کریم جعفری:
نظامی که توسط امام (ره) در سال 1357 شکل گرفت، نظامی بود که بر اساس ادعای ما، اسلامی بود که قرار است الگویی برای مسلمانان جهان باشد و بتوانند با استفاده از این الگو به سمت مدینه فاضله هدایت شوند. این مدینه فاضله که به‌حمدالله در همه عرصه‌ها توسط رسانه‌های مختلف – از جمله همین روزنامه بامدادجنوب به‌عنوان مدافع نظام و کشور و در چارچوب قانون – به خوبی طراحی شده است ما را به این باور می‌رساند که همه چیز عالی است و حتما متعالی هم خواهد شد.
اما در طول این سال‌هایی که در عرصه سیاسی، اجتماعی و رسانه‌ای کشور حضور دارم، نکات بسیاری ذهنم را درگیر کرده است و یکی از آنها نیز مغایرت شعار و عمل است. سال‌ها پیش دوستان لبنانی‌ام که از ایران چهره‌ای ملکوتی ساخته و برای اولین بار به تهران آمده بودند به‌شدت از تصورات ذهنی و مشاهدات عینی خود در شگفت بودند و گفتند دیگر به ایران نخواهیم آمد تا تصوراتمان خراب نشود. سال‌هاست که به اسم اسلام و انقلاب همه کار می‌کنیم و بعد انتظار داریم پایه‌های انقلابی که امام رحمت‌الله علیه بنیان گذاشت و حدود 300هزار نفر جوان به پای آن خون دادند، محکم‌تر شود.
متاسفانه در این کشور عده‌ای هستند که تافته جدا بافته هستند و هر چه دلشان می‌خواهند می‌گویند و کسی هم نیست که بر سبیل برخورد که نه، بر راه امر به معروف و نهی از منکر با آنها برخورد کند و شاید آنچه از این انقلاب مانده نجات یابد. متاسفانه برخی از علمای ما به جای آنکه از منبر رسو‌ل‌الله درس اخلاق دهند، منادی بی‌اخلاقی شده‌اند و آنهایی هم که باید حافظ بیت‌المال باشند آن را با بیت‌الحال اشتباه گرفته‌اند.
وقتی این رفتارها در داخل کشور است، چه انتظاری از مسلمانان جهان که این روزها به مدد دنیای ارتباطات ریز به ریز همه نکات و مسائل را متوجه می‌شوند که بیایند و از ما الگوسازی کنند؟ برخی‌ها با موسیقی مخالفت می‌کنند و البته نمی‌دانند که اگر همین موسیقی نبود باید برای 250هزار نفر در این وانفسای بیکاری شغل ایجاد می‌کردند. آنهایی که با لباس دین مزین شده‌اند باید سرمشق من و امثال من باشند نه اینکه واقعیِ آنها کیمیا باشد. ما چون دلمان برای کشورمان می‌سوزد و با محیط پیرامونی خودمان آشنایی داریم این مسائل را مطرح و اعلام خطر می‌کنیم. گذشت آن زمان که دو سه نفر گوشه‌ای بنشینند و حرفی بزنند و کسی هم متوجه نشود، یک کلمه حرف مانند بمب در دنیای امروز صدا می‌کند و در کسری از زمان دست به دست می‌چرخد.
کسانی که امروز از جایگاه قدرت با مردم صحبت می‌کنند و به منتخب مردم توهین می‌کنند یادشان باشد که فردا روز به خود آنها هم اگر توهین شد گلایه نداشته باشند. وقتی دروازه باز شد و روی همه به هم بازتر، شک نداشته باشید که تر و خشک با هم می‌سوزد. در این آتش‌سوزی که همه هیزم‌آور هستند و کسی به فکر خاموشی نیست باید ببینم آنهایی که مسیر فحش دادن را باز کرده‌اند به کجا خواهند رسید. حرمت انسان یک‌جا، حرمت مسوولان نظام یک جای دیگر. این مسیر نابودکننده‌ای است که برخی از آقایان باز کرده‌اند و دیر یا زود همه چیز را با خود نابود خواهد کرد. یادمان باشد که ایران دشمنان اندکی ندارد، معاندان و مخالفان کم نیستند، مردم هم به دلیل سال‌ها بی‌مدیریتی و ناکارآمدی مدیران دولت مهرورز و باقی ماندن مشکلات برای دولت تدبیر و امید کم حوصله هستند، پس حواسمان به همه چیز باشد.
