اظهارنظری به‌نقل از علی مطهری منتشر شده است که گفته بود: «خطاها در جمهوری اسلامی باید به صورت آشکار گفته شود» و البته عده‌ای هم در برابر این سخن موضع‌گیری کرده‌اند که ...
کریم جعفری:
اظهارنظری به‌نقل از علی مطهری منتشر شده است که گفته بود: «خطاها در جمهوری اسلامی باید به صورت آشکار گفته شود» و البته عده‌ای هم در برابر این سخن موضع‌گیری کرده‌اند که نه، این‌چنین نیست و نباید خطاها گفته شود. به‌عنوان یک ایرانیِ مسلمان و یک روزنامه‌نگار می‌خواهم از نماینده مردم تهران تشکر کنم که اصل واقع‌گرایی را در این جمله خود مدنظر قرار داده و تاکید داشته که باید به سمت اشکال‌گیری برویم.
یک واقعیتی در این سخن نهفته است که همان اختلاف وجودی میان اصلاح‌طلبان و اصولگرایان است. اصلاح‌طلبان به‌عنوان یک تفکر و جریان سیاسی در کشور بر این باور هستند که چون انقلاب از اصول اولیه خود فاصله گرفته است ما برای آنکه مبادا انقلاب و کشور ضربه بخورد، باید به سمت اصلاح امور پبش برویم، اما اصولگرایان اصلا به چنین مساله‌ای باور نداشته و خواستار چرخیدن چرخ بر همین منوال هستند.
این تفاوت دیدگاه‌ها در حالی روی می‌دهد که در جهان امروز دولت‌ها نمی‌توانند چیزی را از مردم خود پنهان کنند و اگر ما واقع‌گرایی به عنوان یک مساله پسندیده را در نظر بگیریم، می‌توانیم خیلی از مشکلات را حل کنیم. چندی پیش نوشته‌ای از یک اروپایی می‌خواندم که نوشته بود هر چند اعترافات در قرون وسطی تا رنسانس آبروی اروپا را برد و هنوز هم ما اروپایی‌ها تاوان آن را می‌دهیم، اما سنتی را در کشورهای ما به یادگار گذاشت که اعتراف به گناه کردن سخت نباشد و به سادگی اشتباهات خود را قبول کنیم، به باور نگارنده نقطه عزیمت اروپایی‌ها به سمت توسعه و پیشرفت، پذیرش اشتباهات خود بوده است.
در جامعه ایرانی اسلامی خودمان هم همیشه ما به دو نکته بسیار اشاره داریم اما کمتر به آن عمل می‌کنیم، یکی آنکه چیزی را که نمی‌دانی به صراحت بگو نمی‌دانم و یکی هم عذرخواهی کردن مساله‌ای سخت نیست و اگر کار اشتباهی کردید، عذرخواهی کنید. این مساله را من به دو اتاق مهم که در چند ماه گذشته در کشور روی داد تسری می‌دهم، یکی رفتاری بود که علی طیب‌نیا در مورد فیش‌های حقوقی داشت و دیگری رفتار محمدباقر قالیباف شهردار تهران در قبال املاک نجومی بود. در حالی که طیب‌نیا در مساله فیش‌های حقوقی تقصیری نداشت و میراث‌دار یک رفتارِ باقیمانده از گذشته بود در برابر دوربین‌ها از مردم عذرخواهی کرد، او با این اقدام نه تنها ذلیل نشد، بلکه عزیزتر هم شد و مواضع بعدی خود را محکم‌تر برداشت.
اما در مقابل در حالی که بدون دستور محمدباقر قالیباف حتی یک میخ هم در شهرداری تهران قابلیت جابجایی ندارد چه برسد به آنکه بخواهند صدها میلیارد تومان املاک بیت‌المال را به این و آن هبه کنند، او در برابر این حاتم‌بخشی چنان موضع انفعالی گرفت و برای فیلتر سایت‌ها و بگیر و ببندها افتاد که گناهکارترین افراد هم چنین کاری نمی‌کند. اگر آقای قالیباف هم می‌آمد و به اشتباه خود در درگاه مردم اعتراف می‌کرد، هیچ اتفاقی نمی‌افتاد، اما او و بسیاری دیگر از اصولگرایان محصول تفکر حقانیت خود، قداست تفکر و رفتارشان هستند و مانند احمدی‌نژاد نزدیکانشان خطوط قرمزشان هستند نه مردم و منافع کشور.
از این‌رو توصیه می‌شود به‌جای هوچی‌گری‌های بیخود به سمت واقع‌گرایی در امور رفته و برای پیشرفت کشور اشکالات و اشتباهات خود را بگوئیم، نه اینکه بر اساس آموزه‌ای اسلامی بهترین دوست کسی است که مشکل فرد را به وی گوشزد کند!!!
برچسب ها: سرمقاله
، بامدادجنوب
X Share