نمی رسد تا زمانی که فرهنگ سیاسی غالب بر جامعه همچون اکنون متاثر از مولفه های متنوع و متکثر باشد در آینده نیز شاهد تغییر ملموسی باشیم. در این میان پرسش اصلی این است که اصولا مردم برای چه رای می دهند و مولفه ها و شاخص های موثر در انتخاب آنها چیست؟ یا بهتر اینکه بگوییم یک نماینده مطلوب چه مشخصاتی باید داشته باشد؟ نگارنده طی هفته های اخیر و با داغ شدن تنور انتخابات این پرسش ساده را از بسیاری پرسیده اما با پاسخ های پراکنده ای از حیث شاخص انتخاب مواجه شده است. به نظر می رسد هنوز نتوانسته ایم در جامعه شاخص های یک نماینده خوب و مطلوب را نهادینه کرده و به عبارتی جامعه فهم مشترکی از این شاخص ها ندارد. اکنون این واقعیت پیش روی همه ما قرار دارد که به راستی وقتی در 7 اسفندماه جاری پای صندوق های رای خواهیم رفت و زمانی که رای خود را می خواهیم به صندوق بیاندازیم اگر یا این پرسش مواجه شویم که فرد انتخابی ما چند ویژگی از ویژگی های لازم برای یک نماینده کارآمد را دارد پاسخمان چه خواهد بود؟
این پرسش مهم در میان حواشی های انتخاباتی گم شده است. به رغم احترام به فرهنگ سیاسی سنتی در جامعه ما، باید بپذیریم که انتخاب های مان بیش از آنکه مبتنی بر شناخت و مطالعه و منطبق بر استانداردهای یک نماینده کارآمد باشد بیشتر جنبه عاطفی و احساسی دارد. البته دقت کنید منظور من همه افراد جامعه نیست بلکه قاطبه آنها ست و این را هم باید تاکید کنم که این روش نیز یکی از روش ها برای انتخاب است و نمی توان کسی را محکوم یا تقبیح کرد که چرا اینگونه انتخاب می کند اما می شود به چنین افرادی یادآور شد که آیا تا کنون به مسئولیت انتخاب خود اندیشیده اند؟ اینکه انتخاب آنها می تواند در تعیین سرنوشت مردم یک شهر، شهرستان، استان و کشور تاثیر بگذارد و هر رای که داده می شود با خود بار سنگین مسئولیت را برای رای دهنده به همراه می آورد همانگونه که برای رای گیرنده ایجاد مسئولیت بزرگی می کند؟
طی سالیان درازی که در کنار همین مردم زیسته و با آنها در انتخابات متعدد محلی و ملی همراه بوده و به گفتگو نشسته ام متاسفانه در بسیاری از مواقع به خوبی دیده ام که موافقت ها و مخالفت هایمان بیش از آنکه بر مبنای یکسری اصول و معیار منطقی باشد بیشتر بر اساس روابط انسانی عاطفی و یا اکتفاء به شنیده ها و یا بزرگنمایی ها و کوچک نمایی هایی بوده که در اصل وجود خارحی نداشته اند.
در یادداشت های آتی قطعا با استناد به تجارب موفق دیگران و اصول و روح حاکم بر مامویت مجلس شورای اسلامی به عنوان قوه مقننه درباره ویژگی های مطلوب یک نماینده و آسیب های موجود خواهم نوشت اما تا آن زمان امیدوارم طرح این پرسش ها بتواند تلنگری جدی باشد برای خوانندگان این سطور و بسط آن به بدنه جامعه که با خود عمیقتر و دقیق تر بیاندیشند که واقعا برای چه رای می دهیم؟ به کسی که رای می دهیم از چه ویژگی هایی در راستای انجام بهینه ماموریت نمایندگی اش در مقایسه با سایر نامزدها برخوردار است؟ اگر با شخص یا جریانی مخالفیم دلیل مخالفتمان چیست؟ انتظاراتمان چقدر با وظایف و اختیارات یک نماینده مطابقت دارد؟ آیا در انتخابمان به مسئولیت های ملی نماینده ای که انتخاب می کنیم فکر کرده ایم؟ اینها و دهها پرسش دیگر شاید یافتن پاسخشان زحمت داشته باشد اما به ما کمک می کند انتخابی داشته یاشیم که بتواند تامین کننده منافع ملی و منطقه ای ما باشد .
X Share